sotosblog

Μεταξύ άλλων ανατριχιαστικών ειδήσεων και αναμνήσεων που συνθέτουν τη σημερινή ειδησεογραφία, επιτρέψτε μου να σταθώ λίγο στην αποκάλυψη των Financial Times ότι η Deutsche Bank απέκρυψε ζημιές 12 δισ. δολαρίων κατά τη διάρκεια της χρηματοπιστωτικής κρίσης (2007-09). H ίδια απαντά ότι τα εν λόγω στοιχεία αποτυπώθηκαν, ωστόσο, στις Καταστάσεις της του 2011, προσθέτοντας ότι για τις «ανυπόστατες», όπως τις χαρακτηρίζει, καταγγελίες έχει γίνει «προσεκτική και ενδελεχής έρευνα». Εάν η τράπεζα είχε αποτυπώσει με ακρίβεια και στην ώρα τους το Παθητικό της, σύμφωνα με αναφορές τριών πρώην στελεχών της που επικαλείται το δημοσίευμα, θα είχε βρεθεί στο επικίνδυνο σημείο να αναγκασθεί να καταφύγει σε κρατική στήριξη.

Κοντολογίς, η γερμανική τράπεζα ακολούθησε και αυτή μια από τις απανταχού της οικουμένης πάγιες μεθόδους μαγειρικής. Εκείνες που τάχαμου απετάξατο ο Μοιραίος Μαρτυριάρης, Μέγας Τσάρος και Αναμορφωτής των Οικονομικών της τάλαινος πατρίδας μας, Γεώργιος Παπακωνσταντίνου. Εκείνες που έδωσαν λαβή στον Jean-Claude Juncker  (το φιλέλληνα που θα πρέπει, λέει, να τον βραβεύσουμε κιόλας –Ιησούς Χριστός νικά!) να αναφωνήσει, αν θυμάστε, το περίφημο “the game is over”.

Αποτελέσματα της δικής μας τότε «κρίσης ειλικρίνειας»; Σαλτάρουν κατά εκατοντάδες από τα μπαλκόνια Έλληνες που δεν έχουν όπλο ή χρήματα για σφαίρες. Παραμένει γαντζωμένος με νύχια και με δόντια στο Μαξίμου ο Επαίτης, ελέω ανήκουστης πριμοδότησης και φαυλεπίφαυλης σύμπραξης. Κάθεται στη καρέκλα του πρώην Μαρτυριάρη Τσάρου μια άλλη ασύλληπτη διάνοια με τ’ όνομα, εξ ου και «Στουρνάρας». Και λοιπά πολλά τέτοια διάφορα, γνωστά ή και άγραφα ακόμη επεισόδια της απαράμιλλης νεοελληνικής πολύνεκρης τραγωδίας με τίτλο «Ικέτης Τύραννος-Δεσμώτης ή Μήδεια-Ιφιγένεια».

Σε κάθε περίπτωση, τα καμώματα της γερμανικής τράπεζας η οποία, μια και το έφερε η κουβέντα, θα πάρει και ένα σκασμό λεφτά προμήθεια για το καταδικασμένο εκ συλλήψεως πρόγραμμα επαναγοράς ελληνικού χρέους, δεν εκπλήσσουν κανέναν. Και οπωσδήποτε κανέναν από τους επαγγελματίες της αγοράς· δεν αποτελούν καν είδηση, εκτός ίσως για κάτι θεωρητικούς της πλάκας και κάτι ανισόρροπους γυμνοσάλιαγκες τύπου Μπάμπη οι οποίοι χάφτουν από τις εξυπνάδες που σκαρφίζονται κατά καιρούς τα εγκληματικά συμβούλια Πολυεθνικών Εταιρειών για να δικαιολογούν δαπάνες, να φιλοτεχνούν το θεαθήναι και να ταΐζουν τα ενεργούμενά τους. Επίσης, δεν αποτελεί είδηση ούτε το πώς διέρρευσε η γερμανική τραπεζική μαγειρική, ούτε, βέβαια, το πώς δεν πρόλαβαν να το μαζέψουν. Αποτελεί ίσως ένα είδος είδησης μόνο κατά το τι συζητήσεις κ.τ.τ. θα εξυπηρετήσει από εδώ και πέρα· αν και αμφιβάλλω ακόμη και γι αυτό, δεδομένου ότι υπάρχει αρκετά πεινασμένο και αδηφάγο μαύρο σκοτάδι για να τη φάει· αλήθεια, με το πρόσφατο σκάνδαλο  τ ρ ι σ ε κ α τ ο μ μ υ ρ ί ω ν   δ ο λ α ρ ι ώ ν   του Libor (βλ. εδώ) τι απέγινε;

Την ίδια ώρα που διαδραματίζονται αυτά και άλλα σε ένα αυτονόητα διεφθαρμένο διεθνές σκηνικό, σταθερά στο δρόμο που χάραξε ο απίθανος με το μουστάκι και την ταμπλέτα τον οποίο, μάλιστα, συγκάλυψε τις προάλλες επισήμως για όλα του τα ανομήματα, ο Επαίτης συνεχίζει, απτόητος αυτός, την αποπληκτική εκστρατεία διαπόμπευσης της χώρας μας, της ανυπεράσπιστης και έρμαιας σε αυτή την άγρια ζούγκλα. Αυτή τη φορά, με δηλώσεις πάλι στην άσπιλο και άμωμο Bild, χαρακτηρίζοντας την ελληνική οικονομία ως «άσχημο παράδειγμα»· και με αιτιάσεις κατά της φοροδιαφυγής, χωρίς όμως να διευκρινίζει γιατί φοροδιαφεύγουν ή καταφεύγουν σε διεφθαρμένες δοσοληψίες, όσοι πολίτες αυτής της χώρας μπορούν. Και δεσμεύεται, παρακαλώ, ο ανεκδιήγητος, ότι αυτό θα το αλλάξει.

Να γελάσω ή να κλάψω; Να ξεσπάσω σε γέλια ή σε λυγμούς; Ε, λοιπόν χαιρετίσματα, ο Επαίτης δεν μπορεί να αλλάξει απολύτως τίποτε! Και δεν μπορεί για τον απλούστατο λόγο ότι στηρίχθηκε ολόκληρος ο ίδιος και η ανάρρησή του ακριβώς πάνω στο οικονομικό κατεστημένο, που συμπιέζει στραγγαλιστικά δεκαετίες τώρα την παραγωγική βάση της ελληνικής οικονομίας, με τη διαφθορά και τη φοροδιαφυγή να προκύπτουν ως φυσικά συνεπακόλουθα, για να μην πω ως φυσικοί μηχανισμοί αυτοάμυνας. Ακούς εκεί θα το αλλάξει! Πού ακούστηκε! Η παθογένεια να γιατρεύει τα συμπτώματα!..

Ντρέπομαι που το λέω, αλλά αν κάτι θα μπορούσε κάπως κανείς να το εκλάβει σαν ένα ίχνος από αχνή αχτίδα ιλαρού φωτός που ανέτειλε δειλά κάποια στιγμή από κάπου για μια τέτοια προοπτική, ε, αυτό ξεμύτισε όχι χάρη στον ίδιο ή τους ληγμένους που τον περιβάλλουν και τα… υψηλά ιδεώδη τους, αλλά στις εκπεφρασμένες προθέσεις της  Ύπατης Αρμοστείας που αφού είδε και απόειδε, είπε να μη συνεχισθεί άλλο αυτό το εμετικό και αποτρόπαιο, λουκούλειο δείπνο του συγκεκριμένου σιχαμερού, κι εκ του ασφαλούς προσώρας, διαπλεκόμενου κατεστημένου. Όχι όμως ότι οι Γερμανοί θα έριχναν δα και κάποια υγιή αυλαία σε αυτήν την αθλιότητα –έτσι τουλάχιστον δείχνει ο τρόπος που λειτουργούν και αυτοί οι ίδιοι στο παρασκήνιο, εάν κρίνω, δηλαδή, από την παραπάνω αποκάλυψη για την Deutsche Bank.

Ας είμαστε σοβαροί! Σοβαροί με την Deutsche Bank, την κάθε Deutsche Bank ή τα όποια άλλα… λουλούδια, χερουβείμ, σεραφείμ, της Βενετιάς βελόνια και της Μαριορής Φερετζέδες. Η αγορά είναι εξ ορισμού καθεαυτήν τόσο διεφθαρμένη, ως έννοια και ως οντότητα, όσο ομοίως η ζούγκλα είναι άγρια. Κανόνες βάζεις, αγορά βγάζεις. Κι είναι τούτο τόσο σκληρή αλήθεια, όσο η άλλη είδηση, εκείνη με τα παπούτσια που χάρισε ένας αστυνομικός της Νέας Υόρκης σε έναν άστεγο: Ο δυστυχής… Έμεινε τελικά και πάλι ξυπόλητος διότι τα έκρυψε τα παπούτσια αντί να τα φορέσει, κρίνοντας ότι ήταν πολύ καλά και άρα κινδύνευε η ζωή του από όσους θα προσπαθούσαν να του τα αρπάξουν!

Όσο δια τα καθ’ ημάς, να μην ξεχνιόμαστε: εδώ δεν είναι ζούγκλα· εδώ είναι αποικία. Πρόκειται για δύο τελείως διαφορετικά πράγματα.

Υ.Γ. Συμπτωματικά, λίγο μετά αυτήν εδώ την ανάρτησή μου, είδε το φώς της δημοσιότητας άρθρο των Times της Νέας Υόρκης στο οποίο θα άξιζε πραγματικά να ρίξετε μια ματιά, κάνοντας κλικ εδώ.