sotosblog

Ποιος θα το περίμενε ότι μέσα στο ζόφο και το έρεβος που βιώνουμε, μια πρόσθετη αχτίδα φωτός θα ανατείλει στον ορίζοντα από την Εκκλησία της Ελλάδος… Που το στηρίζω; Μα στην αντίδραση που προοιωνίζεται η κυβερνητική σκέψη να πληρώνονται οι ιερείς, όχι πλέον εξ ολοκλήρου από το κράτος, αλλά μόνο κατά το ήμισυ· το υπόλοιπο θα πρέπει, σύμφωνα πάντοτε με τη σκέψη που ακούγεται στους κόλπους της κυβέρνησης, να καταβάλλεται από ίδιους πόρους της Εκκλησίας. Προς το παρόν η κυβέρνηση δοκιμάζει τα νερά. Περιμένει να δει τι θα πουν οι θιγόμενοι και θα πράξει αναλόγως.

Η Εκκλησία δεν πρόκειται να το καταπιεί. Είναι κάπως πιθανόν να παραστήσει ότι θα το καταπιεί, αφού όμως τρίξει προηγουμένως τα δόντια της, ώστε εν τω μεταξύ να αποσπάσει τις αναγκαίες διαβεβαιώσεις ότι θα της δοθεί η δυνατότητα για τις απαραίτητες επιχειρηματικές δραστηριότητες, με τις οποίες θα αντεπεξέλθει στη νέα κατάσταση. Και μάλλον θα τις δοθούν. Και θα τις αξιοποιήσει. Αλλά δεν θα το καταπιεί.

Έχει η Εκκλησία δόντια να τρίξει; Έχει, και πολύ κοφτερά μάλιστα. Κατ’ εξοχήν δε στην τρέχουσα πολιτική συγκυρία, όπου η κυβερνώσα πλευρά επικαλείται πολύ συντηρητικές αναγωγές για να συντηρήσει το ανταγωνιστικό δίπολο εξουσίας.

Θα μου πείτε: το δίπολο δεν εξισορροπείται, εφόσον η άλλη πλευρά εκλαμβάνεται ως συγκριτικά μεγαλύτερος κίνδυνος από την Εκκλησία; Ναι, αλλά η φθορά θα επέλθει. Διότι στην πράξη οι δύο πόλοι εξισώνονται στα μάτια της εκ του αποτελέσματος. Και η φθορά θα επιφέρει κατ’ επέκταση αλλοιώση στην πολιτική ψυχολογία του πιστού.

Πέραν τούτου, πόσο σίγουροι είσθε ότι θα παρασχεθούν στην Εκκλησία όλες οι εγγυήσεις, που εκείνη θα αξιώσει και ότι αυτές θα τιμηθούν στο ακέραιο, ώστε να αποφευχθεί η απογοήτευση; Προσπερνώ το ζήτημα των κυβερνητικών ικανοτήτων, που προϋποθέτει μια τέτοια απρόσκοπτη διευθέτηση και ρωτώ: είναι ούτως ή άλλως ευνοϊκό το κλίμα για επιχειρηματική δράση, ώστε να μην ανακύπτουν σε κάθε δυσκολία ερωτηματικά σχετικά με την κυβερνητική συνέπεια, ως προς τις υποσχέσεις της;

Μήπως με ρωτάτε, με την ευκαιρία, αν είναι σωστό ή όχι να πληρώνει η Εκκλησία τους μισθούς των ιερέων· και άλλα τέτοια ερωτήματα; Θα σας απαντήσω δια της τεθλασμένης.

Πριν από όχι πολύ καιρό, Δικαστήριο της Κολωνίας απεφάνθη ότι απαγορεύεται πλέον η περιτομή για αμιγώς θρησκευτικούς, και όχι ιατρικούς, λόγους σε παιδιά, των οποίων η ηλικία αποστερεί την ωριμότητα να επιλέξουν αν θα ήθελαν ή όχι να υποστούν μια ανεπανόρθωτη βλάβη στην σωματική τους ακεραιότητα. Είναι σωστή η απόφαση; Δεν έχει σημασία. Σημασία έχει τι είπε ο μεγάλος Ραββίνος. Ξέρετε τι είπε ο μεγάλος Ραββίνος; Τίποτα. Κουβέντα. Τσιμουδιά. Λέτε να το κατάπιε; Ή μήπως λέτε να μελετάει πώς θα ξαναγράψει το Ταλμούδ, για να το εκσυγχρονίσει; Αυτά περί τεθλασμένης.

Πίσω στα δικά μας: Ακόμη δεν έχω ακούσει αρχιερατικές αντιδράσεις απέναντι στο ισοδύναμο δημοσιονομικό μέτρο, που η κυβέρνηση δοκιμάζει να ρίξει πάνω στις Μίτρες της Μονής Πετράκη. Καθώς φαίνεται, η Εκκλησία σιωπά κι αυτή· σαν τον Ραββίνο. Αν όμως τελικά κληθεί να το καταπιεί, όπως προαναγγέλεται, δεν αποκλείεται να σπάσει τη σιωπή της· μπορεί και όχι. Πάντως, για λιγότερο έμπειρη από τον Ραββίνο δεν την έχω.

Ο Ραββίνος, ωστόσο, σιωπά, διότι περιτομές κάνουν και στη Βαυαρία, όχι μόνο στην Κολωνία –σιγά την απόσταση. Έτσι, η φανερή αντίδραση εκεί μπορεί να περιορίζεται σε συζητήσεις κεκλεισμένων των θυρών. Εδώ, όμως, όπου μιλάμε όλοι μαζί πιο πολύ κι από χάβρα Ιουδαίων, τι θα γίνει; Εδώ, που έτσι κι αλλιώς… τα ράσα δεν κάνουν τον παπά;

Υ.Γ. Ούτε Σαββατογενημένος νάμουνα… Πριν καλά-καλά αναρτήσω αυτό το κείμενο, το Βερολίνο εξήγγειλλε διαβουλεύσεις με τη Δικαιοσύνη, σε μια προσπάθεια να κατευνάσει τα πάθη, που έχει εξάψει κάτω από τη σιωπή του Ραββίνου η απόφαση του Δικαστηρίου της Κολωνίας· επαναβεβαιώνει δε απερίφραστα την απαρασάλευτη προσήλωση της Γερμανικής Κυβέρνησης στην προάσπιση των θρησκευτικών ελευθεριών. Πλάκα έχουμε…

Υ.Γ.2 Κι ύστερα βγάζουμε και βγάζουνε τους δικούς μας ανίκανους. Αλλά, βλέπεις, στην Εσπερία προλαβαίνουν κάπως και τα μπαλώνουν…