Όλα ξεκίνησαν με ένα παπούτσι. Ένα παπούτσι που έβγαλε κι εκσφενδόνισε εναντίον του απίθανου με το μουστάκι και την ταμπλέτα ένας συμπατριώτης μου. Πριν από δύο χρόνια τέτοιες μέρες στη Δ.Ε.Θ.

Το τι λέγανε γι αυτό τον άνθρωπο, δεν περιγράφεται!.. Ένα δείγμα μπορείτε να απολαύσετε στο παραπάνω βίντεο εποχής.

Όμως, όλα από αυτόν ξεκίνησαν· αυτή είναι η αλήθεια. Μέχρι εκείνη την ώρα, συναντούσα συμπολίτες μου που μου έλεγαν -στα σοβαρά- μέχρι και ότι ο απίθανος με το μουστάκι και την ταμπλέτα ήταν μια παρεξηγημένη ιδιοφυΐα, που θα φανεί στο μέλλον, σε είκοσι και πλέον χρόνια, ώστε να το πιστέψουν πια επιτέλους ακόμα κι εκείνοι, που δεν είναι σε θέση τώρα να το καταλάβουν!

Τι; Κακές παρέες κάνω; Εσείς όχι; Διαβάστε, λοιπόν, παρακάτω τι έγραφε μετά το συμβάν για τον εν λόγω υποδηματοβόλο ευυπόληπτος δημοσιογράφος, που χαίρει σταθερά μεγάλης εκτιμήσης και θεωρείται αποκαλυπτικός, μοντέρνος και «ψαγμένος»:

“

Η τηλεόραση το σαββατοκύριακο ήταν γεμάτη από ακτιβιστές. Έτσι τους ανέφεραν οι ρεπόρτερ: ακτιβιστές! Η τηλεόρασή μας βέβαια δεν φημίζεται για την σωστή χρήση των λέξεων αλλά ας μην σταθούμε σε αυτό. Ο ένας «ακτιβιστής» πέταξε ένα παπούτσι προς την μεριά του Έλληνα πρωθυπουργού και ο άλλος «ακτιβιστής», στο κέντρο της Νέας Υόρκης, έσκισε σελίδες από το Κοράνι και σκούπισε τα οπίσθια του. Ο ένας φώναζε «δεν θα μας πάρετε την Μακεδονία» και ο άλλος «δεν θα μας πάρετε τη Αμερική». Και οι δύο βέβαια έκαναν το σώου τους για την τηλεόραση μόνο.

Ο Μακεδών είχε συνεννοηθεί με δημοσιογράφο του BBC στον οποίο μάλιστα το προηγούμενο βράδυ έκανε επίδειξη ρήψης παπουτσιού (!) αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά ότι εκτός από πολιτικούς (δημοσιογράφους, συνδικαλιστές, διανοούμενους…) έχουμε και τους ακτιβιστές που μας αξίζουν. Ο Νεοϋορκέζος με την σειρά του, σε συνεργασία με τους καμεραμάν, έπαιζε κρυφτούλι με τις αστυνομικές περιπόλους και κάποια στιγμή κατάφερε και έδωσε την παράστασή του. Και μέχρι να τον πάρουν χαμπάρι και να τον μαζέψουν το κακό είχε γίνει. Οι εικόνες με έναν αμερικανό που σκίζει το κοράνι και σκουπίζει τα οπίσθια του και τα παλιά του τα παπούτσια (εμμονή αυτοί οι «ακτιβιστές» με τα παπούτσια!), είχαν κάνει τον γύρο του κόσμου και είχαν ξεσηκώσει τα μουσουλμανικά πλήθη.

Τις συνέπειες της ανοησίας του θα τις μάθουμε τις επόμενες μέρες, τα συμπεράσματα όμως μπορούμε από τώρα να τα βγάλουμε. Η τηλεόραση σε όλα τα πλάτη και μήκη της γης συνεχίζει να κάνει είδηση την γελοιότητα. Πολλές φορές την κατασκευάζει κιόλας αναμασώντας ηρωικές πράξεις του παρελθόντος. Γιατί μην μου πείτε ότι φανταζόταν ποτέ ο Αλ Ζάιντι – ο Ιρακινός δημοσιογράφος που πέταξε το παπούτσι του στο Μπους – ότι κάποτε θα τον αντέγραφε ένας «πατριώτης» που βλέπει οράματα ότι του παίρνουν την Μακεδονία και ότι δεν του διορίζουν την κόρη (εναλλάξ).

”

Δεν θα σας πω ποιος είναι ο δημοσιογράφος· δεν είναι αυτό το πρόβλημά μου. Για μένα θέμα ήταν και είναι το παπούτσι. Αυτό που άνοιξε το δρόμο, για να βγουν στους δρόμους μετά και οι υπόλοιποι. Του τη χρωστάω αυτή την αναφορά αυτού του παπουτσιού.

Τώρα που, θέλαμε δεν θέλαμε, μείναμε πια εντελώς ξυπόλητοι, δεν θα βρούμε καταγής κάτι να πετάξουμε;