sotosblog

Εντάξει, κύριε Στουρνάρα, δαπανούσαμε περισσότερα από όσα παράγαμε, όπως λες· να το δεχθώ. Ας πούμε ότι έχεις την Αριθμητική με το μέρος σου: αφού το χρέος μεγάλωνε, διαρκώς μεγάλωνε, μόνο μεγάλωνε, όλα αυτά τα χρόνια… Στο κάτω-κάτω τι παράγαμε; Αιγηνίτικο λαγήνι –αυτό παράγαμε. Θες και κάτι βερύκοκα Μπεμπέκου; Άντε και κάτι προφίλ αλουμινίου; Αιγηνίτικο λαγήνι τα λέω εγώ αυτά.

Όμως, θέλαμε και BMW, βλέπεις· θέλαμε και αξονικό τομογράφο. Να, λοιπόν, δώσε λεφτά στη Γερμανία για να την πάρουμε, δώσε και για τον τομογράφο. Και σαν να μην έφτανε αυτό, θέλαμε να προχωράει κιόλας η BMW, θέλαμε να βγάζει αξονικές ο τομογράφος. Άλλα λεφτά αυτά στον Αχμαντινετζάντ για πετρέλαιο…

Αλλά δεν φτάνανε όσα βγάζαμε από το λαγήνι. Έπρεπε να φορτωθούμε και δανεικά. Και τι να κάναμε, δηλαδή; Να μην παίρναμε BMW; Να κουβαλάγαμε το λαγήνι στο κεφάλι, ισορροπία για να ισιώσει η μέση μας; Μετά, βλέπαμε κάτι γιατρούς με κάτι BMW και λέγαμε «θα το σπουδάσω κι εγώ το παιδί μου»· να πιάσει τόπο κι ο τομογράφος· οπότε…

Οπότε, ήρθε μια μέρα η Γερμανία χορτασμένη με τα λεφτά από το αιγινήτικο λαγήνι, και είπε: «πού είναι τα δανεικά μου;» –Πήραμε BMW, κυρία μου! –BMW;;; Τώρα θα σε στρώσω εγώ! Κόκκαλο εμείς.

Μην μου πεις, κύριε Στουρνάρα μου, ότι του βγάλαμε τα μάτια· ότι δεν ήταν ανάγκη να είναι δίλιτρη η BMW! Μα, δεν ήταν δίλιτρη στην αρχή –το ξέχασες; Χιλιοεξακοσάρα, και αν· κι αυτή… όνειρο άπιαστο! Ούτε την πήραμε ποτέ όλοι αυτήν την ρημάδα… Πόσα λαγήνια να βγάλει πια αυτή η χώρα για να πάρει BMW;

Μπας κι υπήρχε κάτι άλλο που θα μπορούσαμε να βγάλουμε εκτός από λαγήνι και δεν το ξέρω; Εσύ, κύριε Στουρνάρα μου, όταν έλεγες «σύγκλιση», τι εννοούσες; Και κάτι άλλα που υπήρχαν για να βγάλουμε, εγώ τα χάλασα; Ε, κύριε Στουρνάρα μου;

Χμ… δεν ακούω να μου δίνεις απάντηση. Λες κάτι περίεργα ότι δεν έκοβα αποδείξεις για το λαγήνι και τέτοια. Δικιά μου δουλειά ήταν να κόβω αποδείξεις; Λάθος, κύριε Στουρνάρα· δικιά σου ήταν! Δικιά μου ήταν να βγάζω το λαγήνι. Και μην μου δείχνεις εμένα τον Γερμανό που κόβει, και… καλά, αποδείξεις από μόνος του, γιατί θα σου δείξω κι εγώ το Γερμανό που σου κόβει τον βήχα μες το γραφείο σου!

Πάντως, κάτι άλλο από το λαγήνι δεν ακούω. Λες, λες, λες, λόγια, λόγια, λόγια, αλλά το λαγήνι εκεί. Μου παίρνεις πίσω την BMW, μου κόβεις τον αξονικό, μου καταστρέφεις το δάσος, ξεπουλάς την χώρα, αλλά για το λαγήνι, μου λες να συνεχίσω να το βγάζω, μόνο να παίρνω λιγότερα. Μόνο αυτό ξέρεις.

Αλλά και τι να πεις κι εσύ εδώ που τα λέμε… Να βγάζω BMW αντί για λαγήνι; Μέχρι εκεί, νομίζω, καταλαβαίνεις κι εσύ ότι δεν γίνεται.

Αλήθεια, για να’χουμε καλό ερώτημα, BMW πότε με κόβεις για να ξαναπαίρνω;  Ο λόγος που ρωτώ είναι επειδή βλέπω τον δικό σου –ξέρεις τώρα…– πολύ, μα πάρα πολύ αισιόδοξο. Λοιπόν; Πότε με το καλό; Να το θέσω διαφορετικά: Πες ότι, λέμε τώρα, βρίσκω δουλειά. Τι δουλειά; Να φτιάχνω αιγηνίτικο λαγήνι, βέβαια. Τι άλλο; Πόσα λαγήνια λες ότι θα πρέπει να φτιάξω, τώρα που είναι και πιο φτηνά, για να πάρω την BMW;

Τι είπες; Τι από πού κι ως πού BMW; Εγω; Όχι εγώ. Εγώ, δεν την θέλω, σκασίλα μου. Αλλά ο Γερμανός! Αυτός που παίρνει σιγά-σιγά χαμπάρι ότι δεν πουλάει όσες BMW έχει υπολογίσει –τι αργόστροφος κι αυτός, Θεέ μου!– και στέλνει τώρα εδώ το ΕΣΠΑ, για να έχει κάτι να απολογηθεί στην BMW.

Οπότε; Τι; Να χαίρομαι; Να χαίρομαι που κάποτε θα πάρω από τα ρέστα του και από τα ρέστα σας την BMW μια ιδέα πιο γρήγορα από όσο θα χρειαζόταν, αν τα μάζευα λαγήνι το λαγήνι; Για φαντάσου, ΕΣΠΑ-ξΕΣΠΑ πάλι μια απ’ τα ίδια, ξανά-μανά από την αρχή.

Ωραίος είσαι κύριε Στουρνάρα… Αλλά να ξέρεις, όταν λες ότι δαπανούσαμε πιο πολλά από όσο παράγαμε, φτύνεις εκεί που τρως. Και πού ‘σαι… Άσε την BMW! Γιατί ως προς αυτήν, όσο εσύ φτύνεις εκεί που τρως, υπάρχουν άλλοι που πεινάνε.

Είπαμε, ας πούμε ότι είχες εκεί μια Αριθμητική με το μέρος σου. Αλλα, μην ακούς, με την Άλγεβρα δεν τα πας καθόλου καλά. Ούτε με την Γεωγραφία. Όπως θα αποδειχθεί οσονούπω, ούτε με την Ιστορία.