sotosblog

Για να μη λέτε ότι σας ξέχασα και δεν γράφω, ας ξεκινήσω τη νέα χρονιά μ΄ένα μικρό σχόλιο για την επικαιρότητα. Αφορμή γι αυτό το ποδαρικό ας σταθεί το νέο κόμμα του Γιώργου.

Έχουμε και λέμε: Άμα συμβεί να χάσει ο άνθρωπος ένα πόδι, ξαπλωμένος όπως είναι στο κρεβάτι του νοσοκομείου, στην αρχή δεν το καταλαβαίνει ότι έχει ακρωτηριαστεί. Επειδή μάλιστα δεν βλέπει τι γίνεται κάτω από το σεντόνι, καθώς τον πιάνει φαγούρα στο σημείο όπου του το έκοψαν, όσο ψηλά κι αν του έκοψαν, η ψευδαίσθηση που του δημιουργείται είναι ότι τον τρώνε τ΄ ακροδάχτυλα. Ναι, ναι, έτσι γίνεται, κι ας μην υπάρχουν ακροδάχτυλα. Και αυτή του η ψευδαίσθηση τον κάνει να νομίζει ότι το έχει ακόμα το κομμένο του το πόδι.

Εμείς, ως λαός, μοιάζουμε με τον ακρωτηριασμένο άνθρωπο, διότι κι εμάς μας κόπηκαν τα πόδια. Κι όχι μόνο μας κόπηκαν τα πόδια. Μας κόπηκε επιπλέον κι ένα χέρι. Κι έτσι, όχι μόνον δεν μπορούμε να τους στρώσουμε στο κυνήγι τους λεγάμενους, αλλά δεν μπορούμε να τους στρώσουμε ούτε στις φάπες.

Μας έμεινε ωστόσο το άλλο χέρι. Κάτι είναι και αυτό. Μ’ ένα χέρι μπορεί κανείς να κάνει πολλά πράγματα.

Άλλος, λόγου χάρη, με το ένα χέρι συνεχίζει να ξύνεται. Στα κομμένα του πόδια.

Άλλος, αντί να ξύνεται, ψηφίζει. Με το χέρι που του απέμεινε.

Το αν θα ξύνεται ή αν θα ψηφίσει εξαρτάται από τα μυαλά που κουβαλάει.

Και, δόξα τω Θεώ, από μυαλά οι αναγνώστες του sotosblog πάμε καλά.

Καλή χρονιά!