sotosblog

Αν μας έχει μείνει ίχνος ανθρωπιάς, θα έπρεπε ήδη να τρέφουμε ένα αίσθημα ευγνωμοσύνης προς τον Σύριζα. Διότι και μόνη η προκήρυξη των εκλογών έχει αναστείλει τις αυτοκτονίες. Θέλει και ρώτημα;

Όσοι φυσικά δεν δίνουν δεκάρα κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να δουν τις αυτοκτονίες να μην κάμπτονται ούτε στιγμή. Και του λένε του απελπισμένου: «Μπα, μην ακούς, μην ελπίζεις, δεν θ’ αλλάξει τίποτε, καλά το είχες σκεφτεί μωρέ, τράβα ψόφα εκεί πέρα!»

Έχει, όμως, εμπεδωθεί πλέον για τα καλά το βέβαιο εκλογικό αποτέλεσμα. Οπότε κάποιοι που θα την είχαν ήδη κάνει για πάνω ευτυχώς παίρνουν την απόφαση να ζήσουν λίγο ακόμα. Έστω μήπως…

Υπάρχει και μια άλλη οπτική γωνία στο θέμα. Σήμερα γεννάει μια ξαδέρφη μου. Τι να πω στο μωράκι της μόλις το δω; Να του κάνω μπου; Να του πω να βγάλει το σκασμό; Να του πω ότι ήρθε στον κόσμο για να κάνει τα χατήρια της Μέρκελ; Να του πω ότι η Μέρκελ δεν αλλάζει; Να του πω ότι, που να σκάσει, θα περάσει τελικά το δικό της; Αυτό να του πω; Ή να εύχομαι να είναι το μωρό γερό, και να του πω ότι εδώ είμαι εγώ για πάρτη του; Ε;

Αυτά τα ολίγα για σήμερα.