sotosblog

Επί το μέγα ερείπιον της ελληνικής Δημοσιογραφίας καλωσορίζουμε και τον κλάδο των Εισαγγελέων. Τούτο μετά από την κάθοδο του (τέως πλέον) Προέδρου της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων στον πολιτικό στίβο.

Έτσι την πατήσαμε κι εμείς κάποτε με το δικό μας πρόεδρο. Έτσι ανεπίγνωτα ξεκίνησε η δική μας ταπεινωτική συνθηκολόγηση. Με την εξομολόγηση: «Κύριοι πολιτικοί, σας ελέγχουμε, επειδή σας ζηλεύουμε και τελικά θέλαμε να κάνουμε τη δική σας δουλειά, όχι τη δική μας!»

Ο δικός σας πρόεδρος, που αγωνίσθηκε για σας, και έκανε τον αγώνα σας κοινό με τους δικαστές, κι εν πολλοίς πέτυχε, σας τα πήρε όλα πίσω μονομιάς, διότι σας αφήρεσε δια παντός το προνόμιον του απρόσκλητου. Τα δε περί… πρώτης θέσης σε ψηφοδέλτιο Επικρατείας είναι, ας μου συγχωρηθεί το λογοπαίγνιο, η… Πύρρειος νίκη σας –δεινή που είναι η πολιτική σε δολώματα…

Ο Εισαγγελέας ούτε καταγγέλει –θα θυμάστε το σχετικά πρόσφατο αυτό πρελούδιο– ούτε έχει θέση στην πολιτική. Άλλοι ναι. Στρατιωτικοί, αστυνομικοί, βατραχάνθρωποι, οπωροπώλες, αρσιβαρίστες, ιατροί μέχρι και οι παπάδες. Ο Εισαγγελέας όχι. Ο Εισαγγελέας δεν έχει σού’πα-μού’πες, δεν έχει πολλά-πολλά, είναι θεματοφύλακας της απλότητας. Βγαίνει το πρωί από το σπίτι του, βλέπει ό,τι στραβό είναι να δει, ακούει ό,τι στραβό είναι να ακούσει, κρατάει σημειώσεις αν δεν εμπιστεύεται τη μνήμη του, φθάνει στο γραφείο του, βλέπει και ακούει τα υπόλοιπα στραβά και μετά στέλνει το περιπολικό. Ο Εισαγγελέας σώζει τη χώρα. Ο Εισαγγελέας είναι ο μόνος που μπορεί να σώζει τη χώρα ακόμα και από τους σωτήρες της. Ο Εισαγγελέας περιφρουρεί το προνόμιο της κλήσεως και περιφρονεί το τέχνασμα της προσκλήσεως.

Αν το άλας μωρανθεί, εν τίνι αλισθήσεται; Τι θα επιζητεί, λοιπόν, ανάμεσα στους πολιτικούς; Να αλλάξει το νόμο; Τι δηλαδή; Θα τύπτεται που τον υπηρετούσε, αυτόν έναν κακό νόμο, ή θα έχει καταλήφθη υπό, ας μου επιτραπεί ο σολοικισμός, ωριμοτέρου εώλου σκέψεως;  Έστω. Και δεν θα αρκείται επ’ αυτού απλώς να συμβουλεύει τον κομματικό οικοδεσπότη; Ορίστε; Δεν θα εισακούεται; Αν δεν εισακούεται ως Εισαγγελεύς, πιστέψτε με, δεν θα εισακούεται ούτε ως βουλευτής.

Μήπως θα ευελπιστεί να λύσει ως πολιτικός χέρια που του είχαν δέσει ως Εισαγγελέα; Μα, και ο πολιτικός έχει και αυτός προϊστάμενο που δένει χέρια. Και ο προϊστάμενος αυτός έχει επίσης προϊστάμενο κ.ο.κ. Πού λογαριάζετε ότι σταματάει η αλυσίδα αυτής της χειροπέδης; Στην Προεδρία της Δημοκρατίας; Στην Προεδρία των Ηνωμένων Πολιτειών; Στην Προεδρία του Ηλιακού Συστήματος;

Α! Καλά που είπαμε για Προεδρία της Δημοκρατίας. Έχει υπάρξει Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Εισαγγελέας. Δεν χρειάσθηκε να διέλθει τα ενδιάμεσα στάδια της πολιτικής. Χρίσθηκε απευθείας με το εισαγγελικό του έργο. Τον τιμώ που δόξασε την ιδιότητά του του λειτουργού, δικαιώνοντας υπό αυτήν τον άνθρωπο που είδα, μόλις πρωτάνοιξα τα μάτια μου στο μάταιο τούτο κόσμο: ο Γρηγόρης Λαμπράκης ήταν μαιευτήρας, ξέρετε…

Ο Χρήστος Σαρτζετάκης, λοιπόν, ηταν, ίσως, σχολαστικός, στενοκέφαλος. Αλλά αυτά είναι μειονεκτήματα για πολιτικό, όχι για Εισαγγελέα. Ο Εισαγγελέας, φρονώ, οφείλει να είναι σχολαστικός, στενοκέφαλος. Και αποδείχθηκαν τούτα τα γνωρίσματα προτερήματα στην υπόθεση Λαμπράκη. Διότι ο Εισαγγελέας μένει απερίσπαστα και αταλάντευτα προσηλωμένος στο νόμο και τίποτε άλλο –ξυνός κι οποιανού του αρέσει. Το λέω κι ας τρέμω στην ιδέα ότι εγώ ο ίδιος θα το μετάνιωνα αυτόχρημα, αν βρισκόμουν απέναντι σ΄έναν τέτοιο Εισαγγελέα καθισμένος στο εδώλιο. Ή μάλλον το λέω ακριβώς επειδή τρέμω.

Τώρα, ο κύβος ερρίφθη, alea iacta est. Τώρα, εκεί που δεν μιλάγατε σε άνθρωπο στο χωριό, στη γειτονιά, στην πόλη, στη δοξολογία, στη δεξίωση, και κανείς δεν διενοείτο να πει κουβέντα, παρά μόνο «σσς… είναι ο Εισαγγελέας», τώρα, θα παίρνετε προσκλήσεις. Απωλέσατε, όπως είπα, το προνόμιον του απρόσκλητου. Τώρα, δεν το καταλαβαίνετε, βέβαια. Ούτε κι εμείς το καταλαβαίναμε τότε, εμείς, οι δημοσιογράφοι, που το ίδιο προνόμιο απωλέσαμε: του απρόσκλητου. Και τώρα δεχόμαστε κι εμείς προσκλήσεις. Χρόνια τώρα, προσκλήσεις πολιτικού αρριβισμού… Και όσοι δεν τις αποδεχόμαστε, ας μη καλλιεργεί αυτό μέσα σας και πολύ παρηγορία, διότι απλώς φυλάττουμε το μέγα ερείπιον: παραβιασμένες Θερμοπύλες.

Σημείωση: Για τη φράση «Επί το μέγα ερείπιον» ευγνωμονώ τον εκ των εθνικών μας ποιητών Ανδρέα Κάλβο και αισθάνθηκα την υποχρέωση να το αναφέρω.