Υπουργείον Γουόλτ Ντίσνεϊ

by Sotos

Η δυσθεωρήτων διαστάσεων οικονομική διάνοια που ακούει στο όνομα Γιώργος Παπακωνσταντίνου, από το θώκο του υπουργείου Οικονομίας, όπου είχε βρεθεί κατ’ ανάθεσιν της ετέρας πνευματικής κορωνίδος, που όλοι εννοούμε με την περιγραφή «ο απίθανος με το μουστάκι και την ταμπλέτα», είχε εγκαινιάσει, που λέτε, την πορεία προς τον κολοφώνα της δόξης του, δηλαδή την άμεση και πλήρη εκκένωση των τραπεζικών χρηματοκιβωτίων, με μια πρώτη, αν θυμάστε, εξαγγελία περικοπών, σε συνέχεια της παραισθησιογόνου επίδρασεως του έκτακτου βοηθήματος, που είχε μόλις χορηγηθεί ως ένδειξη συνέπειας προς τις προεκλογικές εξαγγελίες, με τις οποίες το όλον μπουλούκι του Αρμαγεδδώνος είχε υφαρπάξει την ψήφο της πλειοψηφίας του εκλογικού σώματος. Ποια ήταν αυτή η πρώτη-πρώτη περικοπή που είχε εξαγγείλει αυτός ο νους-απόγαιον του οικονομικού σκέπτεσθαι; Θυμάται κανείς;

Η πρώτη-πρώτη-πρώτη περικοπή που είχε ανακοινώσει αυτός ο σπάνιος εγκέφαλος και, θα λέγαμε, μέγας γκουρού του μάνατζμεντ, αφορούσε στα επιδόματα των εφοριακών υπαλλήλων. Ναι! Είχε πει χαρακτηριστικά ότι δεν μπορεί να συνεχισθεί άλλο αυτή η κατάσταση, θα γίνουν περικοπές, θα εξορθολογισθούν οι αμοιβές του Δημοσίου κ.τ.λ. κ.τ.λ. –από εκείνα τα ηχηρά που λένε οι σωτήρες– αρχής γενομένης, προσέξτε το αυτό, αρχής γενομένης, λέω, όπως υπεγράμμισε τότε με το δέοντα στόμφο, από τις αμοιβές των ιδίων των υπαλλήλων του υπουργείου του, δηλαδή των εφοριακών.

Από τη στιγμή εκείνη και μετά, όπως αντιλαμβάνεσθε, τα στελέχη του υπουργείου του προσήρχοντο μεν στις συσκέψεις, στις οποίες εκαλούντο αρμοδίως και ex oficcio προκειμένου να βάλουν κάτω τα στιβαρά τους κεφάλια και να εξεύρουν λύσεις για τα δημοσιονομικά προβλήματα, έπαιρναν βέβαια μαζί και τα σχετικά κλασέρ, διότι δεν νοείται συμμετοχή σε υπουργική σύσκεψη χωρίς το κάτι τις παραμάσχαλα, αλλά μέσα στο φάκελο είχαν προσφυέστατα τοποθετήσει ένα τεύχος του Μίκυ Μάους· τι άλλο; Η πορεία των κρατικών εσόδων είχε ήδη κριθεί· το γιατί νομίζω ότι μπορεί να το συλλάβει όποιος διαθέτει πνευματικό πηλίκο άνω του μηδενός.

Τρία χρόνια μετά, ο νυν ομόλογός του υπουργός, το επώνυμο του οποίου μαρτυρεί πολλά για μια ιδιοφυία, όπως αυτή που απαιτούν οι περιστάσεις, είπε να αποκαταστήσει τα πράγματα. Έστυψε, λοιπόν, τη φαιά ουσία που ξεχειλίζει από το κρανίο του και εν τέλει έπραξε το εξής αφοπλιστικά επινοητικό: Θέσπισε ετεροχρονισμένα το ακριβώς ανάποδο! Εξήγγειλε, δηλαδή, διάφορες εξοφλητικές διευκολύνσεις προς τους υπόχρεους φορολογούμενους, πάντοτε όμως αναθέτοντας την όλη ρύθμιση αποκλειστικά στην κρίση του εφόρου. Στην κρίση του εφόρου!!!

Δεν το λέω για τη διαφθορά· όλη αυτή η συζήτηση περί διαφθοράς, ειδικά όταν προέρχεται από κάτι άκρως ύποπτες… διεθνείς Μ.Κ.Ο., μου ανακατεύει το στομάχι. Όχι, λοιπόν, δεν το λέω για τη διαφθορά. Το λέω για την ξεφτίλα. Για τον εξευτελισμό που θα πρέπει να υποστεί ο υπόχρεος, ο οποίος πριν το σάλτο μορτάλε από το μπαλκόνι, θα πρέπει να στηθεί στην ουρά του κατή και να κάνει το γκιαούρη, μήπως και τον σπλαγχνισθεί αυτός ο καρυωτάκειος μανδαρίνος και του παραχωρήσει καμιά δόση παραπάνω.

Δεν υπάρχει μυαλό, δεν υπάρχει ήθος, δεν υπάρχει ελπίς.