sotosblog

Η αηδιαστική εκστρατεία του προπηλακισμού, της κατασυκοφάντησης και της διαπόμπευσης των κοινωνικών ομάδων, που σέρνουν πρώτες αυτή την ώρα το χορό της διαμαρτυρίας απέναντι στην βάρβαρη επέλαση της κυβέρνησης, βρίσκεται πλέον σε πλήρη εξέλιξη από τα διαπλεκόμενα Μ.Μ.Ε., στο πλαίσιο των εμετικών υπηρεσιών τους, για τις οποίες  έχουν, φυσικά, ήδη εισπράξει και τις σχετικές προκαταβολές, μαζί, βεβαίως, με τις συνοδευτικές δεσμεύσεις για έτι περαιτέρω διευκολύνσεις τους, καθώς και για διάφορες άνομες εξασφαλίσεις τους, με μεγάλο πάντα κερδοσκοπικό αντίκρυσμα μέσα στο ξεδιάντροπο ξεπούλημα της χώρας και τον εξανδραποδισμό των Ελλήνων.

Αυτή, λοιπόν, η αηδιαστική εκστρατεία καταμαρτυρεί και καταλογίζει, άλλοτε υποχθόνια και άλλοτε απροσχημάτιστα και απεριφράστως:

Στους Δικαστικούς, τέτοια συνενοχή για την παροχή από μέρους τους ενός μανδύα νομιμότητας στις περικοπές, ώστε να μετασκευάζεται η διαμαρτυρία τους σε δόλια επιχείρηση αποπροσανατολισμού της Κοινής Γνώμης, με υποτιθέμενο στόχο την απεμπόληση των ιδίων ευθυνών –δηλαδή ένα «ας προσέχατε» που τάχα τους στερεί το δικαίωμα να γυρεύουν  και τα ρέστα. Τους υπενθυμίζεται δε ότι υπήρξαν οι ολιγώτερο θιγόμενοι, άν όχι οι πλέον ευνοημένοι της περιόδου «των παχειών αγελάδων»· και εξαπολύεται έτσι ένα έκτακτο, πλην μεταμφιεσμένο «μαζί τα φάγαμε… κι εσείς από σπάλα». Επιχειρείται δε παράλληλα και διάσπασή τους σε υψηλόβαθμους πραιτωριανούς του Μνημονίου και αμετοχοσυνένοχους φουκαράδες.

Αυτή η αηδιαστική εκστρατεία καταμαρτυρεί και καταλογίζει:

Στους Φαρμακοποιούς, στους οποίους το Κράτος οφείλει περισσότερα από όσα η Γερμανία στην Ελλάδα για πολεμικές αποζημιώσεις, την απροθυμία τους να ανοίξει το επάγγελμα, πράγμα που, κατά τις αιτιάσεις του αίσχους, θα επέτρεπε μείωση τιμών και ανέργων.

Καταμαρτυρεί και καταλογίζει:

Στους Ένστολους, ότι είναι ακροδεξιοί, λακέδες του Κράτους που ξυλοκοπούσαν τον κόσμο αλύπητα, αλλά και δούλοι του χρήματος οι οποίοι ντροπιάζουν την υψηλοφροσύνη και το «Ελεύθερον το Εύψυχον».

Στους Ιατρούς, αναλγησία περί το καθήκον, επιορκία κατά τον Όρκο του Ιπποκράτη και έλλειψη συναίσθησης για το νευραλγικό χαρακτήρα του λειτουργήματός τους.

Και πάει λέγοντας…

Κατά περίπτωση ανασύρεται ή και επισείεται το Σύνταγμα. Όχι, όμως, πάντα, αλλά όπου και όποτε αυτό συμβαίνει να κυκλοφορεί πρόχειρο στα πέριξ, δεδομένου ότι απαιτείται κόπος και χρόνος για να εξευρεθεί εκεί όπου έχει παραπέσει, κουρελιασμένο ανάμεσα σε άλλα σκουπίδια και παληόχαρτα. Στο μεσοδιάστημα απευθύνεται έκκληση για μετριοπάθεια –αυτό το τελευταίο μάλλον ως χωρατό, με μια λέξη αρθρωτή σε δύο μέρη: εκείνο των μετρίων από τη μία κι εκείνο των παθών από την άλλη.

Όλα τούτα εις μάτην όμως. Διότι, ως προς μεν τον Συντακτικό Χάρτη της χώρας, η πλευρά που τον τσαλάκωσε παραγνωρίζει ότι κάθε ρήξη συμβολαίου, είναι εύλογο να αξιοποιείται αναλόγως και από τον έτερο συμβαλλόμενο· αλλά επιπλέον, όπως γνωρίζουν οί Νομικοί, inter arma enim silent leges, δηλαδή, «όταν αρχίζουν οι εχθροπραξίες, οι νόμοι σιωπούν».

Ως προς δε τα υπόλοιπα, η ίδια πλευρά παραβλέπει ότι, όταν γενικεύεται το μέτωπο, η τακτική των βολών κατά μόνας, όχι μόνο δεν αποδίδει, αλλά και προδίδει: πού έχουν τοποθετηθεί οι δεξαμενές ανεφοδιασμού, πού στεγάζεται η αποθήκη πυρομαχικών, πού κρύβονται και παραμονεύουν οι ελεύθεροι σκοπευτές κ.τ.λ. κ.τ.λ. Α! Προδίδει επίσης πανικό. Προδίδει γενικώς, τέλος πάντων…