sotosblog

Αυτή είναι η παραλία. Πολύ όμορφη. Το χαλικάκι ψιλό. Αμέσως μόλις μπείς στη θάλασσα γίνεται άμμος. Η μπεζ κουκκίδα στο βάθος δεν είναι κεφάλι, αλλά σημαδούρα. Τη λεζάντα την προσέθεσα αφού γύρισα. Δεν έχω μάθει ακόμη να ανεβάζω λεζάντες από το τηλέφωνο.

Σας γράφω από την παραλία. Είμαι με αιθέρια ύπαρξη που με νοιάζεται. Να φανταστείτε, κουβαλάω που κουβαλάω την τσάντα, σου λεει, ε, ας μην είναι πολύχρωμη με λουλουδάκια, τον άνθρωπο! Και μου πήρε μια μαύρη, για να την έχω και στη δουλειά.

Καθ’ όδον συνάντησα φευγαλέα μιαν άλλη, επίσης πόλυ όμορφη κοπέλα, την Ανάπτυξη. Έστριβε στο φαναρι για κέντρο, εγώ για θάλασσα.

Όταν έφθασα, έριξα μια ματιά στις ειδήσεις στο XPERIA. Ο τίτλος έλεγε κάτι για Οδικό Χάρτη για την Ανάπτυξη που εξήγγειλε ο φουκαράς ο επικεφαλής της ανισόρροπης κυβέρνησής μας. Κατάλαβα γιατι χώρισαν οι δρόμοι μας μ’ εκείνη την κοπέλλα. Εφταιγε ο οδικός χάρτης, τι άλλο;

Οδικός χάρτης είναι ή Ωδικός; Στο χορό του Ζαλόγγου τραγούδαγαν, δεν τραγούδαγαν; Πώς αλλιως χόρευαν; Με κασετόφωνο;

Η παραλία είναι γεμάτη. Όλοι με κοιτούν παράξενα. Απορούν με το θράσος μου να βρεθώ εδώ εν μέσω κρίσης. Μπορεί πάλι να πήραν χαμπάρι ότι πρόλαβε και πήρε το μάτι μου την Ανάπτυξη και μου δείχνουν φθόνο; Μα δεν αντιλαμβάνονται ότι σε κάποια στιγμή θα έρθει και αυτή στην παραλία;

Μπα… Το γνωρίζουν. Δεν με κοιτάνε γι αυτό. Είναι η μαύρη τσάντα.

Υ.Γ. Αν θέλετε, μπορείτε να πανηγυρίσετε μαζί μου την πρώτη ανάρτηση από το τηλέφωνο. Νέοι δρόμοι ανοίγονται για μένα στη μπλογκόσφαιρα.

Υ.Γ.2 Εκείνη η κοπέλα που έστριψε στο φανάρι, η Ανάπτυξη ντε, νομίζω, δεν πήγαινε προς κέντρο, αλλά προς αεροδρόμιο.