sotosblog

Βαγγέλη, ε, Βαγγέλη! Πού ‘σαι… Ότι μια μέρα θα του την κάνεις το ξέρω· και το ξέρεις ότι το ξέρω. Όχι μόνο εγώ· κι άλλοι –μιλάω με κόσμο, βλέπεις. Και το χειρότερο για σένα; Το ξέρει κι εκείνος που σου κρεμάει τα κουδουνάκια. Αλλά, για πες μου, ρε Βαγγέλη… Τι περιμένεις; Να βγάλεις πρώτα το νοίκι της Ιπποκράτους, άντε Χαριλάου Τρικούπη; Άει, καλά… Καλέ μου άνθρωπε, δεν βγαίνει από εκεί το νοίκι.

Ρε συ, για έλα στα συγκαλά σου! Πες, πόσα κουδουνάκια μπορεί να φορέσει ένας άνθρωπος, πόσα; Εσύ, δεν έχει τίποτε άλλο να σου πούνε. Έμεινε μόνο η μάνα σου. Κι έτσι όπως πας, θα βάλουμε σε λίγο στη θέση σου για κανακάρη της ένα μεγάλο κουδούνι και θα του κρεμάσουμε πάνω του πολλούς-πολλούς μικρούς Βαγγέληδες! Δεν το καταλαβαίνεις; Μέχρι ο Φώτης το κατάλαβε –ο Φώτης που, εδώ που τα λέμε, ε, δεν είναι και ξουράφι-ξουράφι…

Άκου, Βαγγέλη. Είναι η τελευταία σου ευκαιρία. Ό,τι είναι να κάνεις, καν’ το τώρα. Ναι, ρε συ! Διάλυσέ το! Σπάσ’ τα και ξαναρίξ’ τα… Για τον Ανδρέα! Στο όνομα του Ανδρέα! Πώς αλλιώς να στο πω; Τι στην ευχή… Τόσος κόσμος πίνει νερό στη μνήμη του! Τίποτε άλλο δεν σου λέω, θυμήσου μόνο τι έγινε στην κηδεία του! Εδώ ψηφίσανε το Γιώργο στη μνήμη του, τα ξέχασες; Βγες, λοιπόν, και υπερασπίσου τον. Όχι τηλεφώνημα στου Μαξίμου και μυξοπαρθένικες κόνξες. Νταηλίκι, καμαρωτό, στα ίσα!

Διαφορετικά, τελείωσες, Βαγγέλη. Δεν τόκανες; Τελείωσες! Πέταξες και το τελευταίο ίχνος από χαρτί που σου είχε απομείνει σε αυτήν την ψωροτράπουλα. Στο κάτω-κάτω, εσύ δεν τον είχες υποστηρίξει τον Ανδρέα, όταν οι άλλοι τον είχαν για καληνύχτα; Δεν τον έλεγαν «φαύλο»; Ε, τι θες; Να χάψουμε πρώτα success story μπας και πάρεις μερτικό; Ποιο success ρε συ; Πάει αυτό, ψόφησε!

Τι; Δεν είναι λόγος αυτός για αναστάτωση; Ποιος δεν είναι λόγος για αναστάτωση; Ο Ανδρέας; Ο Ανδρέας δεν είναι λόγος για αναστάτωση;; Θα με τρελλάνεις;;; Ρε συ, πού ζεις; Στην Ελβετία; Α, εσύ μιλάμε έχεις μπλέξει τη χώρα με τις τράπεζες καλά-καλά! Δεν πας, χριστιανέ μου, να φας κανένα σουτζουκάκι σε καμιά καντίνα στην επαρχία, αντί να πηγαίνεις στο Πάρκο της Ελευθερίας, λεω ‘γω καλύτερα… Άντε μπράβο!

Βαγγέλη, άκουσε με μια φορά. Μια φορά για το Θεό! Όποτε δεν με άκουσες την πάτησες. Και την πληρώνουμε οι υπόλοιποι, όχι τίποτε άλλο…