Το μηδέν και το άπειρο
by Sotos
Τα λίγα λόγια ζάχαρη και τα καθόλου μέλι, που λέει ένα σοφό γνωμικό. Έχουμε, λοιπόν, και λέμε:
Μετά (1) από την έκκληση που απηύθυνε πριν από λίγη ώρα προς το Κογκρέσο ο Αμερικανός πρόεδρος, Μπάρακ Ομπάμα, να του δοθεί η άδεια να αυξήσει και πάλι το όριο δανεισμού για δεύτερη χρονιά μέσα σε έξη μήνες, διότι διαφορετικά, όπως είπε, θα οδηγηθεί η Οικονομία των Η.Π.Α. σε χρεοκοπία και θα ακολουθήσει το χάος, και (2) με δεδομένη την αυτονόητη αντίληψη που κυριαρχεί στην Ευρώπη ότι πρέπει αντιθέτως πάση θυσία να μειωθεί ο κρατικός δανεισμός, με τις γνωστές συνέπειες για τη χώρα μας, αισθάνομαι την ανάγκη να καταδικάσω και από αυτό το βήμα τη βία από όπου και αν προέρχεται, για να προφυλάξω τα τελευταία ψήγματα λογικής που έχουν διασωθεί επί γης.
Ίσως ένα μόνο έχει απομείνει να διευκρινσθεί, παρά την απερίφραστη καταδίκη στην οποία προέβην: Από πού και ως πού ο Γιάννης Πρετεντέρης δεν θεωρεί φυσικό να αλλάξει γνώμη ο Βόλφγκαγκ Σόιμπλε, ενώ με την ίδια φυσικότητα αξιώνει να αλλάξει γνώμη ο Αλέξης Τσίπρας;
Όποιος μπορεί να με διαφωτίσει σε αυτό το θέμα (ή και στα άλλα), παρακαλώ να κάνει χρήση του χώρου που προορίζεται για τα σχόλια, εδώ παρακάτω.
Διευκρινίζω ότι ανεξαρτήτως της συμβολής που θα εξασφαλίσω σχετικώς από τους αξιολάτρευτους αναγνώστες μου, αναμένω τώρα πλήρης προσδοκιών την πολυπόθητη ανάπτυξη, μεταστραφείς πλέον εγώ ώστε να δικαιωθεί επιτέλους σε κάτι ο Γιάννης Στουρνάρας, που έχει κατόπιν τούτων κερδίσει την αιφνίδια συμπάθειά μου, όπως άλλωστε όλοι οι παραστρατημένοι.
sotosblog 
Τι σχέση άραγε μπορεί να έχει ο ναύτης με τον καντηλανάφτη;
Ιδού λοιπόν το μέγα ερώτημα! Μήπως όση σχέση μπορεί να έχει η οικονομία των ΗΠΑ με την ευρωζώνη; Η, πολύ περισσότερο, με την ΕΕ συνολικά;
Και επειδη “τα λίγα λόγια ζάχαρη και τα καθόλου μέλι”, υπογραμμίζω μετ΄επιτάσεως ότι οι χώρες της ευρωζώνης δεν έχουν ακόμα κάν ενιαία και κοινή δημοσιονομική πολιτική. Ας γίνει λοιπόν αυτό πρώτα, όποτε τελοσπάντων συμφωνηθεί και αποφασιστεί στο πλαίσιο του ΕCOFIN και του Ευρωπαικού Συμβουλίου, και μετα να ασχοληθούμε με την οικονομική πολιτική του Ομπάμα. Σε κάθε άλλη περίπτωση, ειδικά όταν συζητάμε για αύξηση του κρατικού δανεισμού εντός της ΕΕ, είναι σαν να προσπαθούμε να διαιρέσουμε… το άπειρον δια του μηδενός!
Και πάμε τώρα στο κέντρικό ερώτημα: Εγώ προσωπικά απορώ και εξίσταμαι με το “θράσος” και την “απυθμενη βλακεία”, του Πρετεντέρη αλλά και του κάθε Πρετεντέρη. Μα πώς είναι δυνατόν ο αθεοφοβος να αξιώνει από τον κ. Τσίπρα, έναν “λαοπρόβλητο ηγέτη” που ήδη βρίσκεται με το ένα του πόδι στο πλατύσκαλο του Μαξίμο, έναν πολιτικό ηγέτη με “τεράστια πανευρωπαική εμβέλεια”, έναν ηγέτη με “πολιτικό βάρος ” ΝΑΑΑΑΑ! –μετά συγχωρήσεως- να… αλλάξει γνώμη απέναντι στον «αιμοσταγή» αρχιβασιανιστή των SS Συνταγματάρχη Σόιμπλε”;
Ασε δε που, αν του προβάλει και τα “ατράνταχτα επιχειρήματα του” βγαλμένα απο την εμπειρία του ταξειδιού του στην Αργεντινή, θα τον κολλήσει το «γερμανάρά» στον τοίχο και θα τον κάνει να τραβάει τις λιγοστές τρίχες της κεφαλής του μπας και μακρύνουν!
Και μια σοβαρή ερώτηση για το τέλος: Τι τον ήθελε μωρέ μαζί του στην Αργεντινή τον κ Λαπαβίτσα, τον “εκλεκτό” καθηγητή της SOAS (Σχολή Ασιατικών και Αφρικανικών Μελετών) του Πανεπιστημίου του Λονδίνου; Τι νόημα είχε, τελοσπάντων, η παρουσία του κατεξοχήν θεωρητικού της επιστροφής στη δραχμή – και “θεωρητικού της δεκάρας¨ σε ορισμένους κύκλους– παρέα με το αξιότιμο πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ στο Mπουένος Αιρες;
Tι τον ήθελε μωρέ μαζί του;;;
Rule # 1
The boss is always right.
Rule # 2
When the boss is wrong refer to rule #1
:-#
Το θέμα είναι ότι μετά από το κραχ του 1929, έκανε η παγκόσμια ύφεση την εμφάνιση της το 1933 και διήρκεσε μέχρι την έναρξη του Β’ Π.Π. με τα γνωστά αποτελέσματα. Μετά την ολοκληρωτική, καταστροφή ξεκίνησε η ανάπτυξη.
Μετά το σκάσιμο της Lehman Brothers τον Σεπ. 2008, η εμφάνιση της παγκόσμιας ύφεσης έγινε αισθητή το 2012, δηλαδή ακριβώς τέσσερα χρόνια μετά. Το πότε θα βγούμε από την κρίση και με ποιο τρόπο είναι ακόμα άγνωστο. Θέλω να πιστεύω ότι δεν θα καταγράψει ο ιστορικός του επόμενου αιώνα την πρακτική του Μεσοπολέμου.
Τώρα, τι σχέση έχουν ο Ομπάμα, ο Σόιμπλε, ο Πρετεντέρης ή ο Τσίπρας;
Οποιαδήποτε απόφαση ληφθεί από τους δύο πρώτους, για το καλό του μικρόκοσμου που ζούμε, θα είναι δυσμενής για το βιοτικό μου επίπεδο, αφού έχω συνηθήσει να είμαι σε δοκιμαστικό σωλήνα, εδω και μερικά χρόνια. Απαισιόδοξο μεν μήνυμα, πλην όμως πραγματικό. Αν είχαν λύση… θα την είχαν βρει!!!! Απλά ψάχνουν να βρουν λύση, για να εξυπηρετήσουν τέτοια συμφέροντα που για τον λαό ΔΕΝ είναι λύση. Ο Πρετεντέρης θα την αναπαραγάγει και ο Τσίπρας θα την φάει.
Ο πλανήτης έχει μπει σε παγκόσμια ύφεση και σε καμμία περίπτωση δεν πρόκειται η Ελλάδα να σηκώσει κεφάλι, πριν μπει ο πλανήτης σε ανάπτυξη. Ως εκ τούτου, δυστυχώς, ο Πρετεντέρης έχει δίκιο, αφού η χώρα μας σύρεται από τις αποφάσεις του Σόιμπλε ή της FED (όχι του Ομπάμα), γιατί αυτοί έχουν την πρωτοβουλία και τις αποφάσεις, που επηρεάζουν εμάς.
Το μόνο που έχει απομείνει, ως πρωτοβουλία στους λαοπρόβλητους ηγέτες μας, είναι να εντείνουν την προσπάθειά τους να βρουν -με την συνεργασία των ΜΜΕ- τι… μάρκα είναι το 2ο στικάκι.
Υπομονή………………..
«και αυτό θα περάσει», αρκεί να είμαστε ζωντανοί, για να καταλάβουμε ότι πέρασε.