Η τελευταία οριζόντια περικοπή
by Sotos
Ιστορική η χθεσινή συνεδρίαση στη Βουλή. Μες τις ανούσιες φωνές κι εντάσεις, μες τα ψέμματα και τις τροπολογίες που έπεφταν βροχή την τελευταία ώρα, σε ανύποπτο χρόνο βγήκε η είδηση. Όσο κι αν ακούγεται υπερβολικό, ήταν αυτή μόνο μια –πλην αυτής, μισθοί, χατήρια, εκχωρήσεις, ανατροπές, τα διάφορα άλλα, όλα τους γνωστά. Σε άλλους λιγότερο, σε άλλους περισσότερο.
Η είδηση κρύβεται σε φράση που εκστόμισε ο Βενιζέλος: «Η κρίση έχει μετακινούμενο ορίζοντα.» Θα μου πείτε: Μήπως κι αυτό δεν ήταν γνωστό; Ναι, πιθανόν, αλλά είναι η πρώτη φορά που γίνεται επισήμως μια τέτοια παραδοχή: «Η κρίση έχει μετακινούμενο ορίζοντα»… Το επαναλαμβάνω και θα το επαναλαμβάνω, για να το εμπεδώσουμε.
Μέχρι χθες γνωρίζαμε επισήμως διάφορα, αλλά όχι ότι η κρίση έχει μετακινούμενο ορίζοντα. Γνωρίζαμε ότι ή ο γιαλός είναι στραβός ή στραβά αρμενίζουμε, αλλά και ότι κάποια στιγμή αυτό θα φανεί. Γνωρίζαμε ότι «να μωρέ, μόνο να πάρουμε τη δόση, και βλέπουμε». Γνωρίζαμε ότι «αρκεί να τη βγάλουμε μέχρι τον Ιούνιο». Γνωρίζαμε ότι «πρέπει η κυβέρνηση να αντέξει μέχρι τις γερμανικές εκλογές». Ακόμη-ακόμη, οι πιο ψαγμένοι είχαν φτάσει μέχρι του σημείου να πληροφορούνται μέχρι και ότι «το κυβερνητικό στοίχημα συνδέεται με την ανάληψη της Ελληνικής Προεδρίας στην Ε.Ε.». Γνωρίζαμε για το τούνελ, για το φως κ.τ.λ. κ.τ.λ. Το καθένα από αυτά με το ιδιαίτερο νόημα του, και το σύνολό τους με κοινό αποδέκτη τον κόσμο, σαν ένα ιδιότυπο «σώπα-σώπα θα περάσει»…
Όλα τους όμως μέχρι χθες. Από χθες η κρίση έχει μετακινούμενο ορίζοντα. Στραβοί εμείς ή όχι, στραβός ο γιαλός ή όχι, πάντως αυτός θα είναι μετακινούμενος –αυτό μετράει. Και θα πληροφορούμεθα κάθε φορά αν ο ορίζοντας μετακινήθηκε και προς τα πού, ανάλογα με τη διόπτευση όσων βρίσκονται στη Γέφυρα. Εμείς δεν θα το γνωρίζουμε. Εμείς δεν θα έχουμε ιδέα. Διότι εμείς είμαστε κλεισμένοι στο αμπάρι.
Δεν θα έχει πια σημασία αν βυθιζόμαστε, αν πέφτουμε ή αν πέσαμε στα βράχια. Δεν θα έχει πια καν σημασία, αν από κάποιο ανέλπιστο θαύμα συνέβαινε να πλεύσουμε έστω όπως-όπως –ακόμα και κανονικά, ως μυθιστόρημα. Και δεν θα έχει σημασία, διότι η κρίση έχει μετακινούμενο ορίζοντα. Καθώς το καράβι θα πλέει προς αυτόν, η ζωή στο αμπάρι θα γίνεται όλο και πιο μαύρη, όλο και πιο ανυπόφορη, την ώρα που η ζωή στη Γέφυρα και τα σαλόνια θα γίνεται όλο και πιο διασκεδαστική.
Αυτά τα ολίγα, για να μην μείνει καμμιά απορία σε κανέναν από όσους παρακολούθησαν τη χθεσινή συνεδρίαση της Βουλής, κι ενοχλήθηκαν από τα γελάκια και τις αγκαλίτσες που ακολούθησαν την ανακοίνωση του αποτελέσματος της ψηφοφορίας.
Όσοι ψήφισαν «ναι» απλώς εξασφάλισαν το εισητήριό τους στην απόλαυση –έξω από το αμπάρι. Κάθε τόσο θα κάνουν ένα κόπο να κατέβουν, αλλά μόνον από καθαρό σαδισμό: για να εποπτεύσουν προς τα πού θα ξεφορτώνει το καράβι τη σαβούρα. Το πόση σαβούρα, από ποια μεριά, ποια ώρα της ημέρας, αυτά όλα θα κρίνονται πάντοτε ανάλογα με το πού θα βρίσκεται κάθε φορά ο ορίζοντας… Θα είμαστε από εδώ και πέρα εξαρτημένοι από την κάθε κουβέντα της Γέφυρας, όσο ποτέ. Διπλή ποινή: και στο αμπάρι και να κρεμόμαστε από τα χείλη τους!
Τι ετυμολογική ειρωνία… Ο μετακινούμενος ορίζοντας αποτελεί την τελευταία οριζόντια περικοπή. Την τελευταία, αλλά και την πιο αποτελεσματική. Δεν θα χρειαστεί άλλη. Καμμία!
[…] Πηγή: […]
[…] by Sotos […]
Reblogged this on ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ.
[…] άλλη. Καμμία! Από sotosblog μέσω […]
Μιας και λέμε για ορίζοντες, ένα κόμμα από bloggers ως αρχή ενός ελεύθερου κινήματος μέσω Διαδικτύου, πολλοί θα το ψήφιζαν…
Ναι, ένα κόμμα από bloggers, ίσως και δύο ή και τρία, γιατί όλο και κάποιες διαφορές θα έχουν μεταξύ τους. Ίσως κι ένα άλλο από σαϊτάδες και μερικά ακόμα από χορτοφάγους, ποδηλατάδες, φίλους του ελεύθερου κάμπινγκ κ.τ.λ. κ.τ.λ. Όσο πιο πολλά τα κόμματα της αντίδρασης, τόσο καλύτερα. Κι έτσι θα φύγει η τρικομματική το 3.500 μ.Χ., και νωρίς λέω…
Αν το θέμα είναι να φύγει η τρικομματική τότε ένα κίνημα Inet «ΔΕΝ ψηθίζουμε κανέναν από τους 3 (+όποιοι άλλοι)» κοντά στις εκλογές θα βοηθούσε. Οι bloggers και το κοινό τους έχουν τη δύναμη να το κάνουν μόδα στα social media.
Από πού κι ως πού δεν θα συνασπιζονταν σε αντιπαλο δεος στην μπλογκοσφαιρα οι bloggers εκεινοι που αντιτίθενται στην απομακρυνση της τρικομματικης; Και ολοι στο συνολο τους, μεν και δε, απευθυνομενοι σε ενα κοινο που προσδιοριζεται απο το ποσοστο των εκλογεων που εχουν συνδεση internet, κομπιουτερ, παρακολουθουν κ.ο.κ, δηλαδη σημαντικα περιορισμενο στη χωρα μας. Τελικα, σε καθε περιπτωση, ενα ποσοστο οιωνει καθρεφτης της ολης κοινωνιας, που σημαινει χωρις τα ασφαλη και ανοσοποιημενα χαρακτηριστικα που του προσδιδεις ως ικανα να αναπτυξουν ξεχωριστη δυναμικη. Αλλα και παλι: αρκει ενα οχι σε κατι; δεν θα πρεπει να συνοδευεται απο ενα ναι σε κατι αλλο. Κατα τη γνωμη μου, αυτο το αλλο υπαρχει και χωρις τα μπλογκ. Οτι μπορουν να βοηθησουν μπορουν, αλλα μεχρις εκει. Και το κανουν. Οχι ομως ανεμελα σε μια μεγαλη και ανοικτη λεωφορο. Ενα κινημα, οσο καλοπροαιρετο, θα την στενεψει για να το βρουμε μπροστα μας την επαυριον.
(Κατόπιν ωριμοτέρου σκέψεως…)
Ξέρεις κάτι… Απάνω του!
😛
Για πάμε
🙂
Προχώρα!
[…] sotosblog μέσω […]