sotosblog

–Νόου, νόου, νόου! Έχει κάθε δικαίωμα να ξανακάνει εκλογές, μάι ντήαρ Γουάτσον. Άμα δεν του παράσχουν ψήφο εμπιστοσύνης, ανοχής, όπως θέλεις πέστην, τότε για τις επαναληπτικές εκλογές την ευθύνη αναλαμβάνουν εκείνοι. Δεν μπορείς να του λες του άλλου «έγινες και πάλι πρώτο κόμμα, τώρα τι άλλο θέλεις;» Νόου, δεν είναι αυτό που με προβληματίζει. Είναι η θεωρία Γουάτσον, η θεωρία. –Χουάτ ντου γιου μήην, τι θέλεις να πεις; –Αν μετά από, έστω αλλεπάλληλες, εκλογές επετύγχανε την αυτοδυναμία, αυτή θα ήταν μιας ισχνής πλειοψηφίας, το πολύ 151 βουλευτών. –Σόου, και; –Μα, δεν καταλαβαίνεις Γουάτσον ότι ο 151^ος έχει ονοματεπώνυμο. –Πώς τον λένε; –Πώς είναι δυνατόν να μην καταλαβαίνεις; –Και θέλεις να πεις ότι αυτός ο κύριος θα του δημιουργήσει πρόβλημα; –Οφ κόρς, βέβαια! –Όου, αϊ σήη, τό ‘πιασα… γι αυτό κάνει τον ψόφιο κοριό… Ουπς! Για ριξε μια ματιά εδώ! –Το ήξερα! Πειστήριον Γουάτσον, πειστήριον. –Πειστήριον ένα σφουγγάρι; –Όχι ένα οποιοδήποτε σφουγγάρι. Ένα αχρησιμοποίητο σφουγγάρι. Τελείως καθαρό. Μη! Μη το αγγίζεις. Θα πρέπει, έτσι κι αλλιώς, να το ελέγξουμε για δακτυλικά αποτυπώματα. Ελεμέντερι, Γουάτσον, στοιχειώδες…