Προς πάντα (ακόμη) ενδιαφερόμενο:

“

1. Παράταση του χρόνου δημοσιονομικής προσαρμογής κατά δύο τουλάχιστον χρόνια. Ο δημοσιονομικός στόχος για το τέλος της περιόδου προσαρμογής κατανέμεται σε περισσότερα οικονομικά έτη, για τη στήριξη της Ζήτησης, της Ανάπτυξης, της Απασχόλησης. Έτσι, ο τελικός δημοσιονομικός στόχος μπορεί να επιτευχθεί χωρίς επιπλέον περικοπή μισθών και συντάξεων ή του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων, αλλά με την περιστολή της σπατάλης και τη στοχευμένη καταπολέμηση της διαφθοράς, της φοροδιαφυγής και της παραοικονομίας, καθώς και μέσα από τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις του κράτους και του ευρύτερου δημόσιου τομέα.

”

Από όλο το κατάστιχο διάλεξα το πρώτο, το υπ’ αριθμόν ένα, το νάμπερ ουάν, το ήμισυ του παντός, το «καλημέρα σας», πώς αλλιώς να το πω… Αναφέρομαι στο κείμενο της Προγραμματικής Συμφωνίας που συνομολογήθηκε μετά πολλών βασάνων και υψαυχών εξαγγελιών ενώπιον του Ελληνικού λαού από την τρικολόρε κυβέρνηση μετά τις εκλογές. Το δημοσιεύω σήμερα, με τη σκέψη ότι καλό είναι να είμαστε εντάξει με τους εταίρους μας ως προς τα συμφωνηθέντα, αλλά δεν είναι και κακό να είμαστε εντάξει και με τις εταίρες μας.., ε;

Υ.Γ. Αλήθεια, ο νυν υπουργός Οικονομικών με ποιανού πρόταση υποδείχθηκε για να αναλάβει καθήκοντα;