sotosblog

Έχω φίλους από όλες τις ομάδες: βάζελους, χανουμάκια, κάγκουρες, πινέζες… Είναι φίλοι μου και τους αγαπάω, αλλά δεν τους καταλαβαίνω. Ο λόγος που δεν τους καταλαβαίνω, είναι ότι την ομάδα τους την έχουν διαλέξει. Και δεν καταλαβαίνω πώς διαλέγει κανείς ομάδα; Όπως διαλέγει, ας πούμε, ανάμεσα σε βουνό η θάλασσα; Σε καφέ ή τσάι; Σε αυτοκίνητο ή μοτοσυκλέτα;

Θα μου πείτε «εσύ δεν έχεις ποτέ διαλέξει ανάμεσα σε πράγματα, για να καταλάβεις πως διαλέγουμε;» Και βέβαια έχω. Αλλά όλα αυτά που έχω διαλέξει ήλθαν μετά, ήταν δεύτερα πράγματα, δευτερογενή, δεν ήταν πρώτα. Δεν διαλέγεις γλώσσα, δεν διαλέγεις πατρίδα. Ένας πρόσφατα, αν θυμάστε, μας είπε ότι μας διαλέξε για πατρίδα κι είδατε τι πάθαμε!..

Ε, καλά πατρίδα… ομάδα, όμως, δεν διαλέγεις; Πιθανόν, αν και η ομάδα είναι πρώτο πράγμα. Εγώ γεννήθηκα μέσα στην ομάδα μου. Οι φωτογραφίες της παιδικής μου ηλικίας είναι μαζί με την ενδεκάδα. Με σηκώνει ψηλά ο σεντρεφόρ κι εγώ κοιτάω το αράουτ. Πώς να διαλέξω; Τους λέω, λοιπόν, ότι η ομάδα μου είναι πρώτο πράγμα κι εκείνοι μου λένε ότι η δική τους είναι πρώτο πράγμα. Μα, πώς είναι πρώτο πράγμα, άμα τόχεις διαλέξει; Μου λένε, Σώτο το ένα, Σώτο το άλλο… Δεν τους καταλαβαίνω.

Και η δική σου η ομάδα έχει οπαδούς που την έχουν διαλέξει, αυτούς τους καταλαβαίνεις; Αυτούς τους καταλαβαίνω: η ομάδα μου έχει πολλούς τίτλους και τρόπαια, τους περισσότερους και τα περισσότερα.

Τους φίλους μου δεν καταλαβαίνω που δεν με καταλαβαίνουν. Μπερδεύουν μέχρι και το όνομά μου. Εδώ και λίγο καιρό με λένε Βαγγέλη…