Αίσχος

by Sotos

Θέλετε και λεζάντα;

Η αισχρότητα δεν έχει όρια. Αν είχε όρια, δεν θα ήταν αισχρότητα. Ποιά αισχρότητα; Κάθε αισχρότητα. Τι μου ήρθε και το γράφω; Θα σας πω.

Μεταξύ άλλων χυδαίων ρητορικών σχημάτων και εκβιασμών, η κυβέρνηση επιχειρεί να διασκεδάσει την κατάφωρη παραβίαση της Προγραμματικής Συμφωνίας, στη βάση της οποίας έλαβε εντολή διακυβέρνησης. Για να το επιτύχει αυτό ανέσυρε από το συρτάρι την ιδέα ότι οι προεκλογικές δεσμεύσεις, ως εξυπακούεται, υλοποιούνται όχι την άλλη μέρα το πρωί, αλλά εντός της θητείας της, όπως αυτή προβλέπεται από το Σύνταγμα. Τι λέει, λοιπόν; Λέει: Θα τα κάνουμε όλα μέσα στην τετραετία. Γιατί δεν τα κάναμε αμέσως; Γιατί δεν γίνονται αυτά τα πράγματα. Τίποτε δεν γίνεται αμέσως. Νάμαστε σοβαροί. Κάθε πράγμα θέλει το χρόνο του. Κάθε πράγμα στον καιρό του κι ο κολιός τον Αύγουστο. Άστε που ανακαλύψαμε ότι η αξιοπιστία μας ήταν στο μηδέν. Πώς είχε ανακαλύψει ο απίθανος με το μουστάκι και την ταμπλέτα το έλλειμμα; Ε, ένα τέτοιο πράγμα… Οπότε, είπαμε να ανακτήσουμε πρώτα την αξιοπιστία μας έναντι των πιστωτών και εντός της θητείας ανακτούμε και την αξιοπιστία έναντι των ψηφοφόρων. Καλό;

Η κούνια που τους κούναγε. Αλλά ας προφυλάξουμε πρώτα τη λογική μας και μετά πάμε στο συναίσθημα. Έχουμε και λέμε: η Προγραμματική Συμφωνία προβλέπει «Παράταση του χρόνου δημοσιονομικής προσαρμογής κατά δύο τουλάχιστον χρόνια. Ο δημοσιονομικός στόχος για το τέλος της περιόδου προσαρμογής κατανέμεται σε περισσότερα οικονομικά έτη, για τη στήριξη της Ζήτησης, της Ανάπτυξης, της Απασχόλησης. Έτσι, ο τελικός δημοσιονομικός στόχος μπορεί να επιτευχθεί χωρίς επιπλέον περικοπή μισθών και συντάξεων ή του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων, αλλά με την περιστολή της σπατάλης και τη στοχευμένη καταπολέμηση της διαφθοράς, της φοροδιαφυγής και της παραοικονομίας, καθώς και μέσα από τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις του κράτους και του ευρύτερου δημόσιου τομέα.»

Αν εσείς θεωρείτε ότι υπάρχει περιθώριο ερμηνείας των παραπάνω δεσμεύσεων ως υλοποιήσιμων εντός τετραετίας, τότε, παρακαλώ, να μην διαβάσετε παρακάτω. Ή μάλλον διαβάστε, διότι σίγουρα σας ενδιαφέρει να πληροφορηθείτε ότι πρόκειται να γίνει «το έλα να δεις και το κάθησε ν’ ακούσεις»!

Ουδείς ενδιαφέρεται πλέον για το τι λέει η Προγραμματική Συμφωνία. Κι εγώ που ασχολούμαι τώρα με αυτήν, το πράττω με επίγνωση ότι οι αναγνώστες μου λένε μέσα τους κάτι σαν «ώχου μωρέ, πάλι τα ίδια». Ο κόσμος έχει βγάλει τα συμπεράσματά του και αναζητεί τρόπους ανατροπής της κυβέρνησης. Εξαιρούνται μόνο οι κυβερνητικοί συνομιλητές, που ψωμίζονται. Και από δαύτους όχι όλοι. Όποιος προδώσει τον κόσμο σε αυτό που επιζητεί, δηλαδή την ανατροπή, θα τον στείλει και αυτόν αδιάβαστο. Το έργο το έχει ξαναδεί και είναι ο ίδιος πιο καλά διαβασμένος από τα γιαπάκια, που απλώνουν την αρίδα τους στο Μαξίμου και τα γραφεία της Βουλής. Το είδε στους χειμερινούς, το ξαναείδε στους θερινούς και τώρα λέει «Ραντεβού τον Σεπτέμβριο». Καλό μήνα!

Τώρα, όποιος κλειστεί μέσα στη γνωστή κοινοβουλευτική ασέλγεια, με λεξιπλαστικές συσκευασίες περί υλοποιήσιμων στόχων εντός τετραετίας και περί αριθμού ψήφων, που τάχαμου εξακολουθούν να αποτελούν πλειοψηφία στα έδρανα, και άρα η νομιμότης και άρα η Δημοκρατία και κάπως πρέπει να συνεννοηθούμε και άλλα τέτοια τύπου Στραβελάκη και λοιπών, όποιος, λέω, κλειστεί μέσα και διανοηθεί να κρυφτεί πίσω από αυτά, μαύρο φίδι που τον έφαγε. Είπον και ελάλησον και αμαρτίαν ουκ έχω.

Δια δε την Ιστορία, στο τέλος θα παραμείνει ως τελικό υπόλοιπο η αισχρότητα. Και όλα δείχνουν ότι αυτή η λέξη θα είναι και ο τίτλος του σχετικού κεφαλαίου, που θα διαβάζουν για τους τωρινούς οι κατοπινοί.