Μπαρούφες με τον πόνο του άλλου
by Sotos
Πραγματικά αξιέπαινη η προσπάθεια του Γιάννη Στουρνάρα να έρθει σε διαπραγματεύσεις με την Τρόικα για το πετρέλαιο θέρμανσης· να τα λέμε αυτά· όχι όλο κριτική, κριτική… Ειδικά τώρα που έρχεται το καλοκαιράκι και λίγο πετρέλαιο θέρμανσης, όσο νάναι, θα το χρειασθούμε· χαμένο δεν θα πάει… Μην σκουριάσει και ο καυστήρας, και χρειασθεί να τον αλλάξουμε, όταν έρθει η ανάπτυξη, πρώτα ο Θεός! Επίσης, αξιεπαίνη νομίζω ότι είναι και η προσπάθεια που θα κάνει ο Αντώνης Μανιτάκης να μην γίνουν απολύσεις στο Δημόσιο.
Ιδού που οι άνθρωποι κάνουν διαπραγμάτευση, κι ας λέτε εσείς! Δεν έχει σημασία που όλα όσα θα διαπραγματευθούν τα έχουν συμφωνήσει και, φυσικά, ψηφίσει. Βέβαια, δεν ξέρω, δεν μπορώ καν να φαντασθώ τι μπορούν πουν στην Τρόικα. Ότι τα ξεχάσανε; Ότι δεν αποδίδουν ως μέτρα;
Και τι θα απαντήσει, λ.χ., ο Στουρνάρας, όταν του θυμίσουν ότι ο ίδιος υπεστήριζε πως η εξίσωση της φορολογίας στο πετρέλαιο απέδωσε έσοδα, όπως ισχυριζόταν· και το υπεστήριζε αυτό προς όλους, όσοι του προέβαλλαν την σχετική ένσταση· στη Βουλή, στα κανάλια, παντού! Και ο Μανιτάκης; Τι θα τους πει; Έχει λησμονήσει εντελώς ότι το έχουμε ξαναδει το έργο με την εφεδρεία, που, και καλά, θα τους προτάξει σαν εναλλακτική;
Μπα… Τίποτε από όλα τούτα. Μάλλον θα τους πουν «κανονίστε γιατι πέφτουμε». Και η Τρόικα θα φορέσει πλερέζες… Νομίζουν. Ήμαρτον, κύριε!
Αλλά, το πιο καλό σας το φύλαξα για το τέλος. Ο Γιάννης Βρούτσης δήλωσε μετ’ επιτάσεως ότι δεν θα μειωθεί ο βασικός μισθός μέχρι το 2016! Από πού να το πιάσω και από πού να το αφήσω αυτό; Άστο να πάει στην ευχή… Και να διερωτηθώ μόνο: Πού άραγε θα βρίσκεται τότε το άτομο αυτό –ο Γιάννης Βρούτσης, το 2016; Σίγουρα στην αρμοδιότητα του υπουργείου του οποίου σήμερα προΐσταται, αλλά, εξίσου, σίγουρα σε άλλη θέση. Να σου πω εγώ τότε πόσο θα τον πονάει ο βασικός μισθός!
Μαλλον δεν θα τον πονάει και πολύ γιατί όλα αυτά τα «καλόπαιδα» , όσο νάναι όλοκαι κάτι τις φροντίζουν να βάζουν στην από μέσα τσέπη, σήμερα!
Σαν τον Παπαγεωργόπουλο;
Πάντοτε αναρωτιόμουν πού θα χρησιμοποιούσα την λέξη κλαυσίγελως. ταιριάζει γάντι της περιστάσεως.
Ακριβώς!
Κάποιος μεγάλος επαναστάτης του προηγούμενου αιώνα (για να μην λέμε και ονόματα γιατί το blog παρακολουθείται) έλεγε «…οι ιδέες είναι σαν τα καρφιά. Όσο τα καρφώνεις, τόσο σφηνώνουν»
Μια ιδέα φίλοι μου, και ένα καρφί για να απαλλαγούμε από τους μπαρουφολόγους …που παρέχουν υπήρεσίες με σύμβαση εργασίας ορισμένου χρόνου. Και μετά τι; Μήπως και οι επόμενοι δεν θα έίναι με σύμβαση εργασίας; Γιαυτό απαιτούμε μετ’ επιτάσεως το κάτι διαφορετικό, που θα μας δώσει πνοή ζωής και όχι ελπίδα θανάτου.
Μια ιδέα φίλοι μου, γιατί συνειδητά χανόμαστε . Είναι θέμα χρόνου…
Reblogged this on ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ.