Εκλογές σαν παγωτό χωνάκι
by Sotos
Ευπρεπέστατη εφημερίδα η «Εστία». Είναι η μόνη ελληνική εφημερίδα η οποία, εξ όσων εγώ τουλάχιστον γνωρίζω, δεν έχει πάρει ούτε σέντσι δάνειο ποτέ. Από την εποχή των ιδρυτών της, των πρώτων Κύρου, μέχρι τους σημερινούς, τους κληρονόμους Κύρου, τους Ζαούσηδες. Γνωρίζω τον Λαζαρή. Πολύ καλό παιδί –ό,τι σημαίνει αυτό· για μένα πολλά. Μάλιστα. Ούτε σέντσι δάνειο. Και αυτό τα λέει όλα. Δεν χρωστάει σε κανέναν, δεν έχει εξάρτηση από κανέναν. Ασκεί ακέραια κι έντιμη δημοσιογραφία. Έντιμη και κατά τεκμήριο ανεξάρτητη. Μέχρι να πληροφορηθώ ότι σφάλλω, θα την υπερασπίζομαι.
Δεν είναι καθόλου της ώρας να μιλήσω για τους Κύρου· υπήρξαν πνευματικό κεφάλαιο με σοβαρότατη δε συμμετοχή στα δημόσια πράγματα. Δεν έχω λόγους να θέσω υπό αμφισβήτηση την παράδοση που κατέλιψαν.
Παληά -όχι και τόσο όμως- η «Εστία» κυκλοφορούσε με την πρώτη σελίδα ως τελευταία. Ο αναγνώστης εκαλείτο να την ξεφυλλίσει ανάποδα, γυρίζοντας τις σελίδες με κίνηση του χεριού από αριστερά προς τα δεξιά, υπό μιαν έννοια περίπου όπως τρώμε το παγωτό, αφού δαγκώσουμε το χωνάκι από κάτω. Διότι τιμούσε επί χρόνια την παράδοση των Εφημερίδων Τοίχου από σεβασμό στη λαϊκή φύση της έννοιας Τύπος. Οι Εφημερίδες Τοίχου αναρτιόντουσαν σε δημόσιο τοίχο για να τις διαβάζει ο κόσμος, όπως σήμερα οι αφίσσες. Όπως καταλαβαίνετε, λοιπόν, η Εφημερίδα Τοίχου απλωμένη είχε ως πρώτη σελίδα, στον τοίχο αριστερά, εκείνη, που άμα τη διπλώσεις γίνεται τελευταία. Τώρα πια η «Εστία» διαβάζεται κανονικά. Κανονικά σημαίνει φυλλομετρώ με κίνηση του χεριού από δεξιά προς τα αριστερά, όπως γίνεται με όλες τις άλλες.
Με την ευκαιρία να προσθέσω ότι εδώ και πολλά χρόνια την πρώτη σελίδα της κοσμεί η Επιφυλλίδα της Αλεξάνδρας Στεφανοπούλου. Προσωπική μου εκτίμηση είναι ότι πρόκειται για την καλύτερη πένα του ημερήσιου Τύπου. Σας τη συνιστώ ανεπιφυλάκτως. Όπως σας συνιστώ και την παλαιότατη πρωτοσέλιδη στήλη της εφημερίδας «Πενιές, Ειδησούλες, Περίεργα». Δεν μ’ έχει προδώσει ποτέ.
Τι σας λέω τώρα… Η «Εστία»… Άκου η «Εστία»…
Σήμερα, που λέτε, ήμουν στους δρόμους της Αθήνας από το πρωί. Μίλησα με άπειρο κόσμο, κάθε λογής, όπως συνηθίζω. Όλοι, μα όλοι –το υπογραμμίζω: όλοι– μου είπαν ευθέως ή πλαγίως ότι έχουν αποφασίσει να ψηφίσουν ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ. Χωρίς νεύρα, χωρίς πάθος, απλά και συγκροτημένα. Λες και ήμουν σε βρετανική ιδιωτική λέσχη! Τι στην ευχή, είπα… Παραισθήσεις έχω; Λες να την έχω πατήσει, όπως ο Παπανδρέου που συναντούσε γεροντάκια στο δρόμο και του λέγανε ότι για σένα αγόρι μου θα δώσω όχι μέρος, αλλά όλη μου τη σύνταξη; Τόχε πει και στη Βουλή ο αθεόφοβος! Θα τα θυμάστε αυτά που τάδειχνε το Mega και μετά μόνο που δεν κλαίγανε από τη συγκίνηση παρουσιαστές και συμπαρουσιαστές του στα παράθυρα…
Σε κάποια στιγμή –πρωίας μεσούσης, που έλεγαν και οι παλαιότεροι– ανέκυψε μια μικρή διαφορά στο πρόγραμμά μου, ένα μικρό κενό που μεσολαβούσε από το ένα ραντεβού μου στο επόμενο κι έτσι στάθηκα να διαβάσω τα πρωτοσέλιδα στο περίπτερο, για να μην πάει η ώρα μου χαμένη. Πλάι μου και άλλοι περαστικοί, όπως συνηθίζεται.
Όλες οι μεγάλες εφημερίδες έλεγαν λίγο πολύ ότι οι Ευρωπαίοι, ο κύριος τάδε και η κυρία δείνα, λόγω Ομπάμα, λόγω G8, λόγω σημείου G, λόγω ωριμοτέρου σκέψεως, λόγω διάφορα τέλος πάντων, θα βάλουν λίγο νερό στο κρασί τους και άλλα τέτοια, αρκεί να τηρήσουμε κι εμείς τις δεσμεύσεις μας, μη και διανοηθούμε να τολμήσουμε διότι θα μας κάνουν μπου, αλλά, εντάξει, θα μας δώσουν και μια βοήθεια για την ανάπτυξη κ.τ.λ. κ.τ.λ. Τα γνωστά… Στη γωνία κρεμόταν μόνη της η «Εστία», σαν την καλαμιά στον κάμπο. Η πρώτη σελίδα της είχε τυπωμένο ως πρώτο τον εξής τίτλο: «Μη αναστρέψιμο το ρεύμα υπέρ του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.»
Αν θα τη διαβάζετε ή όχι είναι δική σας υπόθεση. Ούτε περιπτεράς είμαι, ούτε εφημεριδοπώλης, ούτε τίποτε, για να σας πω εγώ τι θα διαβάζετε και τι όχι. Όφειλα να σας ενημερώσω, πάντως, επειδή μέχρι εκεί γνωρίζω, ότι, δηλαδή, δεν χρωστάει σε κανέναν ούτε σέντσι. Ούτε σέντσι.
Υ.Γ. Τώρα τι έκανα; Έβαλα ένα λιθαράκι κι εγώ στη συσπείρωση της δεξιάς παράταξης; Τους πληροφόρησα και θα σπεύσουν με τη σειρά τους να ψηφίσουν, ό,τι ανακόψουν από τον επερχόμενο όλεθρο; Δεν νομίζω. Εξάλλου, οι δεξιοί, έχουν προ πολλού πάψει να διαβάζουν την «Εστία». Η Δεξιά έχει τώρα το βλέμμα στο ’44, ή στο ’47. Ακόμη και αυτοί που δεν υπήρχαν τότε. Η «Εστία» όμως που υπήρχε, κάτι μου λέει ότι έχει το βλέμμα στραμμένο στο αύριο. Για φαντάσου…
sotosblog 
Τώρα με Ανατολάκη στην άμυνα η ΝΔ δεν πρόκειται να χάσει με τίποτα……!!!!!!!
Δεν θέλω του γυαλιού το λαμπροφέγγισμα,
που δείχνεται άστρο με του ήλιου τη χάρη.
Θέλω να δίνω φως από τη φλόγα μου,
κι ας είμαι κ’ ένα ταπεινό λυχνάρι.
Γεώργιος Δροσίνης
Πόσοι σήμερα γνωρίζουν ότι ο ποιητής μας Γεώργιος Δροσίνης ήταν το 1894 ο δημιουργός της εφημερίδας ΕΣΤΙΑ και ότι είχε προηγηθεί η επί 20ετία σχεδόν έκδοση του ομώνυμου, εβδομαδιαίου φιλολογικού περιοδικού; Το δημοσιογραφικό και επιχειρηματικό ήθος αυτής της εφημερίδας, η ιστορία της, κοσμημένη με λαμπρές μορφές των γραμμάτων, έπρεπε να αποτελούν κύρια ύλη διδασκαλίας στα εκπαιδευτικά μας ιδρύματα. Και δεν μιλώ ούτε από τη σκοπιά του πιστού της αναγνώστη, ούτε από τη θέση συντηρητικού νοσταλγού. Αλλά στην ΙΔΙΟΡΡΥΘΜΙΑ που κατορθώνει να μετουσιωθεί σε διαχρονική αξία και ιστορικό κεφάλαιο οφείλουμε να σκύβουμε με ευλάβεια για να ανακαλύψουμε τα μυστικά της. Δεν κατέρρευσε τυχαία ως χάρτινος πύργος το δημοσιογραφικό χαρτομάνι του «πάρε κόσμε DVD και συσκευή αποτρίχωσης»… Μεγάλο κεφάλαιο άνοιξες πάλι, αγαπητέ Σώτο. Συνιστώ και στους ενδιαφερόμενους αναγνώστες σου το λεύκωμα του Άδωνι Κύρου με τον τίτλο «το απολεσθέν θέλγητρον…».
Πάντως, για να λέει η ΕΣΤΙΑ «μη αναστρέψιμο το ρεύμα υπέρ του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.», ούτε σέντσι δεν στοιχηματίζω στο αντίθετο.
Μόνον αυτήν -ίσως- θα εκτιμούσε, στη σημερινή εποχή, ο Όργουελ. Η πένα, η οποία ενεργεί αυτοβούλως, χωρίς κατευθυντήριες γραμμές, χαίρει εκτίμησης. Εξάλλου, μην το γκαντεμιάσω, γιατί δεν έχει κλείσει η <> και έχουν κατεβάσει τα ρολλά άλλες;
…»δεν έχει κλείσει η Εστία»…
Επειδή είμαι απλά και μόνο ένας συνταξιούχος,
Επειδή είμαι ένσς «απόστρατος της ζωής» ας πούμε -ποιητική αδεία τελοσπάνων,
Επειδή ισως θα μπορούσα να χαρακτηριστώ ολίγον «κολλημένος» η «πωρωμένος» – δεν με απασχολούν άλλωστε τέτοιου είδους χαρακτηρισμοί ,
Επειδή «σκοτώνω» πολύ περισσότερο χρόνο απο το συντάκτη του κειμένου- και εκλεκτό φίλο φυσικά- στα περίπτερα χαζεύοντας τα κρεμασμένα πρωτοσέλιδα ,
Θα ήθελα κατ΄αρχήν να συμφωνήσω σε ότι αφορά την ευπρέπεια και το ήθος της Εστίας, καθώς και τη ποιότητα των ανθρώπων οι οποίοι αρθρογραφούν στην εν λόγω εφημερίδα. Την οποία τη βρίσκω συνήθως κρεμασμένη παρέα με την «Αυριανή» . Η οποία ειδικά μετά τις τελευταίες εκλογές υπερθεματίζει για το ΣΥΡΙΖΑ . Τύφλα να ΄χουν η ¨Αυγή¨και η¨Εποχή¨ – που λέει ο λόγος
Η ¨Αυριανή¨ λοιπόν¨ Ποια ? η Αυριανή !
Η εφημερίδα που γκρέμισε το «Καραμανλισμό» και το .. «Σημιτισμό». Η οποία τα τελευταία χρόνια έχει βαλθεί αμετι μουχαμέτι να γκρεμίσει και την Ελλάδα απο τη ζώνη του ευρώ. Όσο για το ήθος και την ευπρέπεια της , ουδείς ψόγος . Το ιστορικό της άλλωστε ,,,,,¨εγγυάται¨
Δεν επιλέγω βέβαια την ¨έγκυρη¨ Κουροφυλλάδα , επικαλούμενος λόγους σφαιρικής ενημέρωσης κλπ . Προς Θεού. Απλά επιδιώκω είναι να επισημάνω την άλλη όψη του νομίσματος .
Εκείνη την πλευρά που μάλλον δεν αναδεικνύεται μέσα από τα ομολογουμένως πολύ καλογραμμένα και περίτεχνα, αλλ΄ όμως και επιμελώς ισορροπημένα δημοσιογραφικά κείμενα του Συντάκτη , τόσο το παρόν όσο και προηγούμενα όπως η ¨ Εξοδος Κινδύνου¨ η ακόμα ο ¨Αντώνης ο Αλέξης και ο Βαγγέλης¨
Και επειδή ακριβώς ¨κανείς δεν πρέπει να μείνει απεξω¨ φίλε Σώτο, θα μιλήσω ανοικτά , ¨ανισσόροπα¨ και από κεί και πέρα… ¨γαία πυρί μηχθήτω !
Ε ναι ! λοιπόν, είναι εξαιρετικά πιθανό το ενδεχόμενο να είναι ο ΣΥΡΙΖΑ πρώτο κόμμα στις επερχόμενες εκλογές παρόλο που προσωπικά το απεύχομαι με κάθε τρόπο . Αλλα ακόμα και αξιωματική αντιπολίτευση να είναι .πάλι το θεωρώ αυτό εξαιρετικά δυσάρεστο . Διότι εκφράζει μια ακραία λαϊκίστικη και τυχοδιωκτική αντίληψη Διότι πρωτίστως εκφράζει μια αντίληψη, απολύτως μη συμβατή με την επικρατουσα την αντίληψη τόσο στην Ευρωζώνη όσο και στις χώρες της ΕΕ .
Επιτέλους ας αφήσουμε κατά μέρος τη σπέκουλα με τα ¨τρισκατάρατα μνημόνια¨ το ¨απεχθές χρέος¨ και κολοκύθια τούμπανα, Η ευρωπαική πορεία της χώρας μας είναι σαφώς οριοθετημένη και περνάει μέσα από γενναίες ριζικές διαρθρωτικές αλλαγές που αποβλέπουν στη μείωση του κράτους, μείωση δαπανών , ιδιωτικοποιήσεις , πλήρη απελευθέρωση επαγγελμάτων , επενδύσεις και αξιοποίηση ακίνητης περιουσίας, βελτίωση της παραγωγικότητας και της εξωστρέφειας της ελλ οικονομίας .
Οποιοσδήποτε άλλος δρόμος οδηγεί με μαθηματική ακριβεια εκτός ευρωζώνης. Μονομερής καταγγελία μνημονίου και αθέτηση των δεσμεύσεων της Δανειακής Σύμβασης σημαίνει Εθνικό Νόμισμα σημαίνει πολύ μεγαλύτερη εξαθλίωση σημαίνει Πολιτική Απομόνωση
Και ποια είναι η θέση ΣΥΡΙΖΑ απέναντι σε όλα αυτά ? Τι άλλη θέση έχει τελοσπάντων εκτός από μία απόλυτη αρνηση , ένα ΟΧΙ ΣΕ ΟΛΑ ! Τι άλλο κάνει εδώ και διόμισυ χρόνια εκτός από το να προσπαθεί με εμπρηστικές και διχαστικές δηλώσεις , να τροφοδοτεί και να εντείνει τη κοινωνική σύγκρουση ?
Ας μας πεί τι ο αξιότιμος πρόεδρος του ή οι στελεχάρες του όπως ο κ Λαφαζάνης , ο κ Βούτσης, ο κ Παπαδημούλης ο κ Δραγασάκης τι προτείνουν ? Αν φυσικά συμφωνούν μεταξύ τους Επαναλαμβάνω πάλι το ίδιο ερώτημα μετ΄επιτάσεως : τι προτείνουν ? Εχει καταλάβει κανείς τι ΠΡΟ-ΤΕΙ-ΝΟΥΝ ?
Και εν πάση περιπτώσει, ας δηλώσουν ευθαρσώς, αν επιλέγουν επιλέγουν ή όχι, ένα δρόμο που οδηγεί πιθανότατα εκτός ευρωζώνης Να το γνωρίζουν καλά αυτό, όσοι προτίθενται να τους ψηφίσουν Διότι στην αντίθετη περίπτωση η στάση τους είναι προφανώς ανήθικη .
Όσο ανήθικη είναι ,όταν δημαγωγούν χυδαία και προσβλέπουν σε ψήφους, μοιράζοντας ψευτικές προσδοκίες σε εξαθλιωμένα κοινωνικά στρώματα. Όταν αυτοι οι ίδιοι έχουν επιγνωση – και το γνωριζουν πολύ καλά – ότι πάνω στο σενάριο της καταγγελίας του Μνημονίου και της εξόδου από το Ευρώ έχει στηθεί ένα άγριο κερδοσκοπικό παιγνίδι από εγχώριους και μη σπεκουλαδόρους .
Και κάτι τελευταίο για τι εκλογές τις τελευταίες και τις επερχόμενες : Πάντα μου καθόταν στο στομαχι η γνωστή ρήση ¨ ο σοφός λαός ψήφισε¨ η εκείνο το χιλιοειπωμένο τσιτάτο ¨στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα ¨ Και σας παρακαλώ θερμά μην θέσετε εν αμφιβόλω τις δημοκρατικές πεποιθήσεις μου
Απλά πιστεύω ότι οι εκλογές αυτές καθαυτές ως κορυφαία πράξη του δημοκρατικού πολιτεύματος δεν αποτελούν διέξοδο κατ΄ ανάγκη, μήτε ενισχύουν τη πολιτική σταθερότητα σε κάθε περίπτωση . Ορισμένες φορές γίνονται σε χρόνο τελείως ακατάλληλο , με συνέπεια να ενισχύουν τη ρευστότητα να εντείνουν ακόμα περισσότερο τη κρίση, να οδηγουν σε μεγαλύτερα αδιέξοδα ή ακόμα και να έχουν καταστροφικές συνέπειες . Ιστορικά άλλωστε είναι αποδεδειγμένο και σας παραπέμπω στις εθνικές εκλογές του 1895 του 1920 αλλά και του 1932 και τις δυσάρεστες εξελιξεις που επακολούθησαν μετά τη διεξαγωγή τους.
Μακάρι να διαψευσθώ αλλά διαισθάνομαι ότι οι τελευταίες εκλογές αλλά κι αυτές που έρχονται καπάκι, παράγουν ακόμα μεγαλύτερα αδιέξοδα και μας οδηγούν στη Τελευταία Πράξη του Δράματος. Τα εκλογικά ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ μαζί τα ποσοστά των ¨Ανεξαρτήτων Ελλήνων¨ και της ¨Χρυσής Αυγής¨ είναι νομίζω αρκετά σοβαρές ενδείξεις για τις εξελίξεις που έρχονται .
Οσοι δε θριαμβολογούν για τη κατάρρευση του Πολιτικού Συστήματος του Δικομματισμού του Παλαιοκομματισμού και των δύο διεφθαρμένων ¨παλαιών¨ κομμάτων εξουσίας ( ΠΑΣΟΚ-ΝΔ) θα τους πρότεινα να εξετάσουν συνολικά και συνδυασμένα το φαινόμενο της ανάδειξης αυτών των τριών κομμάτων .
Τα οποία παρά τις ιδεολογικές και πολιτικές διαφορές τους, έχουν κοινά χαρακτηριστικά στη πολιτική τους δράση όπως : ακραίες και εμπρηστικές δηλώσεις , απόλυτη σχεδόν άρνηση σε κάθε αλλαγή , ακτιβισμός ,λαικισμός και αντισυστημικά στοιχεία (είτε αριστεράς είτε δεξιάς μορφής ) Τα οποία συνιστούν από κοινού ένα πολιτικό τρίγωνο που μπλοκάρει κάθε εκσυγχρονιστική διαδικασία , παράγει συνεχώς πολιτική αστάθεια και θέτει σε ομηρία τη χώρα.
Τέλος, όσοι διαρηγνύουν τα ιμάτια τους και αποκηρύττουν μετά βδελυγμίας τις απόψεις μου, θα τους συμβούλευα κατ’ αρχήν να διατηρήσουν τη ψυχραιμία τους . Να πάρει ο καθένας τους από ένα ¨παγωτό χωνάκι¨ και να κατευθυνθούν ησύχως προς την ¨έξοδο κινδύνου¨. Η ορχήστρα θα συνεχίσει να τους ψυχαγωγεί μέχρι το πλοίο να βυθιστεί .
Εάν όλα αυτά δεν τους ικανοποιούν , τι άλλο μου μένει να πω άραγε :
¨ Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει ¨ !!!!
Καληνύχτα σας
Επιτρέψτε μου, με κάθε σεβασμό, να σημειώσω ότι: τα 3 νεαρά «ακραία», «εμπρηστικά»… κόμματα που αναδείχθηκαν την 6η Μαΐου δεν κατέβηκαν από τον Σείριο. Είναι τέκνα του ανίκανου και διεφθαρμένου δικομματισμού -τρικομματισμού καλύτερα- και της πάλαι ποτέ μεγάλης κοινωνίας των πελατών-οπαδών τους, της όλης κοινωνίας μας. Αν οι γονείς δεν τους έδωσαν κατάλληλη παιδεία, αν τα κακοποίησαν και τα πρόδωσαν, αγγελούδια περιμένατε να προκύψουν; Και ποιοί μπορούν να γκρεμίσουν το κατά γενική ομολογία σάπιο πολιτικό κατεστημένο τέτοιων γονέων; Οι ομοτράπεζοι ευγενείς των λεσχών και οι απόμαχοι των καναπέδων; Οι «γονείς» που φύτεψαν το απεχθές σήμερα και τρομάζουν με την όψη των καρπών που γέννησαν, που αρνούνται την ευθύνη τους και αποκληρώνουν τα παιδιά τους, ως μη δικά τους, είναι αμετανόητοι υποκριτές. Νομίζω ακόμη, ότι ομογενοποιήσατε κάπως αβασάνιστα τα 3 κόμματα που κατέγραψαν το 35% των ψηφισάντων και που αν έβρισκαν μια καλύτερη λύση στα εκλογικά ράφια δεν θα την παρέκαμπταν. Κι επειδή ελπίδα εκσυγχρονισμού από το σάπιο δεν υπάρχει παρά μόνο από τον σπόρο του, ίσως αξίζει να δώσετε λίγη σημασία στη ρήση του Ελύτη «ο τρομοκράτης είναι ο άξεστος των θαυμάτων».
Aγαπητή μου κυρία, θα ήθελα κατ΄ αρχήν να σας ευχαριστήσω θερμά για το απαντητικό σας σχόλιο. Ως προς το πρώτο σκέλος του σχολίου σας. δεν έχω παρα να συμφωνήσω σε γενικέςγραμμές, εκτιμώντας δεόντως το εξαίρετο ύφος σας καθώς και το τρόπο με τον οποίο το διατυπώνετε. Αλλα ως προς το δεύτερο σκέλος και ειδικότερα σε ότι αφορά στην ¨αβασάνιστη¨ ομογενοποίηση την οποία επιχειρώ-κατα την αντίληψη σας – θα μου επιτρέψτε να εμμείνω σθεναρώς επι των απόψεων μου .
Υπο την αίρεση φυσικά ότι αυτές , όπως και όλες οι θέσεις και
απόψεις, δοκιμάζονται σε μέλλοντα χρόνο και οι επερχόμενες εξελίξεις επιβεβαιώνουν ή όχι την αλήθεια την οποία εκφραζουν .
Ειλικρινά εύχομαι να μην επιβεβαιωθούν οι απόψεις μου . Να
αναγνωρίσω ότι έκανα μια λανθασμένη εκτίμηση. Δεν θα είχα κανένα λόγο να μην το κάνω. Ναι ! Να υπερισχύσει για μια ακόμα φορά ο ποιητικος λόγος και να θριαμβεύσει τελοσπάντων , αυτός ο “άξεστος τρομοκράτης” Σ΄αυτή την ιστοσελίδα, δεν διεκδικώ ρόλο περισπούδαστου και εμβριθούς πολιτικού αναλυτή. Αυτούς τους συναντάμε άλλωστε συχνά, στα διάφορα τηλεκαφενεία, να απευθύνονται στους ” απομαμχους των καναπέδων” όπως πολυ σωστά επισημαίνετε. Επι του παρόντος ομως και εν κατακλείδι , δεν αναιρώ ούτε ένα “ΚΑΙ” επι του κειμένου της προηγηθείσης παρεμβάσεως μου. Το οποίο βεβαίως,διατύπωσα με το φτωχό μου το μυαλό ή ακόμα και ¨κομμένο σύριζα”
Φιλικά
Καλησπέρα και συγγνώμη για την κάπως καθυστερημένη απάντηση αλλά δεν έχω την χαρά του επαρκούς ελεύθερου χρόνου. Ο αγώνας για τον επιούσιο έχει γίνει όπως γνωρίζετε πολύ σκληρός στις μέρες μας και επιπροσθέτως έχω στην φροντίδα μου την χαμηλοσυνταξιούχο μητέρα μου που όσο εκείνη μεγαλώνει, μαζί και οι ανάγκες της, τόσο η σύνταξή της χαμηλώνει, μαζί και το ηθικό της. Αφού καταθέσω και πάλι τον σεβασμό μου, επιτρέψτε μου να προσθέσω λίγες σκέψεις ακόμα. Ούτε που διανοήθηκα ότι η ταπεινή μου παρέμβαση θα σας μετακινούσε από τις θέσεις σας, ούτε και αυτή ήταν η επιδίωξή μου. Σ’ αυτό το δημόσιο (διεθνές) εκθετήριο καταθέτει ο καθένας μας το προϊόν της σκέψης του και ελπίζει πως συμβάλει στη διαμόρφωση κοινών τόπων ή ότι θα βρει συνδαιτυμόνες, έστω και διαφωνούντες. Οι τελευταίοι είναι μάλλον προτιμότεροι γιατί μας δίνουν το ερέθισμα να αντιτάξουμε ότι τέλος πάντων διαθέτουμε ως επιχειρήματα. Όταν, όμως, λέτε π.χ. ότι: «συνιστούν από κοινού ένα πολιτικό τρίγωνο που μπλοκάρει κάθε εκσυγχρονιστική διαδικασία, παράγει συνεχώς πολιτική αστάθεια και θέτει σε ομηρία τη χώρα», με κάνετε να πιστεύω ότι ζω σε διαφορετική από σας χώρα. Διότι μάλλον δεν θέλετε να δεχθείτε ότι βρισκόμαστε εδώ επειδή 40 χρόνια τώρα καμία κυβέρνηση δεν ήθελε να εκσυγχρονίσει οτιδήποτε και βύθιζε το κράτος στο πελατειακό σχήμα της διαφθοράς και τους πολίτες στο λήθαργο του «φάτε δανεικά και σκάστε». Αυτές γέννησαν την πολιτική αστάθεια, αυτές μας φόρεσαν στον ύπνο αλυσσίδες και μας πήγαν ομήρους στ’ αφεντικά τους. Διευκρινίζω ακόμα ότι δεν υπερασπίζομαι τις ηγεσίες των 3 κομμάτων (ούτε και κανενός άλλου). Υπερασπίζομαι, όμως, με πάθος τα εκατομμύρια των ανθρώπων που τα ψήφισαν και οι οποίοι αν κάποια κοινά χαρακτηριστικά έχουν αυτά είναι: η αγανάκτηση, η φτώχια, η αδικία, η προδοσία, η δίκαιη οργή… Μείνετε λοιπόν αμετακίνητος στις απόψεις σας και δεν αποκλείω, μάλιστα, να δικαιωθείτε. Η μόνη προσδοκία που θα μπορούσα να έχω είναι να καταφέρω να ρίξετε ένα στοργικό βλέμμα σ’ αυτόν τον δοκιμαζόμενο λαό μας που καθημερινά εκτοξεύει -δικαίως- πολύ πιο εμπρηστικά λόγια και συνθήματα (κατάρες τις λέει η μητέρα μου) από τις υποτιθέμενες και μόνο για την περίσταση ηγεσίες του. Και που ελπίζω να καταψηφίζει τους δήμιους του ώσπου να φανερωθεί ένας Σόλων. Με εκτίμηση.
Eξαιρετική αναφορά σε μία αρχόντισσα του τύπου μας. Απίστευτο πως η παράδοση της επηρεάζει και το blog σου μεταφέροντας την αλληλεπείδραση που προκαλούσε στις επιστολές των αναγνωστών της. Ο θρύλος θέλει και τη μητέρα Κύρου να επιβάλλει στον πρώτο Κύρου την εξακολούθηση της ιδιαιτερότητας στην έκδοση με την πρώτη σελίδα. Όταν αντελήφθη το λάθος του τυπογραφείου και της το ανέφερε, η μακαρίτισα φέρεται να του απάντησε «Παιδί μου, μόλις δημιούργησες μία παράδοση»! Επίτρεψέ μου για την ιστορία και την αναφορά στον εθνικό λόγο που ξέρω ότι μας πονά και τους δύο και ο οποίος οδήγησε την οικογένεια Κύρου στην έκδοσή της, την Ένωση της Κύπρου μας με την Ελλάδα. Αρχιεργάτες στο τυπογραφείο της, υπήρξν επί σειρά ετών οι αδελφοί Αμαραντιδη,ποντιακής καταγωγής καισαριανιώτες, οργανωμένοι και ενεργοί κομμουνιστές. Έτσι γιά τα σημερινά μας και για τα κομμένα σύρριζα δυστυχώς αστικά μυαλά που ρίχνουν κι άλλο κάρβουνο προκειμένου η ορατότης της χώρας να φτάσει όντως στο μηδέν! Τότε όντως θα βρέξει φωτιά στη στράτα μας.
Πράγματι, υπάρχει και αυτή η θρυλική εκδοχή για το λόγο πίσω από την τελευταία-πρώτη σελίδα της «Εστίας». Χαίρομαι, επίσης, που θυμίζεις το συγκεκριμμένο εθνικό αίτημα πίσω από την ύπαρξή της, διότι όντως είναι η εφημερίδα που ταύτισε εαυτόν με την Ένωση και το Κυπριακό Ζήτημα γενικότερα. Γνωρίζω ότι θα μπορούσε να το έχει επισημάνει και η προηγηθείσα στα σχόλια Moraitissa, η οποία περιορίσθηκε να πιστοποιήσει το ποιόν του Άδωνι Κύρου, μια και μπορούσε από πρώτο χέρι.Και να μνημονεύσει τον Σπύρο Παπαγεωργίου, που γνώρισα χάρη στην ταυτόχρονη παρουσία του στη Μεσημβρινή. Το καταστατικό αίτημα πίσω από μια εφημερίδα, εδώ το Κυπριακό-Ενωσιακό, είναι αφ’ εαυτού του μεγάλη υπόθεση, ικανή να μας διαφωτίσει για το σημερινό Τύπο.
Δεν περνάει απαρατήρητη, φυσικά, η σωστή επισήμανση οτι η «Εστία» δεν περίμενε δα τα blogs, πόσο δε μάλλον την αφεντιά μου, για να θεσπίσει σχέση αμοιβαίας επικοινωνίας με τον αναγνώστη.
Δεν μπορεί όμως να μη σου αναγνωριστεί ότι μέσα στον ορυμαγδό της bloggo-λογίας με τα πολλά φληναφήματα, μας υπενθύμισες μια αξία που κι εμείς ακόμα οι έχοντες προσωπική εμπειρία παραμελήσαμε. Και πόσο αρμονικά παντρεύτηκε σ’ αυτό το κείμενο η τρέχουσα επικαιρότητα με το ιδανικά παλαιωμένο κρασί της δημοσιογραφίας. Προσωπικά νιώθω την ανάγκη να σου πω ευχαριστώ για τις μνήμες που ανακάλεσες και τα συναισθήματα που με κυρίευσαν.