sotosblog

«Είμαι έμπλεως θαυμασμού για την αντίδραση της χώρας σου απέναντι στην οικονομική κρίση· ήρθε σαν ξάφνιασμα, ως έκπληξη για την Ευρωπαϊκή αριστοκρατία ότι το λίκνον της Δημοκρατίας δεν θα υπέκυπτε δα και τόσο πρόθυμα στην καταδίκη, που επιχειρεί να του επιβάλει.» Η μετάφραση είναι δική μου. Πρόκειται για την κατακλείδα ενός email που έλαβα χθες από έναν καλό και παληό Εγγλέζο φίλο. Έχει μεγάλη σημασία, τεράστια. Γιατί ο φίλος μου είναι δημοσιογράφος, έμπειρος, έγκριτος και σημαίνων. Πάει πια πολύς καιρός που ασκεί το επάγγελμα από θέσεις υψηλής ευθύνης, εδώ και κάποια χρόνια σε μια πολύ μεγάλη, παγκοσμίου ακτινοβολίας και ιδιαίτερης σημασίας βρετανική εφημερίδα: τους Financial Times.

Όποιος διαβάζει στα λόγια του ό,τι προτιμά, δηλαδή μόνο το τετριμμένο, το γνωστό πνεύμα βρετανικού απομονωτισμού –νησιώτες εναντίον ηπειρωτών κ.τ.τ.– να συνάψει, παρακαλώ, τάχιστα φιλίες με Εγγλέζους και θα βγει πολλαπλά ωφελημένος –δεν υπάρχει φίλος σαν τον Εγγλέζο φίλο· όταν είναι φίλος…

Όπως βλέπετε, άλλα γράφει για το τυπωθήτω και άλλα πιστεύει· δεν έχει λόγο να με κολακεύσει· έχει, απλώς, λόγο να θρέψει την οικογένειά του. Όπως βλέπετε, η κρίση του Τύπου είναι παγκόσμια. Όταν ο βρετανικός Τύπος φταρνίζεται, ο παγκόσμιος πεθαίνει από πνευμονία.

Το κρυολόγημα το άρπαξε ο βρετανικός Τύπος την εικοσαετία ’80-’90. Πλήρωσε τα σπασμένα της διακυβέρνησης Θάτσερ, πνιγμένος στο φούμο από τη μεγάλη απεργία των ανθρακωρύχων. Σιδηρά κυρία! Το σίδερο νίκησε το κάρβουνο. Όσοι βλέπουν μόνο τη σιδηρά πλευρά της πολιτικής δεν μπορούν παρά να την θαυμάζουν. Εν τινι μέτρω κι εγώ! Οι δικοί μας, ευτυχώς, είναι ακόμα… ξύλινοι.

Μαζί με τον υπόλοιπο βρετανικό Τύπο… χαρτομάντηλα αναγκεύτηκαν και οι Financial Times. Έφθασαν στο σημείο να δημοσιεύσουν πριν από περίπου δεκαπέντε χρόνια άρθρο με τίτλο «Η Ντόρα Μπακογιάννη, που σύντομα θα γίνει Πρωθυπουργός της Ελλάδος»! Ποιος, οι Financial Times! Ξέρετε τι πάει να πει Financial Times; Αρκεί, νομίζω, να αναλογισθούμε ότι αυτοί ορίζουν τις εταιρείες, η πορεία των οποίων συμπυκνώνει κατά την εκτίμησή τους την κατάσταση του Χρηματιστηρίου του Λονδίνου! Εξ ου και σχετικός Δείκτης, που είναι και ο επίσημος, φέρει το πρόθεμα FT. Κι όμως, κύριε, χαρτομάντηλα -μωρέ, καλά λέει το ανέκδοτο με τη γιαγιά…

(Το δικό μας Χρηματιστήριο αφήστε το. Είχε τουλάχιστον την ευπρέπεια να μετακομίσει από τη Σοφοκλέους, ό,τι αποστάσεις πάρει από την τραγωδία. Θα του κάνουμε τη χάρη μιαν άλλη μέρα.)

Στα δικα μας και πάλι: Θα κάνω κι άλλη υπομονή για να δω την πορεία της θυγατέρας, ειδικά τώρα που θα μπει και στη Βουλή (ήδη από σήμερα αμβλύνεται που ήταν… πικραμένη). Εσείς στο μεταξύ να είσθε, παρακαλώ, πολύ προσεκτικοί στο τι μεταδίδουν τα κανάλια μας ότι μεταδίδουν τα κανάλια τους ότι μεταδίδουν τα κανάλια μας ότι μεταδίδουν τα κανάλια τους. Στο Πασαλιμάνι αυτό το λέμε «Αϊ αντερστάντ δατ γιου αντερστάντ δατ αϊ αντερστάντ». Είμαι σαφής;

Η κυρία Θάτσερ, που λέτε, είπε στο Πανεπιστήμιο όπου σπούδαζα τότε: Για να σου δώσω εγώ χρήματα να διδάξεις, εσύ θα μου δείξεις ότι αυτά που διδάσκεις δικαιολογούνται από την αγορά, ώστε εγώ να ξέρω ότι οι απόφοιτοί σου θα μου φέρουν τα χρήματα πίσω. Και είπε το Πανεπιστήμιο: Και τι θα κάνω εγώ τώρα με τους αριθμούς Φιμπονάτσι, δεν θα τους διδάσκω; Κι άρχισε να μοιράζει πτυχία Χαρτοκοπτικής, Χαρτοκολλητικής, Ποδηλατικής, Οικοκυρικής, Μαγειρικής, Ναυαγωσωστικής, Θεωρητικής κι Εφηρμοσμένης Κοινωνιολογίας της Καφεμαντείας κ.τ.τ. για να εισπράξει χρήματα, να χρηματοδοτήσει την έδρα των Μαθηματικών που ασχολείται με τους αριθμούς Φιμπονάτσι, μπας και στο μέλλον βγάλουμε καμμιάν άκρη με δαύτους.

Όταν τον ρώτησα, ο φίλος μου ο Δημήτρης ο Φιλόσοφος –τι οίηση, τι φρεναπάτη και αυτή άμα έχεις χαρτί Φιλοσοφίας να αξιώνεις οι άλλοι να σε προσφωνούν ως Φιλόσοφο;– όταν ρώτησα, λοιπόν, εμείς τι θα κάνουμε, μου απήντησε ότι η Φολκσβάγκεν θα ήταν πρόθυμη να χρηματοδοτήσει μια τέτοια έρευνα (!..). Κάτι τέτοια ακούνε εκεί στο Φάληρο, ακούνε και το «φιλόσοφος», μάθανε ότι υπήρχε κι ένας φιλόσοφος Φαληρέας με τ’ όνομα, τον ιδιοκτήτη δεν τον νοιάζει κι αν φαληρίσει γιατί τα καράβια του τάχει στο αφορολόγητο, και τα λένε και ίδιοι. Με ύφος ακόμη μεγαλύτερου φιλοσόφου!

Ο φίλος μου, τουλάχιστον, ο φίλος μου ο Εγγλέζος στο σπίτι του λέει άλλα. Ομοίως και στους φίλους του. Α! Και να μην παραλείψω μια μέρα να σας πω για τη Θάτσερ.