sotosblog

Να λοιπόν που, καθώς φαίνεται, για πρώτη φορά το Sotosblog έπεσε έξω στις προβλέψεις του.

Κάποιοι χάρηκαν που έπεσα έξω. Όχι ότι έχουν κάτι μαζί μου οι άνθρωποι. Απλά χάρηκαν, ο καθένας για τους δικούς του λόγους.

Άλλοι, επειδή νίκησε η Νέα Δημοκρατία την οποία ψήφισαν. Η χαρά τους αυτών είναι μισερή. Και είναι μισερή, διότι δεν ήθελε να περιλάβει και δεν περιλαμβάνει μέσα της και τη χαρά των άλλων. Έχει μέσα της μόνο τη δική τους. Άντε και των ομοίων τους.

Άλλοι, επειδή δεν κέρδισε ο Σύριζα που δεν ψήφισαν, αν και τον είχαν ψηφίσει παλιότερα. Πολύ πιο σύντομα από τους προηγούμενους, τούτοι θ’ ανακαλύψουν ότι, όπως λέει και το τραγούδι, το μερτικό τους από τη χαρά τους το έχουν πάρει άλλοι –εκτός εάν το έχουν ήδη ανακαλύψει αυτό από χρόνια, και απλά δεν ξέρουν ποιος τους φταίει.

Άλλοι, επειδή θέλουν κι εκείνοι, μωρέ, να μπορούν να κάνουν προβλέψεις. Πού βασίστηκαν ετούτων οι προβλέψεις; Στην επιθυμία τους ίσως; Αν βασίστηκαν στην επιθυμία τους, τότε δεν είναι προβλέψεις. Νομίζουν ότι είναι προβλέψεις. Και σίγουρα θα βασίστηκαν στις δημοσκοπήσεις –πού αλλού;– δηλαδή σε προβλέψεις άλλων. Αναμασούν προβλέψεις άλλων και πλανώνται ότι κάνουν προβλέψεις οι ίδιοι. Χαλάλι… Ας μείνουν στην αυταπάτη τους.

Και κάποιοι, βέβαια, στεναχωρήθηκαν που έπεσα έξω. Γι αυτούς υπάρχει ελπίδα. Και υπάρχει ελπίδα, διότι το Sotosblog δεν διαψεύστηκε: Ο κόσμος αγαπάει τον Αλέξη Τσίπρα. Κι όποιος αγαπάει πονάει.

Όποιος δεν αγαπάει, για ν’ αγαπήσει, θα χρειαστεί πρώτα να πονέσει.