Το μετέωρο… βήμα του παπαγάλου

by Sotos

Πλάκα που έχουν τα παπαγαλάκια, όταν κάνουν γαργάρες… Σήμερα το Χρηματιστήριο δεν βολεύει για να στηρίξει τη φούσκα του Μαξίμου κι έτσι… τσιμουδιά. Βλέπεις, ούτε από το Εξωτερικό βολεύει, που να πάρει! Πέφτουν όλα. Τι να πεις, λοιπόν;

Ε, ρε δούλεμα που έχει πέσει κατά καιρούς με το Χρηματιστήριο και τις Αγορές. «Όταν γίνεσαι… θεραπαινίδα της Πολιτικής», που λέει κι ένας μεγάλος Ιστορικός.

Έτσι, που λέτε, θυμήθηκα κι εγώ το δούλεμα που πέφτει γενικώς, και σκέφθηκα να σπάσουμε λίγο πλάκα με το σημερινό κύριο άρθρο του (ηλεκτρονικού) Βήματος -λέω «να σπάσουμε λίγο πλάκα», γιατί δεν είναι για να το παίρνει κανείς στα σοβαρά. Κρίμα, δηλαδή…

Το παραθέτω και, με την άδειά σας, το σχολιάζω ανά παράγραφο:

↓

«Οι κινητοποιήσεις κατά της επίσκεψης της κυρίας Μέρκελ στην Αθήνα είχαν προαναγγελθεί πομπωδώς και οι προσδοκίες των διοργανωτών μεγάλες. Μάλιστα εξαιτίας των περιορισμών και των απαγορεύσεων ενισχύθηκαν περαιτέρω.»

Πομπωδώς; Πώς θα έπρεπε δηλαδή να προαναγγελθούν; Με συστολή; Με σεμνότητα; Με μέτρο; Με φειδώ; Και από πού και ως πού με τους περιορισμούς και τις απαγορεύσεις ενισχύθηκαν περαιτέρω; Και καλά… οτι αφού μου απαγορεύεις, θα σου δείξω εγώ τώρα; Πού ακούστηκαν αυτά; Στο Twitter; Και στο κάτω-κάτω το συλλαλητήριο είχε αντικείμενο τα αστυνομικά μέτρα; Μπα;

«Ωστόσο οι πολίτες των Αθηνών, παρά την οργή που τους διακατέχει απέφυγαν την μαζική κάθοδο στο κέντρο της πρωτεύουσας. Οι συγκεντρώσεις της Τρίτης ήταν σαφώς κατώτερες των προσδοκιών και σίγουρα μικρότερες άλλων, που πραγματοποιήθηκαν τα τελευταία τρία χρόνια.»

Απέφυγαν; Απέφυγαν;; Ο κόσμος ή το μετρό απέφυγε το κέντρο της πρωτεύουσας; Οι… άλλες κινητοποιήσεις, οι μεγαλύτερες, έγιναν με στάση εργασίας, όπως η χθεσινή, ή με απεργία;

«Ο φόβος, οι περιορισμοί, οι απαγορεύσεις, τα πολλά αστυνομικά μέτρα δικαιολογούν εν μέρει, αλλά δεν εξηγούν τη χαμηλή προσέλευση των πολιτών.»

 Ναι, βέβαια. Αφού, λοιπόν, δεν την εξηγούν, τότε θα μας την εξηγήσεις εσύ.

«Η αλήθεια είναι πως πολλά έχουν αλλάξει τα τελευταία τρία χρόνια, που ξεπερνούν τη μόνιμη αριστερο – δεξιά αντιμνημονιακή ρητορεία.»

Πράγματι, οτι πολλά έχουν αλλάξει, δεν χωρεί αμφιβολία κι ούτε χρειάζεται να μας πεις τίποτε περισσότερο. Αυτό το «πολλά» και ιδίως ο απρόσωπος τρίτος πληθυντικός «έχουν αλλάξει» τα λέει όλα. Πώς έχουν αλλάξει; Μάλλον μόνα τους. Ποια έχουν αλλάξει; Ε, πολλά, γενικώς. Όσο για το «αριστερο-δεξιά», εντάξει, το πιάσαμε το υπονοούμενο.

«Άλλες συνειδητοποιήσεις επικρατούν πλέον, που καταρρίπτουν την επικρατούσα πρώτη εντύπωση, την υπεραπλουστευτική και συνάμα λαϊκιστική που θέλει τους πάντες «κλέφτες» και ονειρεύεται «κρεμάλες παντού».»

Επειδή έχω πάθει κι εγώ μια ελαφρά συνειδητοποίηση, λέω να ασχοληθώ εδώ μόνο με τη γραμματική: Την «επικρατούσα» ή την «επικρατήσασα» σε βόλευε καλύτερα να πεις, μια και καταρρίπτεται; Τσ,τσ,τσ, στο γόνατο το άρθρο, στο γόνατο· βιαζόσουνα. Σε βασάνιζε, βλέπεις, η σκέψη να υπάρξουν εξαιρέσεις από το «πάντες» και το «παντού» για τους «κλέφτες» και τις «κρεμάλες» κι έρριξες εκεί το βάρος.

«Όσο περνά ο καιρός ο ελληνικός λαός συνειδητοποιεί ότι το μοντέλο της υπερκατανάλωσης και της επίπλαστης ευημερίας με δανεικά και αγύριστα, που επικράτησε στις προηγούμενες δεκαετίες εξήντλησε τα όριά του και δεν πρόκειται να επανέλθει όσο κι αν σκούζει ο κ. Φωτόπουλος κι όσο κι αν χτυπιέται ο κ. Τσίπρας.»

 Ωχ! Κι άλλη συνειδητοποίηση μου είναι γραφτή, όσο περνά ο καιρός. Α! Το «δανεικά κι αγύριστα» της «επίπλαστης ευημερίας» αφορά και το δάνειο που ζητούσατε από την πίσω πόρτα του Μαξίμου από τον απίθανο με το μουστάκι και την ταμπλέτα; Ή μήπως είναι άλλο πράγμα η «επίπλαστη ευημερία» και άλλο η «επίπλαστη κυκλοφορία»; Και μια λεπτομέρεια να ρωτήσω; Δεν μου λές, γιατί για την κυρία Μέρκελ το «κυρία» ολογράφως παρακαλώ, ενώ για τους άλλους μόνο το αρχικό κάπα; Α, διότι είναι λιγότερο κύριοι. Κατάλαβα.

«Η πλειονότητα των πολιτών έχει πλέον αντιληφθεί ότι η χώρα χρειάζεται ανασυγκρότηση και πως οι ίδιοι και οι οικογένειές τους δεν έχουν να ελπίζουν το παραμικρό σε ένα κράτος υπερχρεωμένο, διεφθαρμένο και ευτελισμένο.Και επιχειρούν μόνοι τους την αναδιάρθρωση που δεν τολμά η πολιτική.»

 Εξ ου και το δημοσίευμα για το πραξικόπημα, ε;

«Τα περισσότερα ελληνικά νοικοκυριά τούτα τα χρόνια εφαρμόζουν από μόνα τους εσωτερικά προγράμματα λιτότητας και αναζητούν από μόνα τους παραγωγικές διεξόδους, αναλαμβάνοντας πλήρως το κόστος και το βάρος των επιλογών τους.»

Από μόνα τους; Από μόνα τους;; Από μόνα τους;;;
Ε, όχι και από μόνα τους. Αυτό, τουλάχιστον, πρέπει να το παραδεχθείς. Δεν το παραδέχεσαι; Καλά, δεν θα σκάσουμε κιόλας.

«Εγκαταλείπουν συνήθειες, πουλάνε αυτοκίνητα και σπίτια, κλείνουν μαγαζιά ζημιογόνα, φεύγουν από τον παρηκμασμένο τομέα των υπηρεσιών και αναζητούν την τύχη τους στον πρωτογενή και δευτερογενή τομέα, επανασυνδέονται με την παραγωγή, γενικώς κινούνται αναζητώντας νέες ευκαιρίες.»

Ούτε «εγκαταλείπουν», ούτε «φεύγουν». Μάλλον το «συνωστίζονται» μου μοιάζει για επιστημονικότερο…

«Σε ατομικό και οικογενειακό επίπεδο συντελούνται αλλαγές ασύλληπτες,τις οποίες η συντηρητική κουλτούρα της κρατικοδίαιτης αριστεράς, όπως και η αντίστοιχη της λαϊκιστικής Δεξιάς δεν μπορούν να παρακολουθήσουν.»

Δεν μας τις λες και μας τις αλλαγές τις ασύλληπτες· πιο πενηνταράκια, που λέμε. Γιατί, όσο δεν μας τις λες, ακούγεται κάπως σαν ζούγκλα, όχι σαν κουλτούρα.

«Ο κόσμος είναι πιο προχωρημένος και πιο κινητικός από τους επαγγελματίες εργατοπατέρες και τους οκνηρούς κομματάρχες.»

«Κινητικός», μπράβο! Αυτή ακριβώς ήταν η λέξη που έψαχνα. Διότι αυτό ακριβώς αισθάνομαι τώρα: πιο κινητικός… Και να σου πω και κάτι; Έτσι, νιώθω και λίγο καλύτερα. Είναι ήδη κάπως πιο βελτιωμένη η διάθεσή μου. Θάναι από την άσκηση, φαίνεται…

«Έχει προ πολλού αντιληφθεί το βάρος της κρίσης το οποίο με τον καιρό διαμόρφωσε νέες συνειδήσεις και πλέον ενεργεί, δρα, δεν μένει απαθής.»

Σώωπα!.. Τι; Ναι, ναι, καλά το λες: «Δεν μένει απαθής». Αλλά, βέβαια, δεν κατεβαίνει στο κέντρο. Τι κάνει; Ε, θα ψάχνει να βρει καμιά κατουρημένη ποδιά να φιλήσει. Τη δική σου; Όχι, όχι! Όχι τη δική σου. Άλλο κ… ποδιά και άλλο χ… φωλιά.

«Οι πολίτες κάνουν τη δική τους επανάσταση κάθε μέρα, δεν περιμένουν τους επαγγελματίες της εξουσίας να την προσφέρουν.»

Viva la revolución personal! Βρέθηκε, ρε παιδί μου, και κάποιος να το αρθρώσει επιτέλους. Άρα η επανάσταση δεν θα γίνει, διότι, απλούστατα βρίσκεται ήδη σε πλήρη εξέλιξη και μάλιστα σε προσωπικό επίπεδο. Όπως, ας πούμε, κάτι επαναστατικές φόρμουλες, που διαφημίζονται στην τηλεόραση. Λοιπόν, τώρα που το σκέπτομαι ωριμότερα, εκτός από κινητικός, αισθάνομαι ήδη και ολίγον επαναστάτης. Σε συνδυασμό δε με την ελαφρά συνειδητοποίηση που έχω πάθει, θα πρέπει να οδεύω προς την απόλυτη βελτίωση. Αυτό που λέμε «είμαι άριστα»!

«Ξέρουν πως αν περιμένουν να σωθούν απ’ αυτούς είναι χαμένοι από χέρι. Γι’ αυτό και αγνοούν τα παραγγέλματά τους…»

Κρατώ μόνο το δικό σου παράγγελμα. Το υγιές, το αυθεντικό, το έντιμο, το ειλικρινές, το ανιδιοτελές, το σπλαχνικό. Και μυαλωμένο, βέβαια. Κυρίως αυτό το τελευταίο:     Μ υ α λ ω μ έ ν ο !

Αυτή η εφημερίδα κυκλοφορούσε κάποτε και τις καθημερινές. Είναι καλό να κυκλοφορείς τις καθημερινές. Είναι καλό να κυκλοφορείς, γενικώς. Όταν κυκλοφορείς, για να θυμηθώ μια φράση από ένα παληό ανέκδοτο, γνωρίζεις και κανέναν άνθρωπο. Του μιλάς, τον ρωτάς, σου απαντάει, σου λέει πράγματα. Όλο και κάτι θα πάρει τ’ αυτί σου. Τι, στην ευχή…