sotosblog

Ο Νίκος είναι ένας έντιμος άνθρωπος. Και αστέρι-μηχανικός αυτοκινήτων.

Με είχαν γδάρει κάτι τύποι με μανικιούρ και ατσαλάκωτες, αστραφτερές φόρμες σε διάφορα συνεργεία «και καλά…». Μου μιλούσαν λες και είχα μπει σε χειρουργείο!

Όσο τους άκουγα, τόσο έβλεπα μπροστά μου το λογαριασμό να φουσκώνει. Και παρά τη λυπητερή, πάλι επέστρεφε το αυτοκίνητο στα λαμπερά τους νύχια μετά από λίγο καιρό. Μάταια άλλαζα συνεργείο, μήπως και γλιτώσω. Ξανά τα ίδια.

Όλα τούτα μέχρι να διαβώ το κατώφλι του συνεργείου του Νίκου. Το πρώτο πράγμα που είδα ήταν η μουτζούρα στα χέρια του. Είχα ξεχάσει ότι αυτό είναι το φυσιολογικό. Εκείνος δεν μου το έτεινε το χέρι για χειραψία, μη με λερώσει. Έτσι κατάλαβα ότι ήταν ο μηχανικός. Η φόρμα του ήταν καθαρή, εκτός απ’ όσα δεν βγάζει ούτε το λευκαντικό. Ο λογαριασμός που μου υπολόγισε ήταν στο 20% απ’ όσα πλήρωνα μέχρι εκείνη την ώρα.

Έκτοτε, το κοντέρ έχει γράψει 70.000 επιπλέον χιλιόμετρα, σύνολο 100.000, και στο Νίκο πάω περαστικός μόνο για καφέ, διότι το αυτοκίνητο πάει ρολόι. Τον εκτίμησα ως μηχανικό κι ύστερα τον συμπάθησα ως άνθρωπο.

Κάποια φορά πάνω στον καφέ η συζήτηση είχε έρθει στα πολιτικά. «Τι ψήφισες Νίκο;» τον είχα ρωτήσει. «Χρυσή Αυγή», μου λέει. Τα ‘χασα! «Νίκο, εσύ; Πώς το ‘κανες αυτό;» «Τα ‘χω πάρει!», μου είπε.

Πήρε καιρό, αλλά τελικά φαίνεται ότι, κάτι εγώ, κάτι η γυναίκα του, ο Νίκος κατάλαβε και το πήρε αλλιώς το πράγμα. Πάει η Χρυσή Αυγή για τον Νίκο. Το παραδέχεται κι ο ίδιος ότι συνέβαλα κι ελόγου μου σε αυτό.

Τι να κάνω τώρα; Να μην του πω τι πιστεύω ότι πρέπει να ψηφίσουμε την Κυριακή; Αν του πω τι πιστεύω ότι πρέπει να ψηφίσουμε, συνεργάζομαι ή φλερτάρω με τη Χρυσή Αυγή, όπως με κατηγορεί ο Σίμος Κεδίκογλου;

Μα, του Κεδίκογλου την κουβέντα την κόβω ευχαρίστως, αλλά με τον Νίκο την κουβέντα τώρα τη χαίρομαι διπλά. Μετά απ’ όσα έχουμε κουβεντιάσει, μ’ εκτιμάει πλέον κι αυτός πιο πολύ. Όπως άλλωστε κι εγώ. Και θα πιάσω να τον κόψω; Ξεπαρεού το Νίκο;; Πάτε καλά;;;

Άστε που με τον Νίκο το τουτού πετάει.