Η Ελλάδα που ποτέ δεν πεθαίνει
by Sotos
Αυτό το κινηματογραφικό απόσπασμα το ξέρετε. Το ξέρω ότι το ξέρετε. Όλοι πια τα ξέρουμε όλα τώρα.
◊
Είμαστε τελειωμένοι. Σαν έτοιμοι από καιρό, αλλά όχι σαν θαρραλέοι, όπως μας συμβουλεύει ο ποιητής μας. Ούτε καν αυτό δεν μπορέσαμε να κάνουμε, αφού δεν κάναμε τίποτε άλλο· να πεθάνουμε εντίμως, όρθιοι, με αξιοπρέπεια. Όχι, πεθαίνουμε γονατιστοί, ικέτες, ταπεινωμένοι, εξευτελισμένοι, διασυρμένοι, διαπομπευμένοι. Από λερούς, χέρια μιαρά, από αγρίους.
Εξοντωθήκαμε οικονομικά, τώρα τρωγόμαστε και μεταξύ μας. Είναι το μόνο που μας απέμεινε για να λέμε ότι είμαστε Έλληνες. Το μόνο κομμάτι από την Ωδή στην Ελευθερία, τον Εθνικό μας Ύμνο: η Διχόνοια.
Δείχνουμε ο ένας τον άλλον· πάντα βρίσκεται πρόσφορο ένα θέμα. Οι τσιγγάνοι, οι μετανάστες, οι φορολογικές δηλώσεις των καλλιτεχνών, το δίλημμα του νομίσματος, οι Αμερικάνοι, το Αιγαίο, τα πετρέλαια, το γκουβέρνο, η Τρόικα –ούου θέματα, με το τσουβάλι!..
Το μέγεθος της αξιακής κρίσης, που προηγήθηκε και προετοίμασε το έδαφος, ολοκληρώθηκε. Είμαστε έτοιμοι για τον τάφο. Ακούω κραυγές απελπισμένων: «Μας διαλύουν, κάντε κάτι!». Μπα! Εμείς θα ρουφήξουμε το βράδυ τα ουϊσκάκια μας· κι εγώ μαζί· μην νομίσετε ότι βγάζω την ουρίτσα μου απέξω. Και τι δηλαδή, να μην πιούμε τα ουϊσκάκια μας; Να τα πιούμε, να τα πιούμε, όσοι έχουμε κάτι ακόμη στο περντιφόλι, να τα πιούμε! Να φάμε και να πιούμε. Να πάμε χορτάτοι.
Έγινα πια κουραστικός, πληκτικός, ανιαρός. Όλο τα ίδια και τα ίδια. Τι κάνω; Απλώς οδεύω προς το μνήμα μου φωνάζοντας. Έτσι και οι άλλοι που μιλούν. Μιλούν σαν κομμένη κεφαλή –γιατί είναι κομμένη η κεφαλή μας. Όχι τώρα· από καιρό.
Δεν έχεις δίκαιο, το κλίμα αλλάζει. Ποιο κλίμα, η κλιματική αλλαγή; Μη γίνεσαι σπαστικός, ξέρεις πολύ καλά τι λέω. Άντε, πες ότι αλλάζει –που δεν αλλάζει· το δούλεμα πάει σύννεφο. Πόσο καιρό θέλει για να σταθούμε στα πόδια μας; Και οι άλλοι θα κάτσουν και θα περιμένουν πότε εμείς θα σηκωθούμε; Κι όταν, πρώτα ο Θεός, σηκωθούμε, τι θα είμαστε, ποιοι θα είμαστε, πού θα είμαστε; Ε, θάχουμε ένα πιάτο φαΐ. Ένα πιάτο φαΐ, ε; Γι αυτό σας λέω: Είμαστε τελειωμένοι.
Καλά έλεγε το βίντεο: «Η Ελλάδα πεθαίνει!» Λίγα χρόνια μετά, η Ελλάδα πέθανε. Μένει να δείξουμε την πίστη μας στη μετά θάνατον ζωή. Μέρα μεσημέρι, καληνύχτα…
[…] by Σώτος Χρυσαφόπουλος […]
Reblogged this on ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ.
[…] sotosblog Διέδωσε τοPrintEmailLike this:LikeBe the first to like this. […]
Θα κρατηθώ από εκείνη την ωραία ρήση του δασκάλου σου: «η Ελλάδα είναι ένα βιβλίο»… Και θα θυμίζω συνεχώς στον εαυτό μου ότι το θλιβερό παρόν μας είναι μονάχα μια απειροελάχιστη στιγμή της διαχρονικής Ελλάδας. Όσες αλήθειες κι αν περιέχει αυτή η μεσημεριανή καληνύχτα σου, θα θυμάμαι ακόμα ότι η λύτρωση των μεταμορφωμένων σε χοίρους συντρόφων το μόνο που χρειάζεται είναι έναν πολυμήχανο Οδυσσέα.
Εξ ου και ο τίτλος του κειμένου.