Ένα απρόβλεπτο «πάντως»
by Sotos
Έχω δει πολλή χυδαιότητα στη ζωή μου. Ένα μεγάλο μέρος από αυτήν σε βίντεο. Τέτοια, όμως, σαν και αυτήν που είδα απόψε και είναι καταγεγραμμένη στο παραπάνω τηλεοπτικό απόσπασμα, ποτέ.
Με αναπήρους απέναντι, μωρέ; Ανθρώπους ανήμπορους; Καθηλωμένους σε καροτσάκι; Ντροπή!
Μόνο ένας εντελώς νοσηρός εγκέφαλος θα μπορούσε να σκηνοθετήσει ένα τέτοιο ανοσιούργημα. Μόνο μια εντελώς αρρωστημένη ψυχοσύνθεση θα μπορούσε να συναινέσει σε κάτι τόσο τερατώδες και να δεχθεί να πρωταγωνιστήσει κιόλας. Μόνο ένας λοβοτομημένος θα μπορούσε να το ανεχθεί ως θεατής και μόνο ένας εντελώς απελπισμένος σε απόγνωση θα μπορούσε να δεχθεί να υποδυθεί εκεί μέσα το ρόλο της κομπάρσου· το ρόλο της κομπάρσου που θα πρέπει να πει τα λόγια, που προβλέπει το σενάριο.
Ωπ! Για στάσου! Για μισό! Τι ακριβώς λέει; Λέει «πάντως» ή δεν άκουσα καλά; «Ευχαριστούμε πάρα πολύ, πάντως», δεν λέει στο 0:55 ή ακούω φωνές; Δηλαδή, η κομπάρσος δεν αντέχει και προδίδει τον υποβολέα της; Ακόμα και η κομπάρσος αυτονομείται; Διότι, πώς αλλιώς να το εξηγήσω αυτό το «πάντως»; Δεν μπορεί να ήταν στο σενάριο. Αυτό το «πάντως» της ξεφεύγει, της κομπάρσου. Αυτό το «πάντως» σώζει την παρτίδα. Αυτό το «πάντως» είναι όλα τα λεφτά! Είναι το «πάντως» που μαρτυράει την αλήθεια της! Γλώσσα λανθάνουσα τ’ αληθή λέγει. Αυτό το «πάντως» δείχνει άνθρωπο απελπισμένο, αλλά άνθρωπο έτοιμο να αλλάξει αφεντικό. Έτοιμο! Έτσι δεν είναι;
sotosblog 
Reblogged this on ΝΕΑ ΧΩΡΙΣ ΦΙΛΤΡΟ ΦΕΛΛΟΥ.
Πάντως η δεν μας χ..ζεις ρε νταλάρα, ήθελε να πει μάλλον
Θυμίζω το σχετικό απόσπασμα που προηγείται της φράσης που χρησιμοποιήσατε και που είχα απολαύσει όταν είχε πρωτοκυκλοφορήσει: «Τώρα πια (Πάριος τραγουδάει)». «Τώρα πια εγώ είμαι για να με χ… (Χάρρυ Κλυν, μεθυσμένος στουπί)». «Είσαι ανάμνηση παληά, κίτρινο γράμμα στο συρτάρι» (Πάριος τραγουδάει). «Στο συρτάρι (Χαρρυ Κλυν, αρθρώνει με κόπο), στο κομοδίνο, στη ντιβανοκασέλα. Δε μας…»
Ακολουθεί το δικό σας. Φαντάζομαι ότι στο σχόλιό σας, τα παραπάνω που προηγούνται, τα θεωρείτε… μάλλον αυτονόητα.
»Πάντως, αν είχα τα κατσαρολικά μου εδώ κύριε Πρωθυπουργέ θα σου τράβαγα μία και θα….και θα….»
http://www.naftemporiki.gr/news/cstory.asp?id=2232237
«Ας δούμε συνοπτικά τι κατάφεραν με το «κούρεμα» του ελληνικού χρέους:
– Επληξαν καίρια τα ασφαλιστικά ταμεία, καθώς η τρέχουσα αξία των αποθεματικών τους μειώθηκε εν μία νυκτί κατά 17,7 δισ. ευρώ. Ως αντιστάθμισμα, θα παραχωρηθούν στα Ταμεία ακίνητα του Δημοσίου, αδιευκρίνιστου ιδιοκτησιακού καθεστώτος.
– Κλονίστηκαν οι ελληνικές τράπεζες που περιμένουν τα κεφάλαια ύψους 48,8 δισ. ευρώ από το μηχανισμό στήριξης, προκειμένου να ανακεφαλαιοποιηθούν.
– Επλήγησαν οι κυπριακές τράπεζες και ορισμένοι θεωρούν ότι, εξαιτίας του ελληνικού PSI, η Κύπρος μάς ακολουθεί στο μηχανισμό στήριξης.
– Εξαφανίστηκαν οι αποταμιεύσεις των πολιτών, που είχαν εμπιστευτεί τις οικονομίες τους στα «σίγουρα» κρατικά ομόλογα, και είναι η πιο τραγική και απαράδεκτη συνέπεια του PSI. Στον άνθρωπο που είναι σήμερα 65 ετών και επένδυσε τις αποταμιεύσεις του σε ομόλογα, του δόθηκαν νέοι τίτλοι στο 47,5% της αξίας των παλαιών, που λήγουν από το 2023 μέχρι το 2042! Αν τα ρευστοποιήσει σήμερα (και βρει τολμηρό αγοραστή), θα λάβει το 25% των χρημάτων που επένδυσε.
– Πληρώθηκε στο 100% ομόλογο ξένου Δικαίου, το οποίο ανήκει σε κερδοσκοπικά funds που απλά αρνήθηκαν το PSI.
– Η Ελλάδα αποπληρώνει, στο 100%, ομόλογα που η ΕΚΤ έχει αποκτήσει στο 35% της αξίας τους. Τον Αύγουστο, υποχρεώθηκε να δανειστεί με έντοκα γραμμάτια, για να εξοφλήσει το ομόλογο που έληγε. Η αντιστοιχία είναι να υποχρεώνεται ο πολίτης να λάβει καταναλωτικό δάνειο για να αποπληρώσει στεγαστικό δάνειο!»
Είσαι πολύ επιεικής και λες λίγα, μάλλον λόγω φυσικής ευγένειας.
Δεν ξέρω αν είμαι επιεικής, αλλά τι παραπάνω να προσθέσω; Η ξεφτίλα τους είναι απύθμενη! Μιλάμε για Πρωθυπουργό-μαριονέτα, χωρίς συναίσθηση για το τι πράγμα ενέκρινε να γίνει τον Δεκέμβρη του 2011. Δεν είχε το σθένος, ούτε καν τη διάθεση να προσπαθήσει να είναι διαυγής όταν έπαιρνε την καταλυτική -για τον λαό- απόφαση. Το παραπάνω άρθρο καταμαρτυρά τις αξιόποινες εγκληματικές ενέργειες που διενεργήθηκαν από συγκεκριμένα πρόσωπα, τα οποία κυκλοφορούν και οπλοφορούν ελεύθερα, ενώ ακόμα εμείς βοσκάμε. Ε πόσο ακόμα πια; Έχουμε μετατρέψει την πίκρα μας σε ένα ατελείωτο ανέκδοτο. Δυστυχώς όχι σε θυμό. Δεν υπάρχει ακόμη ο απαιτούμενος θυμός στη πλειονότητα της κοινωνίας για να μετουσιωθεί σε κάτι ισχυρό….εκτός αν περιμένουμε να δράσει το ένστικτο της επιβίωσης. Μέχρι τότε θα είναι αργά. Είναι κι αυτό το καταραμένο «Μαζί τα Φάγαμε» του Λουκούλειου Κτήνους που το ακούω πολύ συχνά, το οποίο δρα ως αποσυμπιεστής. Πρέπει να πάρουν μαθήματα οι νεώτεροι πολιτικοί: Πως να εναποθέτεις τη κατάλληλη στιγμή, στο κατάλληλο σημείο, το κατάλληλο εργαλείο για να ενοχοποιηθεί οκειοθελώς (!) μια ολόκληρη κοινωνία.
Μπορώ να γράφω για ώρες. Αλλά μου φαίνεται πως κόλλησε η βελόνα…
Μικρές αντιρρήσεις:
1. Δεν είναι Πρωθυπουργός-μαριονέτα, είναι μαριονέτα-πρωθυπουργός. Υπάρχει διαφορά.
2. Ο θυμός είναι μεγάλος. Να φοβάσαι όταν δεν μιλάει ένας λαός, που συνήθως φωνάζει.
3. Το ένστικτο της επιβίωσης έχει ήδη μπει σε λειτουργία. Αν έπρεπε να φτάσουμε έως εκεί, είναι άλλο θέμα.
4. Κάθε εργαλείο, σε τέτοιες περιπτώσεις, γυρίζει μπούμεραγκ.
5. Μην χάνεις την υπομονή σου, θα τη χρειαστείς.
Reblogged this on ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ.
Πραγματικά, με αφήνει άφωνο, δεν ξέρω τι να γράψω… Όχι η στάση του πρωθυπουργού, αλλά το ρεπορτάζ του καναλιού.
Η στάση του »πώς τον απεκάλεσες;», αυτουνού, τέλος πάντων, είναι η γνωστή σε όλους μας πια στάση του επαίτη. Του καναλιού, όμως, είναι αυτή του ηθικά ανάπηρου!
[…] by Σώτος Χρυσαφόπουλος […]
[…] by Σώτος Χρυσαφόπουλος Share this:TwitterFacebookPrintPinterestLike this:LikeBe the first to like this. […]