sotosblog

Ο Αλέξης Τσίπρας λοιπόν, ως φαίνεται, είναι μια απ’ τα ίδια, ε; Ψου-ψου-ψου με τον Σόιμπλε, ταξιδάκια στις Η.Π.Α., συναντήσεις με τους Γιάνκηδες, διαπιστευτήρια στα γεράκια του ΝΑΤΟ, νταραβεράκι με τους Οβριούς, κλείσιμο του ματιού στο Σιωνισμό, Business Class στο αεροπλάνο, έφαγε σε εστιατόριο με τσιμπημένο τιμοκατάλογο το μεσημέρι, όψιμος νοικοκυραίος, κυβιστής στο Μνημόνιο, προς αναδιαπραγμάτευση κι αυτός εντέλει, αλά Κουβέλης και κόμπανυ δηλαδή, όπου νάναι θα πει ότι λεφτά υπάρχουνε, ότι παρέλαβε καμμένη γη, αλλά ξεχνάει τις ευθύνες του για τον εμπρησμό της, κάτι που φαίνεται ξεκάθαρα από τα παλιά τεφτέρια με τους μπαχαλάκηδες, που τα κρατάει ακόμα για να μην χάσει τους μουτζαχεντίν του κόμματος, κατά τα άλλα χειραψίες με τον Παπούλια και δεν συμμαζεύεται… Κοντολογίς, ένα με το κατεστημένο και αυτός. Ένα παλιόπαιδο που όμως σιγά-σιγά συμμορφώνεται.

Γιατί εμείς τι ήμασταν τάχα; Δεν θέλαμε κι εμείς έναν καλύτερο κόσμο; Το θέλαμε που συμμορφωθήκαμε; Όχι. Έκαιγε κι εμάς μια φλόγα μέσα μας. Συνήλθαμε όμως. Ήρθαμε στα συγκαλά μας. Συμμορφωθήκαμε. Ήταν μια τρέλα νεανική που τώρα έχει περάσει. Το παραδεχθήκαμε ωστόσο. Έντιμα και ωραία. Δεν παριστάνουμε τους επαναστάτες. Είμαστε καθαροί. Δηλώνουμε ό,τι είμαστε, είμαστε ό,τι δηλώνουμε. Για γκελ μπουρντά Αλέξη, να δεις πόσα απίδια έχει ο σάκος. Τι έβγαλες από τις παρτέντζες σου εις τας Ευρώπας και αλλαχού; Ε; Τζάμπα μάγκα!

Να, κυρίες και κύριοι, ποιος ήταν τελικά ο Αλέξης σας. Χα! Όσο μεταβαίνει στη νομιμότητα, όσο αρχίζει να μας μοιάζει –βλέπετε; Θα δείτε– του την κοπανάνε και οι δικοί του. Ιδού, λοιπόν! Πάρτε τον, φάτε τον.

Σας πούλησε ήδη. Αυτή είναι η αλήθεια. Πέστε τώρα από τα σύννεφα! Και μόλις προσγειωθείτε, περιπεράστε παρακαλώ! Πάλι πίσω, στα σίγουρα. Γιατί, εδώ που τα λέμε, εμείς δεν σας πουλήσαμε ποτέ. Σας λέγαμε πάντα την αλήθεια. Όχι σαν κάτι μαθητούδια στο Δεκαπενταμελές που έχουν γράσα στα μάτια και νομίζουν ότι ο κόσμος μπορεί να γίνει όμορφος, ηθικός, αγγελικά πλασμένος, αλλά σαν ώριμοι ενήλικες. Σαν σοβαροί άνθρωποι. Πάντα λέγαμε την αλήθεια. Ευθαρσώς. Κι αν κάποιος κάποτε σας πούλησε, αυτή ήταν η ίδια η ζωή.

Ναι, η ζωή. Επειδή γεννηθήκατε φουκαράδες. Εμείς το ξέραμε. Τώρα σας παίρνει χαμπάρι και ο Αλέξης. Τι θα κάνετε; Θα πιαστείτε πάλι κώτσοι; Όχι. Όχι, βέβαια. Αυτό δα μας έλλειπε! Προσοχή! Μια ευκαιρία μόνον σας έχει μείνει. Να επιστρέψετε στη φυλακή. Σερβίρεται εκεί, αν θυμάστε, κάθε Παρασκευή φασολάδα. Δεν υπάρχει φασολάδα σαν της φυλακής. Το λησμονήσατε αυτό; Έξω δεν έχει δουλειά, δεν έχει θέρμανση και, το χειρότερο, ο κόσμος είναι γεμάτος ψέμματα. Στη φυλακή όλα είναι αλήθεια. Δεν είναι λίγο αυτό. Αν, βέβαια, σας ενδιεφέρει η αλήθεια… Ούτε κι η φασολάδα, φυσικά, είναι λίγο… Που αυτή κι αν σας ενδιαφέρει…

Φάτε την!

Φάτε τους…