sotosblog

Εδώ και τουλάχιστον 30 χρόνια, στην Ελλάδα έχει καθιερωθεί και ισχύει η ψήφος στα δεκαοχτώ. Και αν έχεις γεννηθεί το 1997, δεκαοχτώ γίνεσαι το 2015, δηλαδή φέτος.

Μπορεί για τη Βίκυ Παγιατάκη να γίνεσαι δεκαοχτώ την ημέρα των γενεθλίων σου, και για το πλήρες ωροσκόπιό σου να μετράει η μέρα της εβδομάδας που γεννήθηκες, η ώρα και άλλες τεχνικές λεπτομέρειες. Για το κράτος όμως, αν έχεις γεννηθεί το 1997, δεκαοχτώ γίνεσαι αμέσως με την είσοδο του 2015. Δηλαδή, σύμφωνα με το νόμο, ακόμα και αν έχεις γεννηθεί στις 31 Δεκεμβρίου του 1997, επίσημα γίνεσαι δεκαοχτώ την 1η Ιανουαρίου 2015. Ό,τι ζώδιο κι αν είσαι.

Την Πρωτοχρονιά που, ό,τι ζώδιο και αν είσαι, γίνεσαι επίσημα δεκαοχτώ, την ίδια εκείνη μέρα αποκτάς δικαίωμα ψήφου. Από την πλευρά του κράτους, αρμόδιος τότε να σου εξασφαλίσει τις προϋποθέσεις, ώστε, αμέσως αν χρειαστεί, ν΄ ασκήσεις αυτό σου το δικαίωμα, δεν είναι η Βίκυ Παγιατάκη. Αρμόδιος είναι ο υπουργός Εσωτερικών. Και υπουργός Εσωτερικών της απερχόμενης κυβέρνησης ήταν ο Αργύρης Ντινόπουλος. Αυτός όφειλε να έχει μεριμνήσει για τις τεχνικές λεπτομέρειες, ώστε να ψηφίσουν οι περίπου 100.000 δεκαοχτάρηδες που γεννήθηκαν μεν το 1997 και απέκτησαν με την είσοδο του Νέου Έτους δικαίωμα ψήφου, πλην όμως δεν θα το ασκήσουν λόγω Ντινόπουλου (δηλαδή, λόγω Σαμαρά ο οποίος τόσο νοιάζεται για τους νέους και τέτοια…).

Ο Αργύρης Ντινόπουλος, αν και όφειλε να έχει μεριμνήσει σχετικά πριν αντικατασταθεί από υπηρεσιακό υπουργό, δεν μερίμνησε, διότι απλούστατα δεν ήθελε. Και δεν ήθελε, διότι δεν τον συνέφερε να μεριμνήσει.

Μήπως δεν μερίμνησε επειδή δεν μπορούσε; Όχι. Μπορούσε. Και μπορούσε θαυμάσια. Ακριβώς όπως μπόρεσε ο Συνήγορος του Πολίτη που πρότεινε σήμερα (βλ. εδώ) απλές λύσεις για τις τεχνικές λεπτομέρειες. Αναλογιστείτε, αν ο Συνήγορος του Πολίτη μπορεί να βρίσκει λύσεις στο και πέντε και ν’ απευθύνεται την ύστατη ώρα έστω στον υπηρεσιακό αντικαταστάτη του Ντινόπουλου, τι ευχέρεια να βρει λύσεις πολύ νωρίτερα και πολύ ευκολότερα είχε ο ίδιος ο Ντινόπουλος, με πλήρη γνώση κι έλεγχο αυτός του διοικητικού μηχανισμού και όλο το χρονικό περιθώριο μπροστά του. Ή μήπως θα έχανε η Βενετιά βελόνι με μια ακόμα Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, αν ήταν αναγκαία;

Μωρέ, μήπως δεν το περίμενε ο Ντινόπουλος ότι θα γίνουν εκλογές; Μήπως, ο άνθρωπος, παραπήρε στα σοβαρά τον Σαμαρά με τους σίγουρους 180 του; Και είπε μέσα του: «πού να σκάω τώρα, αφού στο κάτω-κάτω θα εκλεγεί Πρόεδρος και δεν θα γίνουν εκλογές…» Λέτε να έχει  κάπου κι ένα κάποιο δίκιο ο Ντινόπουλος που δεν μερίμνησε; Ε; Ρωτάω, μήπως;

Για πάμε, λοιπόν, ν΄ ακούσουμε τι έλεγε ο ίδιος ο Ντινόπουλος για τις εκλογές στις 22 Νοεμβρίου. Να δούμε τι πραγματικά περίμενε και τι δεν περίμενε, ώστε να καταλάβουμε επιτέλους τι όφειλε και τι δεν όφειλε να είχε κάνει ως υπουργός Εσωτερικών ενόψει ενδεχόμενων εκλογών. Και ν΄αντιληφθούμε πόσο εκτεθειμένος είναι τελικά:

Μεγαλοδύναμε! Είχαμε υπουργό Εσωτερικών τον Αργύρη Ντινόπουλο!!! Το χωράει ο νους σας;

Ρε παιδιά, χίλιες φορές να είχαμε τη Βίκυ Παγιατάκη. Τουλάχιστον μ΄ εκείνη δεν θα έμενε καμιά αμφιβολία για το τι… ζώδια είναι οι ψηφοφόροι της!