sotosblog

Μετά την απροσδόκητη απήχηση που είχε στα πέρατα του Ατλαντικού ο απίθανος με το μουστάκι και την ταμπλέτα, με ξεχωριστή χαρά υποδέχομαι και την είδηση ότι αυξάνεται ραγδαία η δημοτικότητα του Επαίτη στη Γερμανία –καλό κατευόδιο!

Την εκλαμβάνω ως σημάδι ανέλπιστης προοπτικής να μεταπεισθούν όσοι δεν την πρόλαβαν και ετοιμάζονται να ρίξουν πέτρα πίσω τους, βάζοντας ρότα επιβίωσης για τη γη των Τευτόνων· και ίσως ακόμη-ακόμη πεισθούν για τους ίδιους λόγους να επιστρέψουν στη γεννέτειρα γη τους, που τους στερήθηκε και που δάκρυσαν γι αυτήν μακριά της, όσοι ήδη βρίσκονται εκεί.

Θα γυρίσουν, βέβαια, σε μια χώρα καθημαγμένη από τα ψέμματα και σκεπασμένη από ερείπια, σε μια χώρα σκάμμα, αλλά όλοι μαζί θα βαλθούμε να την ξαναχτίσουμε και πάλι. Και όλοι μαζί θα τα καταφέρουμε.

Λυπάμαι μόνο τους δύσμοιρους απλούς ανθρώπους αυτών των χωρών που θα λουσθούν τη συνέχεια του έργου των ολετήρων, δεδομένου ότι είναι αυτοί κράσεις ακάματες, ακατάβλητες, αμετανόητες που δεν ωρροδούν προ ουδενός και άρα όλο και κάτι θα βρουν να κάνουν εκεί, οπότε κάτι θα καταστρέψουν από τις εύρωστες οικονομίες τους· δεν θα τα αφήσουν και όλα ανέγγιχτα. Από την άλλη, είναι παρήγορο ότι όσο θα αυξάνει η αποδοχή των ολετήρων της Ελλάδας στο Εξωτερικό, τόσο θα κερδίζουμε και σε συγκριτικά πλεονεκτήματα από την καταστροφή που θα μεταδώσουν.

Σιγα-σιγά, λοιπόν, καθώς θα απαλλάσσεται από τη φύρα, η Ελλάδα θα φανερώνει το πραγματικό της πρόσωπο, αναδεικνυόμενη και πάλι σε ένα μοναδικό επί γης παράδεισο, και όλοι οι καλοί θα θέλουν να έρθουν εδώ για να ζήσουν, όπως παλιά. Θα μας λείψει, ασφαλώς, η απόλαυση του να κάτσουμε τους ενόχους στο σκαμνί· θα κερδίσουμε όμως την τιμή να το κάνει τούτο για λογαριασμό μας η ανθρωπότης.

Έτσι κι αλλίως, χρόνια τώρα ξένοι έχουν αναλάβει εργολαβία τις δικές μας εκκρεμότητες. Σε μια ειρωνική της Ιστορίας περιοδικότητα, θα πάψουν ξανά να μας λυπούνται και θα αρχίσουν ξανά να μας φθονούν. Και θα γίνουν και τα νέα μας ερείπια παγκόσμια κληρονομιά. Προς μίμηση ή προς αποφυγή, δικός τους πονοκέφαλος.