sotosblog

Επειδή στο κείμενο αναφέρομαι ως Τζάμπα σε έναν, εις ό,τι με αφορά, ακατανόμαστο της δύστυχης πολιτικής μας ζωής, είπα να βάλω μια φωτογραφία του ομώνυμου χαρακτήρα από το κινηματογραφικό αριστούργημα «Ο Πόλεμος των Άστρων», για να καταλάβει ο αναγνώστης σε ποιόν αναφέρομαι και να διαλύσω πιθανές παρανοήσεις, μια και ο σωματότυπος το λέει όλα, νομίζω.

◊

Μηνύματα με διαμαρτυρίες και εσφαλμένα συμπεράσματα φθάνουν στο ηλεκτρονικό μου γραμματοκιβώτιο, επειδή είναι τώρα λίγες μέρες που δεν γράφω, παρά μόνο αναδημοσιεύω από άλλα μπλογκ ή περιορίζομαι σε μικρά ανώδυνα σχόλια. Πέραν μιας κάποιας αυταρέσκειας που ομολογουμένως μου επιδαψιλεύουν αυτά τα μηνύματα, τα αποδέχομαι κατά το κριτικό τους σκέλος μόνο και μόνο επειδή είχα δεσμευθεί ότι θα είμαστε μαζί όλο το καλοκαίρι.

Να διευκρινίσω, λοιπόν, ότι δεν με κράτησαν οι διακοπές μακριά από το πληκτρολόγιο. Δεν θα μπορούσαν, άλλωστε, να σταθούν τέτοιες δικαιολογίες στην εποχή του Διαδικτύου, παρά για όσους ανήκουν στο παρελθόν –για την Τρέμη και τους υπόλοιπους που τρέμουν, ή θα τρέμουν.

Άλλοι είναι οι λόγοι: λ.χ., δεν μου αρέσει να επαναλαμβάνομαι και θα ήταν επανάληψη, και δη στείρα, το να ασχοληθούμε ξανά με όσα εντελώς έωλα και αξιοκαταφρόνητα διοχετεύονται από απελπισμένα κομματικά επιτελεία στην Κοινή Γνώμη, για να συνθέσουν μια δήθεν επίκαιρη ατζέντα των ημερών, επιδιώκοντας να διαμορφώσουν την εντύπωση ότι κάτι κάνουν και να κερδίσουν έτσι λίγο επιπλέον χρόνο –π.χ., αν θα γίνει επαναδιαπραγμάτευση ή όχι, τι θα ζητήσουμε από τους πιστωτές και τι όχι, και άλλα τέτοια παρελκόμενα και γράμματα κενά. Δεν χάφτω και μη χάφτετε. Προσωπικώς, ό,τι είχα να πω επ’ αυτών το έχω πει ήδη –το σημειώνω αυτό με βαρειά καρδιά, διότι ούτε να αυτοδιαφημίζομαι μου αρέσει –ακόμη και τούτο το τελευταίο περί της αποστροφής μου προς την αυτοδιαφήμιση το έχω ξαναγράψει. Οι δύσπιστοι μπορούν να κάνουν κλικ στους αντίστοιχους συνδέσμους.

Άλλος λόγος που δεν έγραφα; Φροντίζω να κρατώ αποστάσεις από προβοκατόρικα θέματα, εκείνα, δηλαδή, που τίθενται με στόχο υστερόβουλο, υπολογίζοντας στη διάδοση για να τον επιτύχουν· κρατώ αποστάσεις από τέτοια τεχνάσματα, για να μην χαρίσω ούτε ρινίσματα από το μερίδιο, που μου αναλογεί σε δημοσιότητα –για να μην παίξω, θα λέγαμε, το παιγνίδι. Εντούτοις, τις αποστάσεις που παίρνω σε τέτοιες περιπτώσεις τις μετριάζω, οσάκις πρόκειται για κάτι που θεωρώ σοβαρό· και τότε επανέρχομαι για μια δεύτερη φορά. Χαρακτηριστική περίπτωση είναι εκείνη του «μαζί τα φάγαμε». Σχετικώς, έχω δημοσιεύσει τις απόψεις μου σε δύο παλαιότερες αναρτήσεις, με τίτλο «Μαζί… το φάγαμε» και «Το κουίζ των τεσσάρων Πι» . Τη χάρη μιας τρίτης ανάρτησης επ’ αυτού δεν θα του την κάνω του Τζάμπα και ήδη αισθάνομαι άσχημα, που ασχολούμαι ξανά με αυτό το αίσχος, έστω δια της εδώ τεθλασμένης.

Όπως συμβαίνει, σε όλα τούτα τα ζητήματα αρχής υπάρχουν βέβαια εξαιρέσεις. Χτυπητό παράδειγμα είναι η μόνιμη ανάρτηση, που δημοσιεύεται με κόκκινα γράμματα, σταθερά στην ίδια θέση, στην κεντρική σελίδα αυτού του μπλογκ, ώστε να προηγείται πάντοτε κάθε άλλης, νέας ανάρτησης. Για ό,τι, λοιπόν, υποπίπτει στην αντίληψή μου και θεωρώ ότι προσθέτει βάρος στο αίτημα, που αξιώνει συνεχώς επαναλαμβανόμενη αυτή η μόνιμη ανάρτηση, αισθάνομαι το καθήκον να ενημερώνω τους αναγνώστες μου.

Μέγα βάρος, λοιπόν, της προσθέτει εν προκειμένω η απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών (18^ο Τριμελές), το οποίο έκρινε ότι «παράνομα η κυβέρνηση Παπανδρέου ακύρωσε την προμήθεια του Γεωγραφικού Συστήματος Πληροφοριών Διασυνοριακής Ασφάλειας κατά την Μετακίνηση Ανθρώπων και Αγαθών της ΕΥΠ, προυπολογισμού 1.330.173,78 € το οποίο είχε ενσωματωμένο ρωσικό λογισμικό. Η ακύρωση της προμήθειας και απένταξή του από την ΕΥΠ, αλλά και η μη αντικατάστασή του έστω από κάτι ανάλογο, είχε ως αποτέλεσμα αθρόα και εντελώς ανεξέλεγκτη είσοδο λαθρομεταναστών, χωρίς όμως δυνατότητα ταυτοποίησης των στοιχείων τους ή ελέγχου τους με αντίστοιχα άλλων ξένων υπηρεσιών», όπως πληροφορούμαι από το μπλογκ Αττικά Νέα (με κλικ στο σύνδεσμο,  μπορεί κανείς να βρει περισσότερες αποκαλυπτικές πληροφορίες). Την παραπομπή στο συγκεκριμένο μπλογκ οφείλω στο μπλογκ Justice for Greece .

Θα μπορούσα να χαριτολογήσω με την αποκάλυψη και να σχολιάσω: «αν μαζί τα φάγαμε, τότε και μαζί περάσαμε τα σύνορα»… Αλλά, βλέπετε, δεν χωρούν ελαφρότητες, όταν ζούμε μέρες Ξενίου Διός –μιας επιχείρησης που έχει μεν όλα τα γνωρίσματα της ιλαροτραγωδίας, χάνει όμως σιγά-σιγά το ιλαρό της στοιχείο και μάλιστα γέρνοντας, με πολύ ανησυχητικούς ρυθμούς, όλο και περισσότερο προς την τραγική της πλευρά –προοιονιζόμενη τραγικές εξελίξεις για τη χώρα μας.

Προς το παρόν, ίσως το τραγικότερο στοιχείο της όλης υπόθεσης να είναι ότι, πάλι προς το παρόν, οι ίδιοι, μα ακριβώς οι ίδιοι που δημιούργησαν το μεταναστευτικό πρόβλημα έχουν αναλάβει και να το αντιμετωπίσουν. Αλλά μήπως και αυτό δεν το έχουμε ξαναγράψει; Το είχαμε χαρακτηρίσει ομοιοπαθητική πολιτική, αν θυμάστε… Τέλος πάντων, αυτά· ξαναλέω, προς το παρόν. Λίγα είναι;

Δεν είναι λίγα· και δεν γράφω άλλα, σεβόμενος… τα μπάνια του λαού. Από Δευτέρα, που θα έχει λήξει αυτή η περίοδος χάριτος, για να σας αποζημιώσω και να με δικαιολογήσετε, θα σας μιλήσω για κάτι ξεχωριστό: Για τον πατέρα όλων, πατέρα μαζί και βασιλέα, που γέννησε θεούς και ανθρώπους και που ξεχώρισε τους ελεύθερους από τους δούλους· και για τον οποίο, αν έγραφα ως όφειλα, τότε τα μηνύματά σας θα περιείχαν, πιστέψτε με, οξύτερες διαμαρτυρίες και πολύ πιο εσφαλμένα συμπεράσματα.