sotosblog

Αυτή η χθεσινή μου ανάρτηση πολύ με τσίγκλισε. Ξύπνησε, που λέμε, τα δημοσιογραφικά μου ανακλαστικά. Και τι μου ήρθε, νομίζετε, στο νου; Η Ναυτεμπορική.

Να σας πω πρώτα τη γνώμη μου για τη Ναυτεμπορική. Ένας πολύ αγαπημένος φίλος είχε ένα κομπόδεμα, και το έπαιζε στο Χρηματιστήριο. Τσοντάριζε έτσι στο εισόδημα μια χαρά. Παίζοντας, μάθαινε κιόλας. Και μια μέρα, σαν έτοιμος από καιρό, που λέει κι ο ποιητής, την έκοψε τη Ναυτεμπορική, ως αχρείαστη πια. Λίγο καιρό αργότερα χωρίσανε με τη γυναίκα του, μετακόμισε, ψάχνει σήμερα για δουλειά, και άλλα δράματα, μη σας τα πολυλολογώ…

Ένας άλλος φίλος, φοροτεχνικός και λογιστής, που μεγαλοπιάστηκε και το ‘ριξε στη Wall Street Journal –αυτήν που δημοσιεύει κάτι εγκώμια στην κυβέρνηση, αν το πήρατε μυρουδιά– έκοψε, που λέτε, και αυτός τη Ναυτεμπορική και τώρα δεν έχει χρήματα ούτε για να την ξαναρχίσει.

Η Ναυτεμπορική ασχολείται με το οικονομικό ρεπορτάζ από τότε που… από τότε που… τσ, πώς να το θέσω; Να, από τότε που για να ασχοληθείς με τα οικονομικά δεν έβλαπτε να σκαμπάζεις και λίγο από οικονομικά. Καταλαβαίνετε, λοιπόν, για πόσο παλιά μιλάμε… Οπωσδήποτε πριν γεννηθούν ο Στουρνάρας και ο εγχώριος προϊστάμενός του.

Τη Ναυτεμπορική δεν την κόβω για εφημερίδα που έχει υπόψη της να κλείσει. Όχι άμεσα τουλάχιστον. Π.χ., έχει μεριμνήσει ώστε να διαθέτει μάλλον το καλύτερο ειδησεογραφικό site, τα καλύτερα ειδησεογραφικά app για κινητό, και μακράν το καλύτερο app για σινεμάδες, θέατρα, εστιατόρια και τέτοια. Τέλος, δεν μοιράζει cd, dvd, ή κάποια απαρχαιωμένη χαρτούρα για την εποχή των πτεροσαύρων, βροντοσαύρων και άλλων ειδών προς εξαφάνιση, μήπως και δικαιολογήσει μαϊμού χορηγίες του Ο.Π.Α.Π και δάνεια της Εθνικής.

Είναι η Ναυτεμπορική άγια στην εποχή του αλήτες-ρουφιάνοι-δημοσιογράφοι; Κανείς δεν υποστήριξε κάτι τέτοιο, και δεν θα είμαι εγώ ο πρώτος –άλλωστε δεν έχω τίποτε απολύτως να κερδίσω. Κάτι σοκολατάκια που είχα προσφέρει στην ιδιοκτήτρια, ακόμα να με πάρει εκείνη να μου πει αν τρωγόντουσαν, και δεν το βλέπω να με παίρνει στο αμέσως προσεχές χρονικό διάστημα –άλλωστε, της όφειλα τη χειρονομία και πατσίσαμε.

Χθες ήταν μια από… εκείνες τις ημέρες για τη Ναυτεμπορική. Είχαμε, ξέρετε, τη γενική συνέλευση του Σ.Ε.Β. και, ε, όσο νάναι μια κινητοποίηση την περιμένει κανείς στα γραφεία της, ως οικονομικής εφημερίδας, δεδομένου ότι οι δραστηριότητες του Τζορτζ Ψώρος αποτελούν το ψωμοτύρι της. Και όπως ήταν φυσικό, το μέγα αυτό γεγονός δεν μπορούσε να το παραβλέψει ούτε η ειδησεογραφία, ούτε η αρθρογραφία της. Ας απολαύσουμε ένα μικρό απόσπασμα:

«[…]το έπαθλο του πλέον ισχυρού μύθου το διεκδικεί η κυβέρνηση του κ. Σαμαρά. Προσπαθεί με κάθε τρόπο, εδώ και αρκετό καιρό να γενικεύσει την αίσθηση, ότι έχουμε γυρίσει πλέον την πλάτη στην κρίση και, μάλιστα, έχει διατυπωθεί επισήμως, ως κάποιας μορφής νέο συμβόλαιο με το λαό, η δέσμευση ότι τα μέτρα που συμφωνηθήκαν πριν από μερικούς μήνες και ήδη υλοποιούνται, έριξαν και την αυλαία στις επίπονες προσαρμογές.

»Ο κυβερνητικός μύθος της “ανάκαμψης που, επιτέλους, έφθασε” θα είχε πιθανότητες επιβίωσης, αν δεν είχε φροντίσει το συνοπτικό σημείωμα ελέγχου της Κομισιόν, που δημοσιοποιήθηκε χθες, να μας θυμίσει ότι πρέπει σύντομα να αρχίσουμε να συζητάμε για μέτρα ύψους 7,7 δισ. ευρώ της διετίας 2015-2016.»

Το άρθρο υπογράφει ο Διευθυντής της Ναυτεμπορικής. Μόλις καταλάβατε πόσο απερίσκεπτα φέρθηκαν οι φίλοι μου, για τους οποίους σας μίλησα νωρίτερα. Διότι… Ναι, ναι… Καλό είναι μια εφημερίδα να διατηρεί μια επαφή με την πραγματικότητα. Ειδικά όταν ζουν στην ίδια πραγματικότητα οι αναγνώστες της…

Εξαρτάται, βέβαια, η επαφή αυτή και από τους δημοσιογράφους που έχει η εφημερίδα. Πόσο δέσμιοι είναι του να μην χάσουν τη δουλειά τους, τι είδους δέσμιοι, από πού, τα γνωστά… Και, σημειωτέον, από τη Ναυτεμπορική δεν φεύγεις –κανόνας με διάφορες πτυχές αυτός, κανόνας που ισχύει για λόγους που δεν είναι της παρούσης. Δεν φεύγεις· εκτος, φυσικά, αν είσαι ανισόρροπος…