Το γαρ πολύ σολάριουμ

by Sotos

Κρατώ την ψυχραιμία μου, αφίσταμαι δε  παρορμητικών χαρακτηρισμών –μολονότι δεν οφείλω– και με όση νηφαλιότητα κατάφερα να εξοικονομήσω ενημερώνω, από δημοσιογραφικό καθήκον, τους αναγνώστες μου, σε συνέχεια των κάτωθι αθλίων, σιχαμερά υποκριτικών, εμετικών δηλώσεων της κας Κριστίν Λαγκάρντ, Γενικής Διευθύντριας του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου:

«Σκέφτομαι πολύ περισσότερο τα παιδιά σε ένα σχολείο στο Νίγηρα που πηγαίνουν στο μάθημα μόνο για δύο ώρες την ημέρα, αναγκάζονται ακόμα και την καρέκλα του θρανίου να μοιραστούν και διψάνε για μόρφωση. Τα έχω μονίμως στο μυαλό μου. Γιατί πιστεύω ότι χρειάζονται πολύ περισσότερη βοήθεια από ό,τι στην Αθήνα.»

Δακρύβρεχτα συμπονετικό, ομολογουμένως· λείπει μόνο η κατάλληλη μουσική υπόκρουση…

Έχουμε, λοιπόν και λέμε, η Ελλάδα δίδει ακόμη, και οπωσδήποτε έδινε μέχρι να ξεσπάσει η κρίση ετήσια βοήθεια στην Αφρική περίπου το ίδιο ποσοστό επί του εθνικού εισοδήματός της, με εκείνο το οποίο έδινε η πατρίδα της, Γαλλία, επί υπουργίας Οικονομικών της αφεντιάς της. Προς τι οι συγκρίσεις και ο πόνος; Αν έχουν νόημα, αυτό βρίσκεται στην ειδοποιό διαφορά ότι η μεν Ελλάδα τα δίδει με ελεύθερο φρόνημα, ενώ η Γαλλία μάλλον από ενοχή, δεδομένου ότι ο Νίγηρας χειμάζεται για λόγους που δεν μπορεί να μην σχετίζονται με τη μακρά κυριαρχία των Γάλλων επί της αδόκητης τύχης του –Γάλλων άμεσων και απώτερων προγόνων της θλιβεράς αυτής κυρίας.

Από μιαν άλλη σκοπιά τώρα, η Ελλάδα έδωσε ως αναλογία επί μόλις ενός μηνός εθνικού εισοδήματος, το σύνολο του ποσού που διέγραψε σε μια κίνηση εντυπωσιακής κατά τα άλλα μακροθυμίας το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο από το χρέος του Νίγηρα.  Ποιό το υπονοούμενο και που η αυτοκριτική για όσα είναι υποχρέωσή της να κόπτεται; Σε κάποιο αόριστο… «παρ’ όλα αυτά»; Αρκετά, λοιπόν, με το μελόδραμα.

Εφ’ όσον τάχα μου επιθυμεί να εμφανίζεται τυπτώμενη αναδρομικώς, για το αποικιοκρατικό όνειδος και το εξ αυτού ανθρωπιστικό δράμα, καλά θα κάνει να αφήσει τις συναισθηματικού μανδύα εξυπνάδες, διότι ομιλεί σε/και μεταξύ ενήμερων ανθρώπων, πέραν του υποχείριου Αφρικανικού και λοιπού ευήθους ακροατηρίου της, το οποίο πολύ κακότεχνα επιχειρεί να συγκινήσει, και τούτο στο βρόντο, μια και σχετικώς με το ρόλο της και τον τρόπο με τον οποίο διαχειρίζεται τα χρήματα των κρατών προκειμένου αυτά να καταφθάνουν δεόντως στους αναγκευόμενους, έχει μιλήσει ευστοχότατα  ο εκ Νίγηρος διακεκριμένος δημόσιος άνδρας, διεθνούς εμβελείας προσωπικότητα και αρμοδιότερός της Αντρί Σαλιφού, με τα εξής λόγια: Μου έταξες βοήθεια για να φάω κρέας και μου λες ότι τήρησες την υπόσχεσή σου, επειδή μου έδωσες ένα μαχαίρι!..

Κοντολογίς την έχουν πάρει χαμπάρι αυτήν, τους ομοίους της και το «ποιηματάκι» τους οι αυθεντικοί κριτές, δηλαδή οι άμεσα ενδιαφερόμενοι.

Κατόπιν αυτών, μπορεί να κρατήσει το στόμα της κλειστό και να συνεχίσει ειλικρινέστερα ασυγκίνητη, μόνη και ανενόχλητη την αφόρητα πληκτική τεχνητή ηλιοθεραπεία του σολάριουμ, μια και νομίζει ότι μπορεί έτσι αυταπατώμενη να ξεγελάσει επιδερμικώς Αφρικανούς και άλλους, με την υποσημείωση, ωστόσο, ότι, όπως ο υφιστάμενός της κ. Τόμσεν, τον οποίο τελικώς αναγκάστηκε να καταχεριάσει μετά από τα αποτελέσματα των εκλογών στην Ελλάδα, έτσι και η ίδια έχει, όπως αντιλαμβάνεσθε, προϊστάμενο· εκείνος την ακούει και μάλλον δεν θα είναι ευτυχής με τη στάση και συμπεριφορά της, όσο και κυνικός να είναι ο ίδιος. Ίσα-ίσα μάλιστα, που αν είναι ψυχρότρος και κυνικότερος αυτής αριθμομνήμων και αριθμολάγνος, τότε κατά πάσα πιθανότητα ενδέχεται, στο ίδιο πνεύμα με το δικό της προς υφιστάμενο, να της υπενθυμίσει ότι η κρίση στην Ελλάδα πλήττει και τον Νίγηρα!

Μιλώ, βέβαια, για προϊστάμενο φυσικό πρόσωπο και αφήνω κατά μέρος ισχυρότερούς της χαμένους των αγορών από τις απρόσκλητες δηλώσεις-εκδηλώσεις υπερβάλλοντος ζήλου της. Ούτε καν αγγίζω δε τον κοινό προϊσταμενο όλων: την Ιστορία.

Εύχομαι, τέλος, με πόνο καρδιάς, τα πραγματικά αδικημένα, δυστυχή παιδιά τα οποία δήθεν συλλογίζεται στα θρανία, έστω όπως-όπως στο Νίγηρα, να διδάσκονται για την Ελλάδα κάτι επιπλέον από όσα ήδη γνωρίζουν για εμάς και τον κόσμο της κυρίας Λαγκάρντ, με ή χωρίς τη συνδρομή των μαθημάτων τους.