Αληθώς ανέστη;
Τι πάει να πει «Καλή Ανάσταση»; Υπάρχει και κακή; Υπάρχει δηλαδή Ανάσταση που την απεύχομαι για τον συνάνθρωπό μου, ώστε να του εύχομαι η δική του πάντως να είναι, όχι η κακή, αλλά η καλή;
Κατά πως φαίνεται υπάρχει. Είναι η Ανάσταση που λες «ας μου έλειπε καλύτερα». Διότι σε τούτη την Ανάσταση σου λένε μεν ότι αναστήθηκες, αλλά εσύ, νεκρός από καιρό, εξακολουθείς να καίγεσαι την ίδια ώρα σαν τον οβελία μες τα καζάνια της κολάσεως. Ο κερατωμένος βελζεβούλης που κρατάει τη σούβλα από το χερούλι σε γυρίζει πάντα ακούραστος.
Τέτοια είναι η φετινή μας Ανάσταση. Η Ανάσταση των θυσιών που δήθεν έπιασαν τόπο. Η Ανάσταση της ελληνικής Οικονομίας που τάχα γύρισε σελίδα και βγαίνει από την κρίση.
Αυτή η Ανάσταση σε προετοιμάζει να υποδέχεσαι κάθε φορά σαν φρέσκια είδηση το «Χριστός Ανέστη». Ακούγοντάς το, απαντάς: «Αληθώς ανέστη». Καταλαβαίνεις όμως ότι δεν θα ζήσεις ζωή χαρισάμενη.