Το θύμα επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος

by Sotos

Δύο τινά πρέπει να συμβαίνουν αυτές τις μέρες με τους πολιτευτές: ή ευρίσκονται σε πλήρη απόγνωση ενόψει εκλογών και στρέφονται στο Θείον ή από μόνη της η Μεγάλη Εβδομάδα επιδρά επάνω τους κατά τρόπο καταλυτικό. Επεξηγηματικά σταχυολογώ δύο πολύ πρόσφατες δημόσιες τοποθετήσεις, πράσινη και γαλάζια, αντιστοίχως προς δύο από τους βασικούς πολιτικούς πυλώνες της καταστροφής:

Ο ένας θολώνει τα περί εκλογικού αποτελέσματος, παραπέμποντας στην παραβολή του Νυμφίου, ο δε άλλος σαλιαρίζει, ανάγοντας τον αρχηγό του σε θεόσταλτο διασώστη όχι μόνο του κόμματός του, αλλά ταυτοχρόνως, άκουσον-άκουσον, και του αντιπάλου κόμματος, καθώς και της χώρας ολόκληρης (με ειδική μνεία στην παραπειστική ακεραιότητά του κατά την περίοδο της περιπετειώδους πολιτικής διελκυνστίδας που κατέλιψε ένας πρωθυπουργός-ολετήρας).

Δεν πείθομαι ότι η Εβδομάδα των Παθών κρούει τις ευαίσθητες χορδές τους. Ότι έχουν πετσικάρει είχαμε την ευκαιρία να το διαπιστώσουμε τις τόσες άλλες εβδομάδες των παθών μας που προηγήθηκαν και που, δυστυχώς, έπονται επιπροσθέτως σαν να μην έφθαναν. Πρόκειται νομίζω μάλλον για κάποιο ιδιότυπο αταβισμό τους ο οποίος τους προτρέπει να χειρίζονται τους πολίτες ως αμνούς. Ή για απλή παράκρουση. Άλλωστε, από τα λόγια τους προκύπτει ξεκάθαρα ότι έχουμε πλέον να κάνουμε με ομόφωνη αναβάθμιση των μέχρι σήμερα απλών σωτήρων σε μεσσίες.

Όλα αυτά εκεί που νομίσαμε ότι στη χώρα είχε απομείνει κάποια έστω ισχνή προοπτική να απαλλαγεί από τα ανατολίτικα χαρακτηριστικά της ως προς την πολιτική σκέψη, την ώρα, μάλιστα, που το θύμα καλείται εντός μηνός να επιστρέψει στον τόπο του εγκλήματος.