Κυβερνήθητι!..

by Sotos

Η χώρα πρέπει να κυβερνηθεί. Ο λαός δεν έστειλε μήνυμα, έδωσε εντολή. Να συνεργασθούμε όλοι, ώστε η χώρα να κυβερνηθεί. Οι εκλογές δεν γίνονται για να μετράμε τις δυνάμεις μας, γίνονται για να βγάζουν κυβερνήσεις συνεργασίας. Άσε τι κάναμε τόσα χρόνια. Οι καιροί άλλαξαν. Εγώ ο ίδιος δεν έλεγα ότι θέλω αυτοδυναμία; Εγώ ο ίδιος δεν έλεγα ότι χωρίς ισχυρή εντολή δεν γίνεται διαπραγμάτευση; Ότι τόχω ζήσει σε άλλες εποχές και δεν γίνεται;  Κι έλεγα ότι αν δεν πάρω αυτοδυναμία, θα κάνω εκλογές μέχρι να την πάρω; Μέχρι χθες.  Κατάλαβα όμως τώρα, ήρθα στα συγκαλά μου. Τώρα το βλέπω κι εγώ ότι δεν πρέπει να γίνουν άλλες εκλογές. Ήμουν συμπολιτευόμενη αντιπολίτευση, ενώ μπορώ να γίνω πλειοψηφική μειοψηφία. Ελάτε, λοιπόν, συνέλθετε κι εσείς μαζί μου. Να μην είμαι μόνο εγώ που έχω συνέλθει. Να συνέλθουμε όλοι. Και μετά να πάμε όλοι στην Ευρώπη να διαπραγματευθούμε. Να, να, τώρα, τώρα που δημιουργείται το περιθώριο. Η Ευρώπη αφήνει χαραμάδες. Συνειδητοποιεί κι εκείνη ότι υπήρξε σκληρή μαζί μας. Δεν το βλέπετε; Δεν κόλλησε η βελόνα. Τα μαζεύουν κάπως. Ακούστε ανάμεσα στ’ αυλάκια του δίσκου. Μας δίνει ένα χρόνο παράταση. Όλοι μαζί θα τα καταφέρουμε. Θα εξαντλήσουμε κάθε πιθανότητα. Δεν τα βρίσκουμε μεταξύ μας; Έχουμε θεσμούς. Εκεί θα πάμε: στους θεσμούς, στον Πρόεδρο. Ο Πρόεδρος έχει τη δυνατότητα. Ο Πρόεδρος, ο Πρόεδρος. Αυτός που τα υπέγραφε όλα, μπορεί να υπογράψει κι αυτό. Ό,τι νάναι. Ό,τι του στείλουμε το υπογράφει. Αρκεί να φτιάξουμε κυβέρνηση. Δώστε στη χώρα την ευκαιρία. Δώστε της μια ανάσα, λίγη ζωή, μερικούς ακόμη μήνες, μερικά ακόμη χρόνια, έστω μέχρι τις Ευρωεκλογές. Δεν σας νοιάζει μωρέ η Ελλάδα; Κάντε το, λοιπόν, για την Ελλάδα. Ναι, ναι, αυτό είναι. Για την Ελλάδα. Αν δεν σας νοιάζει η Ελλάδα, κάντε το τουλάχιστον για μένα. Δώστε σε μένα λίγο ζωή. Εγώ, δεν αξίζει να ζήσω λίγο ακόμα; Λίγο ακόμα να ζήσω και θα δείτε πώς διαπραγματεύομαι εγώ! Θα δείτε, όχι αστεία! Θα επαναδιαπραγματευτούμε! Τελεία και παύλα, σιωπή! Δεν με πιστεύετε; Γιατί; Εγώ έκανα ότι μπορούσα. Τι άλλο να κάνω, έτσι όπως τάχαν κάνει οι προηγούμενοι. Κι εγώ, κι εγώ. Δεν τάλεγα από την πρώτη μέρα; Σάμπως δεν τάλεγα; Ναι, κι εσύ. Όλοι. Τι άλλο να κάναμε έτσι όπως τα κάνανε οι προηγούμενοι. Κι εσύ… εσύ, εσύ ο κουκουλοφόρος που έκανες τα επεισόδια, που έριχνες τα γιαούρτια και θέλεις να δημεύσεις τις περιουσίες των ανθρώπων, είναι αλήθεια ότι δεν σε παίζαμε. Ήμασταν φαταούλες. Είχαμε κακομάθει. Μας είχε τυφλώσει η εξουσία. Γίνου όμως και συ λίγο πιο υπεύθυνος. Μπράβο, ναι, αυτό είναι, γίνε λίγο πιο υπεύθυνος και θα σε παίξουμε. Δηλαδή… ε… θέλω να πω, εντάξει, εντάξει, θα σε παίξουμε, όχι επειδή το θέλουμε, αλλά επειδή το ζήτησε ο λαός, σωστά, υπάρχει και ο λαός, χμ…, αλλά γίνου κι εσύ λίγο πιο υπεύθυνος. Πούναι και η Γιορτή της Μητέρας… παλιόπαιδο! Λαέ, είναι ανεύθυνος, δεν το βλέπεις; Στο λέω εγώ. Έκανες άλλη μια επιπολαιότητα. Δεν ψηφίζεις με μυαλό! Αν μπορούσα θαρχόμουν εκεί και θα σούδειχνα εγώ, αλλά έχε χάρη, έχε χάρη… Πάντως, είναι ανεύθυνος, αυτό δα βγάζει μάτι, πρέπει να το παραδεχτείς. Καταρχήν, δεν έχει σχέδιο. Εμείς είχαμε. Δεν έχει εμπειρία, εμείς έχουμε. Το είδες, νομίζω. Άσε που δεν φοράει γραβάτα. Το βάζει ο νούς σου!.. Και σαν να μην έφθανε αυτό, θέλει να πάρει και τη γραβάτα του φουκαρά του δημοσιογράφου, που δουλεύει κυριακάτικα, αντί να είναι στην παραλία! Επιτέλους, σου λέω είναι επικίνδυνο το άτομο. Και είναι και μικρός και δεν βάφει το μαλλιά του και είναι και… και κακούργος!

Μα, αν είναι έτσι, έχουμε κυβέρνηση. Τι; Δεν έχει νομιμοποίηση; Α! Δεν θέλετε κυβέρνηση. Νομιμοποίηση θέλετε. Κατάλαβα.