sotosblog

Τι να γράψω; Ότι μας δουλεύουνε; Είναι γνωστό. Ότι είναι κατσιαπλιάδες; Γνωστό. Φορομπήχτες; Γνωστό. Ανάλγητοι; Γνωστό. Γνωστό, γνωστό, γνωστό. Ότι έχουν τελειώσει οι λέξεις μιας από τις πλουσιότερες γλώσσες του κόσμου; Γνωστό και αυτό. Για τους φόρους; Τα γράφουν άλλοι καλύτερα από εμένα. Ας γράψω, λοιπόν κι εγώ, κάτι που δεν είδα γραμμένο· μήπως βγάλουμε και κανένα συμπέρασμα. Θα είμαι σύντομος.

Ο Κωστής Στεφανόπουλος έδωσε συνέντευξη. Και τι είπε; Ότι ο επικεφαλής της τρικομματικής κυβέρνησης τον εξέπληξε. Τον εξέπληξε ευχάριστα, λέει. Δεν το περίμενε. Και είναι αυτός ο επικεφαλής της τρικολόρε, ηγέτης μακράς πνοής· είπε· ο Στεφανόπουλος.

Πού τον ξέρουμε τον Στεφανόπουλο; Ήταν Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Πώς έγινε Πρόεδρος της Δημοκρατίας; Με τις ψήφους της Πολιτικής Άνοιξης. Οι Νεοδημοκράτες είχαν δει τότε με γουρλωμένα τα μάτια τον επικεφαλής του νεοπαγούς και προσωποπαγούς αυτού κόμματος, που μόλις είχε εισέλθει στη Βουλή με δυνάμεις από τα σπλάχνα της Νέας Δημοκρατίας, να υποδεικνύει Στεφανόπουλο, με την αναγκαία για την ψηφοφορία δύναμη των δέκα βουλευτών που είχε. Αντί να γίνει αιτία να προκληθούν εκλογές, ώστε να απαλλαγούν οι Νεοδημοκράτες από τον Ανδρέα Παπανδρέου, τους άφησε σύξυλους, υποδεικνύοντας ως υποψήφιο Πρόεδρο τον Στεφανόπουλο, παρέχοντας ταυτοχρόνως σανίδα σωτηρίας στον Ανδρέα, τον οποίον έβλεπαν όπως ο διάβολος το λιβάνι. Τον είχαν κάτσει στο σκαμνί μόλις πριν από λίγα χρόνια για να πάρουν την εξουσία. Εκείνος ευφυέστατα συνήνεσε σε αυτήν την υποψηφιότητα. Έτσι, λίγες ημέρες μετά ο Κωστής Στεφανόπουλος δρασκέλιζε για τα δέκα επόμενα χρόνια το κατώφλι του Προεδρικού Μεγάρου. Από το πουθενά!

Τι ήταν μέχρι τότε ο Κωστής Στεφανόπουλος; Πρόεδρος της διαλυμμένης Δη.Ανα. Γιατί διαλυμένης; Διότι δεν είχε στον ήλιο μοίρα. Δεν έβγαζε πια ούτε Ευρωβουλευτή –δηλαδή ούτε τον αρχηγό της. Κινδύνευε μέχρι και η θέση στάθμευσης κάτω από τα γραφεία της. Και τι την είχε κάνει ο Στεφανόπουλος την Δη.Ανα., ώστε να λέμε ότι την διέλυσε; Διότι δεν την διελυσε ακριβώς. Είχε προσχωρήσει με εντολή του στην Πολιτική Άνοιξη.

Τώρα λέει τι δεν περίμενε, τι δεν ήξερε, τι δεν άκουσε, τι δεν ψήφιζε, τι δεν έκανε, τι δεν έφτιαχνε, τι δεν έρανε· και μοιράζει από το κοφίνι του λωτούς στους λωτοφάγους.

Συμπέρασμα: Να γιατί είδαμε τις τελευταίες ημέρες τόσες δημοσκοπήσεις, όσες δεν είχαμε δει τους τελευταίους δέκα μήνες. Δεν έφταναν όμως αυτές. Χρειάζονταν και δηλώσεις Στεφανόπουλου! Συμπέρασμα, ξαναλέω: Στο Μαξίμου επικρατεί ανασφάλεια. Το Μαξίμου φοβάται. Και πιάνεται από τα μαλλιά του οποιουδήποτε. Μέχρι από τα μαλλιά του Στεφανόπουλου. Όσα του έχουν απομείνει, γιατί δεν είναι και κανένας πιτσιρικάς.

Βέβαια, είπαμε: υπάρχει στα πράγματα πάντα και η άλλη εκδοχή: Η Real News, λ.χ., δεν έβρισκε αυτό το Σαββατοκύριακο άλλον να του πάρει συνέντευξη. Έψαχνε, έψαχνε, αλλά δεν έβρισκε. Και θυμήθηκε τον Στεφανόπουλο. Χωρίς φυσικά να θυμηθεί τα υπόλοιπα.