Τι θα ψηφίσω
by Sotos
Η ψήφος του καθενός μας, η μία, μόνη και μοναδική ψήφος που ο καθένας από εμάς διαθέτει έχει δύο όψεις.
Η μια όψη είναι η αμιγώς προσωπική, ιδιωτική. Υπό αυτή την οπτική γωνία η ψήφος είναι ιδιαιτέρως σημαντική και πολύ βαρύνουσα για τον καθένα προσωπικά, διότι συμπυκνώνει ως πράξη, ως άσκηση δικαιώματος, το βαθμό πίστης στη Δημοκρατία, το βαθμό κατανόησης της Δημοκρατίας, καθώς και την ιδία αντίληψη περί της αξίας της συμμετοχής όπως αυτή απορρέει από το βαθμό πίστης και κατανόησης. (Η ιδία αντίληψη περί συμμετοχικότητας δεν αποκλείει την αποχή, το άκυρο ή το λευκό, διότι είναι και αυτές πράξεις με πολιτικό νόημα και περιεχόμενο, γι αυτό και προσμετρώνται κατά το εκλογικό σύστημα και υπολογίζονται από τα κομματικά επιτελεία.) Η ιδιωτική όψη της ψήφου συνιστά στοχαστική πράξη πολιτικής αυτοεκτίμησης.
Για την ψήφο του ο καθένας έρχεται σε διάλογο με τη συνείδησή του. Εκ των υστέρων μπορεί μετανιωμένος ή προδομένος να ανιχνεύσει και να αναζητήσει αιτίες και αφορμές αλλού, λ.χ. σε παραπειστικές εξαγγελίες του πολιτευτή· μπορεί να επιχειρήσει να περισπάσει τη βλαπτική επιλογή του, γενικεύοντας την απαξίωση για να κρύψει μέσα της ένοχα συναισθήματα· και να δοκιμάσει τη συνάφεια του με άλλους προδομένους· μπορεί πολλά, αλλά πάντα θα ζυγίζει την ψήφο του αποκλειστικά με τη συνείδησή του. Κάποιες παρορμητικές εκμυστηρεύσεις του περί εσφαλμένης επιλογής στην κάλπη (ή και οργίλες εξομολογήσεις που συνήθως συνοδεύονται με άρες, κατάρες και αυτομομφές) δεν αποφέρουν κανένα αξιοσημείωτο όφελος, παρά μόνο παραμυθία μεταξύ ομοιοπαθούντων. Σε ακραίες περιστάσεις μετουσιώνονται μεν σε κλίμα, αλλά μέχρις εκεί –μολονότι αποκτούν πολιτικό ενδιαφέρον, δεν ανάγονται σε πολιτική οντότητα, παρά μόνο υπό προϋποθέσεις, και απλώς μαρτυρούν ψυχολογική κατάσταση. Αυτή είναι η μία όψη της ψήφου.
Αυτή η όψη της ψήφου, η μοναδιαία, η ιδιωτική, είναι ως τέτοια σχετικά αδιάφορη στους παίκτες του πολιτικού παιγνιδιού. Έχει αμελητέα μαθηματική αξία· δεν είναι σε θέση να κάνουν τίποτε περισσότερο από ό,τι έτσι κι αλλιώς προβλέπεται από το εγχειρίδιο για να την αποσπάσουν· κι επιπλέον δεν ελέγχεται: εν κρυπτώ και παραβύστω έχει κανείς τη δυνατότητα να παραβεί υποσχέσεις, χωρίς να υπόκειται σε σοβαρό έλεγχο -γι αυτό υπάρχει το παραβάν…
Η άλλη όψη της ψήφου είναι η δημόσια. Δεν αφορά στο τι θα ψηφίσει κάποιος, αλλά στο τι λέει και γενικά στο τι δείχνει με λόγια και με έργα ότι θα ψηφίσει. Αυτή η όψη έχει υψηλή αξία για τους παίκτες του πολιτικού παιγνιδιού κι επιζητείται, διότι δημιουργεί αναμεταδότες του πολιτικού επιχειρήματος. Όσο πολυπληθέστεροι είναι οι αναμεταδότες, όσο μεγαλύτερη η υπόληψή και άρα η επιρροή τους και όσο ευρύτερη η εμβέλεια και η ακτινοβολία τους, τόσο παχυλότερα τα κέρδη που αποκομίζουν εκείνοι για λογαριασμό των οποίων συνειδητά ή ασυνείδητα γίνεται η αναμετάδοση. Μια προσεκτικότερη και αναλυτικότερη ματιά στα δρώμενα μιας προεκλογικής περιόδου αποκαλύπτει με αφοπλιστική προφάνεια στον παρατηρητή αυτή τη λειτουργία ως την κατεξοχήν διαδικασία, που υφαίνει σε διάφορα μοτίβα το όλον ύφασμα καθ’ οδόν προς την τελική αναμέτρηση.
Μη μου ζητάτε, λοιπόν, να πάρω θέση. Το τι θα ψηφίσω είναι εδώ προσωπική μου υπόθεση: δεν χωράει στο μπλογκ. Σας τιμά που μου το αξιώνετε με email και όχι με σχόλια, διότι έτσι δεν θέτετε σε κίνδυνο την αρχική απόφασή μου να μην αποκλείσω κανένα σχόλιο και κανένα σχολιαστή. Κατανοώ, επίσης, ότι σε αυτές τις εκλογές πολλοί αισθάνονται αβοήθητοι μπροστά σε μια κατά την εκτίμησή τους δύσκολη απόφαση, αλλά, επαναλαμβάνω, μη μου ζητάτε να σας πω τι θα ψηφίσω, πόσο δε μάλλον τι να ψηφίσετε. Δεν με τιμά.
Αν είχα υπόψη μου να σας πω τι θα ψηφίσω ή τι να ψηφίσετε, θα το είχα ήδη κάνει ευθαρσώς κι εντίμως. Και αν γύρευα κάτι τέτοιο δεν θα είχα κάνει αυτό το μπλογκ. Δεν νομίζω καν ότι θα είχα κάνει μπλογκ.
Σας ευχαριστώ και να με συμπαθάτε όσοι αναγκασθήκατε να διαβάσετε αυτή την ανάρτηση, χωρίς να έχετε καμιά ανάμειξη.
Υ.Γ.(1) Σε κάθε περίπτωση, θεωρώ τη στάση μου του να μην αποκαλύπτω τι θα ψηφίσω, εντιμότερη από εκείνη πολιτευτών που λένε ότι έχουν σχέδιο, χωρίς να το υποβάλλουν για να κριθεί διεξοδικά.
Υ.Γ.(2) Θεωρώ, επίσης, αυτονόητη την υποχρέωση φίλων πολιτευτών που μου αποστέλλουν Δελτία Τύπου να λάβουν και αυτοί υπόψη τους τα προρηθέντα.
Δεν εδώ
http://www.helpmevote.gr/#p4&ui-state=dialog
τι θα ψηφίσεις
(ή μήπως, τι θέλουν να ψηφίσεις;)
Πάντως όσοι παρακολουθούν δελτία ειδήσεων και τοκ-σόου στα μεγάλα κανάλια μας, και δεν ξέρουν τι θα ψηφίσουν, θα τους στεναχωρήσω αλλά ξέρω τι θα ψηφίσουν…
Ωραία σκέψη. Πρέπει να σχολιάζεις συχνότερα. Υπάρχουν αναγνώστες που τους το στερείς. Συγγνώμη για το ύφος.
διόρθωση στο λινκ:
http://www.helpmevote.gr/
Πρόκειται για συγκεκαλυμμένη δημοσκόπηση.
Γιατί το άκυρο και η αποχή θεωρούνται πολιτική πράξη; Δε συμμετέχεις στη Δημοκρατία με αυτό το τρόπο. Δεν είναι μεγαλύτερος κίνδυνος να τους αφήσεις να »παίζουν μπάλα μόνοι τους», αποποιούμενος κάθε ευθύνη για το ότι δεν ψήφισες; Γιατί να παίνρουν αποφάσεις χωρίς τη δική σου τοποθέτηση;
Νομίζω πως η αποχή δεν είναι ορθή οδός. Θεωρώ πως ούτε καν αντίδραση δεν είναι. Τουλάχισοτν, όχι ουσιαστική.
Το ίδιο ακριβώς θα μπορούσε να ισχυρισθεί κάποιος για κάποια συγκεκριμμένη κομματική επιλογή. Π.χ. πολλοί λένε ακριβώς το ίδιο για την ψήφο στο Κ.Κ., υποστηρίζοντας ως αιτιολογία ότι κακώς προκρίνει τη Δικτατορία του Προλεταριάτου με κατάλυση της Αστικής Δημοκρατίας, στην οποία εσύ αναφέρεσαι. Το άκυρο, η αποχή και το λευκό είναι πολιτικές πράξεις εξίσου στοχαστικές ως ιδιωτική ψήφος και πολιτικές ως δημόσια ψήφος, κατά την ανάλυσή μου στην ανάρτηση. Η δημόσια προτροπή στην αποχή, λ.χ., πιστώνεται θεωρητικά ένα προσκλητήριο απονομιμοποίησης του πολιτικού κατεστημένου και άλλα πολλά. Γι αυτό και έχουν υπάρξει τέτοιες κομματικές γραμμές στην πολιτική ιστορία και μάλιστα με σχετική επιτυχία. Άλλο η έννοια της συμμετοχής και άλλο το περιεχόμενο της συμμετοχής.
Υπό αυτό το πρίσμα, δεν μπορώ παρά να αναγνωρίσω την αξία της αποχής. Τούτη τη δεδομένη στιγμή, στις συγκεκριμένες εκλογές -αν δεν απέχουν όλοι, για να είναι πολιτική πράξη- η επιλογή αυτή, ίσως είναι μοιραία…
Πάντοτε, όταν γίνεται κάτι μόνο μια φορά, όπως η ψηφοφορία, είναι μοιραίο…
Xεχε. Ή το ένα ή το άλλο, είναι μοιραίο ε;
Πάμε για ωραίες καταστάσεις either way…που λένε.
υ.γ. Ώραιο θα ήταν να είχε ο χρήστης την δυνατότητα να επεξεργαστεί την δημοσίευση του, σε περίπτωση που χτυπήσει ο δαίμων του τυπογραφείου 🙂
😉
Λοιπόν, θα φανεί περίεργο αλλά εγώ συμφωνώ ταυτόχρονα και με τον αρθογράφο και με την αρχική τοποθέτηση του SefirothAntonis. Πιστεύω ότι όποιος δεν είναι εγκλωβισμένος σε κομματικά μαντριά και παρατάξεις και ταυτόχρονα είναι πολιτικά σκεπτόμενο ον δεν μπορεί παρά να βλέπει το επεισόδιο των εκλογών ψυχρά, με βάση το ποθητό αποτέλεσμα απ’ την κάλπη φιλτραρισμένο από τα δεδομένα του εφικτού. Δηλαδή, ΝΑΙ, είναι πολιτική πράξη και τοποθέτηση το λευκό, η αποχή, το άκυρο αλλά στην εξαιρετικά κρίσιμη αυτή εκλογική αναμέτρηση πρέπει να ληφθεί υπ’ όψιν ο θλιβερός εκλογικός νόμος που πλην της πριμοδότησης των 50 εδρών στο πρώτο κόμμα διοχετεύει σ’ αυτό και τα αποχή-λευκά-άκυρα αλλά και τις ψήφους σε κόμματα που δεν θα συγκεντρώσουν το 3%. Τέλος, θέλω να χειροκροτήσω θερμά την παράγραφο του άρθρου που αναφέρεται στους «αναμεταδότες» και την «δημόσια όψη της ψήφου». Γιατί, ακριβώς, το σύστημα οργανώνει την προσαρμογή του και τα πακέτα προσηλυτισμού σύμφωνα με την δηλωμένη πρόθεση. Ελπίζω, συνεπώς, ότι θα γίνει κατανοητή η διαφωνία μου ως προς το «αμελητέον» της ιδιωτικής ψήφου. Επειδή αυτήν δεν μπορούν την ελέγξουν οι μηχανισμοί είναι και η ψήφος που περισσότερο από κάθε άλλη φοβούνται.
Τέλος, θέλω να καταθέσω εδώ ότι είναι αναπάντεχη όαση το επίπεδο των αναρτήσεων και των τοποθετήσεων αυτού του blog.