sotosblog

Έγραφα χθες ότι άπαξ και απερρίφθη το αίτημα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης για εκλογές, από ‘δώ και πέρα η ευθύνη για την τροπή των γεγονότων πέφτει εξ ολοκλήρου στην κυβέρνηση –ακέραιη στους ώμους και των τριών της τρικομματικής.

Είχα φροντίσει, ωστόσο, να διευκρινίσω προηγουμένως στο ίδιο κείμενο ότι το αίτημα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης για πρόωρη προσφυγή στις κάλπες έχει μεν ως αποδέκτη την κυβέρνηση καθεαυτήν, αλλά, ασφαλώς, και τους κυβερνητικούς βουλευτές.

Κατέστησα σαφές, φυσικά, ότι εννοούσα τους βουλευτές και των τριών κομμάτων της πλειοψηφίας, συμπληρώνοντας μάλιστα ότι αυτοί «δέχονται να περιφρονούνται, καθώς παρακάμπτονται οι ονομαστικές ψηφοφορίες στη Βουλή, καθώς δηλαδή τους στερείται η δυνατότητα να αποσαφηνίσουν τη δική τους θέση», για τα όσα η κυβέρνηση απεργάζεται, προωθεί, θέτει σε εφαρμογή κ.τ.λ., σαρώνοντας τα πάντα στην χώρα ως πειθήνιος, υποτακτικός εντολοδόχος της Τρόικας. Μέσα σε αυτό το «τα πάντα» συπεριλαμβάνω –κυρίως– και την απαξιωτική στάση της προς τη Δημοκρατία, προκειμένου να φέρει σε πέρας όλα τα καταστροφικά σκοπούμενα.

Επισήμανα, επίσης, ότι οι κυβερνητικοί βουλευτές καταλήγουν να εκλαμβάνονται ότι περιφρονούν οι ίδιοι εκείνους που εκπροσωπούν, εφόσον δεν αντιδρούν, ενώ βράζει η κοινωνία.

Πραγματικά, εύχομαι να μην πλανώνται τη μεγάλη πλάνη ότι έχουν καταφέρει να κρύβονται αποτελεσματικά πίσω από την περιφρόνηση, που δείχνει η κυβέρνηση για αυτούς –εύχομαι να μην φαντάζονται ότι θα μπορούσε να σταθεί ως απάντηση ένα κάποιο «δεν ρωτήθηκα, για να πω αν είναι νέα μέτρα αυτά που ελήφθησαν, δεν ζητήθηκε η γνώμη μου για το αν είναι αρκετή η μεταβάπτιση μιας δέσμευσης προκειμένου αυτή να μην τιμηθεί» κ.τ.τ.

Επειδή, όμως, δεν αποκλείεται και να τους περνάει από το νου ότι η κυβερνητική περιφρόνηση είναι εκτός των άλλων και κάτι σαν θάμνος, φυλλωσιές, παραλλαγή για να τους ξεχάσουμε, ας τους πληροφορήσω ότι –μάλλον άθελά του– ο επικεφαλής της τρικομματικής τους παρέσχε αιφνιδίως μια θαυμάσια ευκαιρία για να ξεκαθαρίσουν τα πράγματα, ώστε να μην περισσέψει χώρος για δικαιολογίες. Ναι, ναι, μια θαυμάσια ευκαιρία. Και αυτή η ευκαιρία δεν ήταν άλλη από αυτό το ίδιο το σημερινό διάγγελμα.

Ναι μεν το έβγαλε μια κι έχουν γίνει τα διαγγέλματα της μόδας τα τελευταία χρόνια, ναι μεν το έβγαλε για… «να μη χάσει», που λέμε, ναι μεν το έβγαλε στο πλαίσιο ένος «καθαρίζω εγώ για πάρτη σας, άμα λάχει…» –χαρακτηριστικό γνώρισμα της ιδιοσυγκρασίας του αυτό, και έκδηλο μάλιστα στο οργίλο ύφος με το οποίο εκφωνήθηκε– αλλά ήταν στο σύνολό του και κάτι παραπάνω από όλα τούτα: Αφ’ εαυτού του ως διάγγελμα δίνει «τη γραμμή» στην κοινοβουλευτική του ομάδα. Και την έδωσε. Και δίνοντας της «τη γραμμή» για το «πώς μεταφέρουμε στον κόσμο το πώς έχουν τώρα τα πράγματα», καλεί με αυτό τους βουλευτές να υπερασπισθούν την κυβέρνηση αναλόγως. Τους παρέχει έτσι την πολυπόθητη ευκαιρία που τους είχε στερήσει, για να αποσαφηνίσουν τη θέση τους.

Ασμένως αναμένουμε, λοιπόν, νομίζω όλοι το αυτονόητο. Πρώτοι και καλύτεροι, οι βουλευτές της Ν.Δ. δεν έχουν δικαίωμα να κρύβονται άλλο. Ίσα-ίσα, καλούνται πλέον χωρίς περιστροφές από τον ίδιο τον αρχηγό τους να τοποθετηθούν επί «της γραμμής». Δημοσίως. Και όχι μόνο οι κανά δυό γνωστοί τηλεαστέρες, που από ασυλλόγιστη, ακατάσχετη μανία αυτοπροβολής μονοπωλούν τις τηλεοπτικές εμφανίσεις. Όχι μόνον αυτοί, αλλά όσο το δυνατόν περισσότεροι. Ει δυνατόν όλοι!

Ιδού η Ρόδος, να αξιοποιήσουν, λοιπόν, και οι «λάθρα βιούντες» την ευκαιρία που τους δίδεται, για να ξεκαθαρίσουν την στάση τους έναντι των ψηφοφόρων που εκπροσωπούν –να δώσουν μια ξεκάθαρη απάντηση, όπως ξεκάθαρη απάντηση έδωσε και ο προϊστάμενός τους στο αίτημα για εκλογές, ευθαρσώς απορρίπτοντάς το. Να δώσουν αυτοί με τη σειρά τους και μια απάντηση στα μέτρα και τις εξελίξεις, που δικαιολογούν την απόρριψη του αιτήματος.

Και αν, όπως έγραφα, δόθηκε με το αίτημα για εκλογές η έσχατη ευκαιρία ομαλής διεξόδου στην κυβέρνηση, και αυτή το απέρριψε αναλαμβάνοντας στο ακέραιο την ευθύνη για την τροπή των γεγονότων, ιδού που ομοίως μια έσχατη ευκαιρία δίνει τώρα η κυβέρνηση στους βουλευτές της –έστω έξω από την Βουλή. Ας αναλάβουν και αυτοί την ευθύνη που τους αναλογεί. Επιτέλους.

Υπογραμμίζω γι άλλη μια φορά ότι δεν αναφέρομαι μόνο στους βουλευτές της Ν.Δ., αλλά και των τριών κομμάτων που στηρίζουν την κυβέρνηση. Ειδικά δε για τους Βενιζελικούς επισημαίνω από το σημερινό διάγγελμα το ακόλουθο απόσπασμα για να το λάβουν υπόψη τους, μαζί με τον δικό τους αρχηγό: «Η έκθεση της Τρόικας επισημαίνει ρητά, ότι η Ελλάδα πετυχαίνει πια τους στόχους της, ενώ πέρσι τον Ιούνιο ήταν εντελώς εκτός Προγράμματος.» Όπως αντιλαμβάνεσθε, θα είχε μια κάποια αξία να μάθουμε την άποψή τους και επ’ αυτού.

Δια δε τους Δημαρίτες… Αλήθεια, για ποιους μιλάω; Για εκείνους που είναι έξω, ενώ είναι μέσα; Ή μήπως για εκείνους που είναι μέσα, ενώ είναι έξω; Τα ‘χω χαμένα…

Δεν φταίω εγώ όμως που τα ‘χω χαμένα. Φταίει μάλλον το κρυφτούλι. Αλλά το κρυφτούλι τελείωσε.