Άλλοι θα δακρύσουν

by Sotos

Έγραφα στην προηγούμενη ανάρτηση ότι η οδός εξόδου από την κρίση περνάει αναγκαστικά μέσα από ένα άκρως ευρυγώνιο άνοιγμα της Οικονομίας το οποίο θα περιλαμβάνει και την αλλαγή προσώπων –με αυτό εννοώ φυσικά πρόσωπα και μάλιστα πολύ συγκεκριμένα! Πρόκειται για εκείνα τα οποία βρίσκονται δεκαετίες τώρα, ως λυμεώνες, στην κορυφή της πυραμίδας του εγχώριου βιομηχανικού, τραπεζικού, μεταπρατικού κ.τ.λ. κεφαλαίου –ό,τι έχει απομείνει από δαύτο, τέλος πάντων. Τα ονόματά τους είναι σε όλους μας γνωστά μέχρι ναυτίας και θα αποφύγω εδώ τη σχετική μνεία για λόγους ύφους γραφής.

Ανέφερα, επίσης, ότι ο τρόπος που διασυνδέονται με τις κυβερνήσεις, ο τρόπος που διαπλέκονται, ενεργούν, προωθούν και προασπίζονται τα μυωπικά τους συμφέροντα είναι καταστρεπτικός, φράσσει δε κάθε προοπτική ανάταξης. Επιμένω και θα επιμένω σε αυτό.

Πριν από δύο ημέρες, και ενώ ο Επαίτης (για να μην ξεχνιόμαστε…) ετοίμαζε τις αποσκευές του για τη Σύνοδο των Βρυξελλών, όπου εν απογνώσει άρθρωσε, ή μάλλον ψέλλισε εντέλει την ευχή (ικεσία;) να καταβληθεί η… ιερή δόση στο ακέραιο και όχι τμηματικά, το Spiegel διευκρίνιζε ότι αυτή θα καταβληθεί μεν, αλλά σε «δεσμευμένο» λογαριασμό, δηλαδή έτσι ώστε να μην μπορεί να την ακουμπήσει ελληνικό χέρι –τουτέστιν κυβερνητικό χέρι. Προφανώς, διότι όχι μόνο δεν υπάρχει καμιά εμπιστοσύνη για το πού δεν θα διοχετευθούν αυτά τα χρήματα από τέτοια χέρια, αλλά και διότι δεν θρέφεται καμιά υπόληψη στο πού θα διοχετευθούν. Όλοι γνωρίζουμε ποιο είναι αυτό το πού.

Συνδυάζω το δημοσίευμα του γερμανικού περιοδικού με τις παράλληλες δηλώσεις Μέρκελ, ότι η διαφθορά στην Ελλάδα καλά κρατεί. Έχει κατά νου της η Γερμανίδα Καγκελάριος τους προγραμμένους ως «επίορκους» Δημοσίους Υπαλλήλους; Μήπως τον μεροκαματιάρη που συνελήφθη τις προάλλες από το Σ.Δ.Ο.Ε. για τέσσερις τυρόπιτες; Αυτούς έχει υπόψη του το Spiegel, όταν κάνει λόγο για «δεσμευμένο» λογαριασμό; Αυτούς έχει βάλει στο μάτι, επιδιώκοντας να τους τελειώσει; Αλήθεια, το πιστεύετε αυτό;

Ο αχυρένιος τρικολόρε θώρακας της κυβέρνησης δεν θα αντέξει για να προστατεύσει τους προστάτες της. Η αμαρτωλή σχέση ανάμεσα σε μια ετοιμόρροπη κυβέρνηση και ένα κεφαλαιοκρατικό απολειφάδι, που προσπαθεί να διασωθεί και να επιβιώσει, είναι από καιρό στο στόχαστρο των κηδεμόνων μας –όποιος έχει παρατηρήσει προσεκτικά τα όσα επισημαίνονται εξ εσπερίας, από την ώρα που ξέσπασε η κρίση και μετά, το έχει κάνει αυτό ήδη κτήμα του. Και παρακολουθεί τον αντιπερισπασμό, με τις κάθε λογής συζητήσεις περί της «ψιλής» λεγόμενης διαφθοράς, ως καθαρό προπέτασμα καπνού –έναν αντιπερισπασμό προς όσους χάφτουν, για να χρησιμοποιήσω μια προσφιλή μου έκφραση.

Στη «μεγάλη» διαφθορά, εκείνη που πολεμάει με νύχια και με δόντια για να κρυφτεί, θα κριθεί η δόση. Και αυτή η δόση και η επόμενη και η μεθεπόμενη. Σε αυτήν θα κριθούν τα πάντα. Και, βέβαια, η έξοδος από τη κρίση, όπως, ασφαλώς, και η επόμενη μέρα.

Θυμηθείτε με: Όσος καπνός, όσα χημικά και αν πέσουν, άλλοι θα δακρύσουν τελικά, κι ας μη βρεθούν ποτέ αυτοί οι «άλλοι» στο δρόμο…