sotosblog

Το ότι η νέα κυβέρνηση είναι από πάσης απόψεως ανισόρροπη, δεν σημαίνει ότι μπορούμε να έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο, μόνο και μόνο επειδή ο έχων τη γενική ευθύνη εμφανίζεται και ο ίδιος ομοίως συνεπής προς το όλο σχήμα με τις δηλώσεις του. Πείτε μου, τώρα, εκείνη που έγινε επισήμως και με κάθε σοβαρότητα, υποστηρίζοντας ότι πρόκειται για κυβέρνηση «μακράς πνοής», πώς να εκληφθεί; Θα πρέπει να πρόκειται, πέραν πάσης αμφιβολίας, για κάποια παραίσθηση.

Μήπως όχι; Μήπως είναι απλώς γλώσσα λανθάνουσα, που προέτρεξε της διανοίας; Να του αναγνωρίσουμε σε αυτό το σημείο, βέβαια, ότι από καιρό το κλίμα δεν σηκώνει δηλώσεις, που να περιέχουν τη φράση «ορίζοντας τετραετίας» και τέτοια –διετίας δεν μπορεί να πει, ενιαύσιος είναι δύσκολη λέξη, τετράμηνος λέει το BBC, είναι και τα μπάνια του λαού που περιπλέκουν το τοπίο, οπότε κλάφτα… Λέτε, λοιπόν, να μην είναι τίποτε άλλο, παρά μια συνηθισμένη δήλωση ανάληψης καθηκόντων, αόριστη στο όριο του εφικτού, και όχι μια παραίσθηση; Έστω. Να δείτε, όμως, που δεν καθαρίζουμε με ένα τέτοιο βιαστικό συμπέρασμα περί λανθάνουσας γλώσσας, διότι η δήλωσή του προδίδει ως τέτοια και μια διαπραγματευτική νοοτροπία –τη λεγόμενη μαξιμαλιστική: Δηλαδή, διεκδικώ τα μέγιστα, για να κερδίσω ό,τι μπορώ περισσότερο από τα ελάχιστα της κόκκινης γραμμής των αντιπάλων. Κάτι τέτοιο θα ήταν πολύ χρήσιμο να το λάβουμε υπόψη μας, καθώς όλοι εκόντες-άκοντες προσβλέπουμε εδώ και λίγα εικοσιτετράωρα σε μια κάποια διαπραγμάτευση στο Εξωτερικό. Το επισημαίνω, διότι είναι άλλο να έχουμε παραισθήσεις μεταξύ μας και άλλο να γνωρίζουν και οι δανειστές μας ότι τις έχουμε και μάλιστα… στο ΜΑΞΙΜΟΥ(Μ). Το επισημαίνω, κυρίως, διότι δεν έχει αλλάξει το καθεστώς καταβολής του δανείου σε δόσεις, αλλά κι επειδή η παραίσθηση ότι οι άλλοι έχουν παραισθήσεις είναι ίσως η σοβαρότερη, ιδίως όταν έχει κυριεύσει κάτοχο θέσης ευθύνης.

Σε παρένθεση να επιμείνω ότι η προσδοκία μας για κάποια αποτελέσματα από μια διαπραγμάτευση με τη σημερινή κυβέρνηση είναι και αυτή μια παραίσθηση. Το μόνο που θα μπορούσαμε να κερδίσουμε από το Εξωτερικό είναι ό,τι έχει ήδη συμφωνηθεί ως… «χαλάρωση», αλλά δεν έχει επαρκώς προβληθεί, διότι τα κανάλια είχαν τότε άλλες έγνοιες, άλλες παραισθήσεις να καλλιεργήσουν. Επίσης, για να μην είμαι άδικος, υπάρχει περιθώριο να κερδίσουμε πέραν των παραισθήσεων μιαν ανοχή σε στόχους, που δεν πιάσαμε, εξαιτίας της προεκλογικής περιόδου. Οι Ευρωπαίοι θα έχουν έτσι την ευκαιρία να κάνουν επίδειξη της παραίσθησης… δημοκρατικής ευαισθησίας, δεδομένου ότι οι εκλογές, έστω εις διπλούν, είναι σεβαστό γνώρισμα του δημοκρατικού πολιτεύματος –κυρίως όταν δεν παράγουν ενοχλητικό αποτέλεσμα. Στη συνέχεια η ευρωπαϊκή ανοχή θα προβληθεί με μπόλικη φανφάρα σαν μέγιστη επιτυχία –τότε πια η καούρα των καναλιών θα είναι να καλλιεργήσουν τη νέα παραίσθηση. Όλα αυτά μέσα στο πλαίσιο της γενικής παραίσθησης πως ό,τι κερδίσουμε καλό είναι αφού μας κρατάει ζωντανούς, έστω ως παραίσθηση. Κλείνω την παρένθεση.

Εκτός εάν η δήλωση περί «μακράς πνοής» συνειδητά γίνεται εντός, για ν’ ακουστεί περισσότερο εκτός, οπότε επιδέχεται διαφορετική ανάγνωση. Τότε λέει «είμαι κυβέρνηση μακράς πνοής», αλλά εννοεί «Άγκελα στήριξέ με, διότι δεν με βλέπω για μακράς πνοής». Σε μια τέτοια περίπτωση πρόκειται ξεκάθαρα για μια διαφορετικού τύπου διαπραγματευτική τεχνική, την εξής: Αφού πρώτα είπαμε να έρθουν στην κυβέρνηση όλοι, αλλά άρχισαν ορισμένοι να λένε όχι, και μετά είπαμε πάλι όλοι, ωστόσο αρνήθηκαν κάποιοι άλλοι, τελικά καταλήξαμε να απευθυνθούμε στους δανειστές μας λέγοντας: «ελάτε ρε παιδιά να κάνουμε μια ληστεία της προκοπής!» Την παραίσθηση ότι τα άλλα μέλη τους έχουν ανάγκη, την έχουν όλοι οι νεοφώτιστοι σε μια συμμορία.

Μπορεί, βέβαια, όλα τούτα να είναι μια δική μου παραίσθηση, διότι εδώ που τα λέμε τη λέξη διαπραγμάτευση, με όλα τα πιθανά πρόσθετα συνθετικά και παραλλαγές της, έχω καιρό, είναι η αλήθεια, να την ακούσω από τα χείλη του νέου μας κυβερνήτη. Μπορεί, λοιπόν, απλώς να κρύβεται πίσω από όλα αυτά μια τεράστια διάνοια, που δεν μπορούμε να συλλάβουμε με το φτωχό μας το μυαλό, όπως συμβαίνει ενίοτε με όσους αδικούμε, καταλογίζοντάς τους παραισθήσεις. Αν και, συνήθως, αυτού του τύπου οι διάνοιες φαίνονται από μικρά παιδιά και σπεύδει η ανθρωπότητα –όχι μόνο ο Βαγγέλης και ο Φώτης– να τις αξιοποιήσει, πριν εκδηλώσουν τις παραισθήσεις τους.

Υ.Γ.  Τι κρίμα που δεν θ’ ακούσουμε πάλι αυτό το «Άγκελα» που θυμήθηκα… Το κράτησε για δικό του, αποκλειστικό, εκείνος που το ξεκίνησε ως δική του παραίσθηση, αν θυμάστε. Ορισμένοι τον είχαν τότε πράγματι για διάνοια, όσο κι αν σήμερα είδαμε ότι βιώσαμε μια καθαρή τρέλα. Το ‘χουν αυτό οι παραισθήσεις, να επιδεινώνονται στην πλάτη μας.