sotosblog

Αφού το σκέφτηκα καλά για καμιά βδομάδα, αποφάσισα τελικά να σας ανακοινώσω ότι αρνούμαι  πλέον να δημοσιεύω κείμενα σχετικά με την πολιτική επικαιρότητα, μέχρι να προκηρυχθούν οι εκλογές.

Ως τότε, μεσολαβούν οι τρεις ψηφοφορίες στη Βουλή για Πρόεδρο της Δημοκρατίας, και ό,τι είχα να πω για το θέμα το έχω πει. Θεωρώ υποτιμητικό το να επαναλαμβάνομαι. Καλύτερα, ας επαναλαμβάνονται η κυβέρνηση και οι ασπάλακες που τη συνδράμουν σε στυγνή και υποχθόνια εκμετάλλευση της συνείδησης του πολίτη. Όχι εγώ.

Η κυβέρνηση, βέβαια, δεν επαναλαμβάνεται απλώς. Ούτε είναι δα τόσο αυτό της το γνώρισμα που με αηδιάζει, όσο που με τρόπο εντελώς ξεδιάντροπο, πρόστυχο, συμπεριφέρεται σαν να μην πέρασε μια μέρα από τις εκλογές του ΄12, μολονότι ταυτόχρονα αξιώνει, με απαράμιλλο θράσος, να της πιστωθεί επιτυχημένο έργο από τότε μέχρι σήμερα, ενώ αποσείει αναιδέστατα τις ευθύνες της για όσα τη βαραίνουν, κι ενοχοποιεί γι αυτά αποκλειστικά την Αξιωματική Αντιπολίτευση.

Τηρεί, στο μεταξύ, αρποκράτεια σιγή για τα όσα ζοφερότερα της έχουν ήδη υπαγορεύσει επιπρόσθετα για το μέλλον μας, κωμικοί και θλιβεροί μαζί, «Ευρωπαίοι» αξιωματούχοι –οι ίδιοι που, διπρόσωποι αυτοί και σαρδόνιοι απέναντί της, αν το έχετε κι εσείς προσέξει, πάντως την κατευοδώνουν σιγά-σιγά.

Όλα τούτα διαδραματίζονται μέσα σ’ ένα άηθες, κατάπτυστο και χυδαίο, πλην όμως γνώριμο, απόλυτα αναμενόμενο κι εντέλει τετριμμένο σκηνικό στυγνών εκβιασμών και ωμών παρεμβάσεων στα εσωτερικά μας από το εξωτερικό. Ασπόνδυλη εκείνη το προσκαλεί και το καλωσορίζει, αντί να υπερασπίζεται την όποια εναπομείνασα εθνική αξιοπρέπεια!

Μαθαίνω δε ότι βαυκαλίζεται κιόλας με τη νοσηρή ελπίδα ότι θα επανακάμψει, η αξιοθρήνητη. Ναι… Σαν καλικάντζαρος.

Πιστεύω ότι δεν είμαι ο μόνος ανάμεσά σας που προσώρας επιλέγω τη σιωπή. Τιμώ με την ευκαιρία και τον Β.Μ., έναν αγαπημένο φίλο που πρόσφατα μου είχε γράψει: «Μεγάλη υπόθεση η σιωπή. Και πολύτιμη η κατανόησή της.»

Μην ανησυχείτε. Εκ των πραγμάτων, θα επανέλθω. Το πόσο σύντομα, νομίζω, σας το έχω ξεκαθαρίσει από καιρό.