sotosblog

Αυτή η άκρως ρηξικέλευθη ιδέα που σάστισε κάθε εχέφρονα, αλλά έγινε, τελικά, νόμος του κράτους, ήτοι να τιμολογηθούν προς ενοικίαση οι υπηρεσίες της αστυνομίας, έχει μάλλον ως πρόσθετο προσόν το ακαταλόγιστο. Μαζί και η κεραμίδα που έπεσε εξ… «ουρανού», δηλαδή από τον ομώνυμο δίαυλο τηλεοπτικής ενημέρωσης, ότι, όπως αρμοδίως υποστηρίχθηκε, ήταν καιρός να αποκομίζει επιτέλους  το κράτος έσοδα από τις διάφορες «πρόσθετες» υπηρεσίες, που έτσι κι αλλιώς παρείχοντο στα κρυφά!..

Αδημονώ, λοιπόν,

να θεσπισθεί η σχετική ρύθμιση και για τις πολεοδομίες, ή μάλλον, μια και δεν χρειάζομαι κάτι από εκεί προσωπικώς, θα αναμείνω με βασανιστική ανυπομονησία πότε, με το καλό, θα ισχύσει το νέο αυτό καταπληκτικό κανονιστικό πλαίσιο και για το Εθνικό Νομισματοκοπείο, οπότε και πιστεύω ότι θα επιτύχω εκεί να αυγατίσω έναντι ευτελούς τιμήματος και με τη μέγιστη δυνατή ασφάλεια τις όποιες τελευταίες οικονομίες καταφέρω ενδεχομένως να διασώσω, μέχρις ότου ισχύσει και για την εφορία. Και μετά ποιός με πιάνει… Η φαντασία σε συνδυασμό με την απληστία δεν έχουν όρια!

Ακριβέστερη εικόνα για το τι ακριβώς θα κάνω θα σχηματίσω όταν, πρώτα ο Θεός, κυκλοφορήσει με μόνιμη στήλη μικρών αγγελιών (με «ενοικιάζεται», «πωλείται» κ.α.) η Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, ώστε να είμαι πληρέστερα ενημερωμένος και να γνωρίζω ανάμεσα σε τι να διαλέξω.

Την ίδια ώρα και μετά τις πρόσφατες αυτές εξαγγελίες, είμαι βέβαιος ότι στις τάξεις των πάσης φύσεως διαδηλωτών θα πρέπει να επικρατεί ενθουσιασμός. Και είναι λογικό: κοστολογώντας, κατά το επίσημο τιμολόγιο, κάθε αστυνομικό προς 30 Ευρώ την ώρα, χίλιοι της προκοπής –δύσκολο, αλλά εφικτό– επιλεγμένοι, βέβαια, από τον πελάτη, οδηγούν σε συνολική δαπάνη 30.000 Ευρώ, ποσό που είναι μάλλον ευκαταφρόνητο για τα ταμεία κάποιων συνδικάτων, τα οποία πλέον θα μπορούν με μερικά ψωροχιλιάρικα να μετατρέπουν κάθε συλλαλητήριο σε απόλυτη χολιγουντιανή διασκέδαση, περιφρουρώντας ταυτοχρόνως και την πορεία τους. Δεν αναφέρομαι στα εξωγενή στοιχεία των διαδηλώσεων, διότι πέραν πάσης αμφιβολίας θα υπάρξει γι αυτά πρόνοια ειδικών τιμών.

Το γεγονός δε ότι το θέαμα των ενδοαστυνομικών συγκρούσεων προοιωνίζεται εν προκειμένω παραληρηματικά απολαυστικό, είναι η μόνη πειστική εξήγηση πίσω από την εκπεφρασθείσα σύμφωνη γνώμη του επικεφαλής του συνδικαλιστικού τους οργάνου –πρέπει να πρόκειται μάλλον για ένα είδος κρίσης υπερρεαλισμού η οποία κατά πάσα πιθανότητα απηχεί την υπερρεαλιστική ψυχοσύνθεση, που δεν μπορεί παρά να υποκρύπτεται ειδικά στις μέρες μας κάτω από τη διπλή ταυτότητα αστυνομικού-συνδικαλιστή.

Καθώς δε οδεύουμε ολοταχώς προς μια κοινωνία του ενοικίου, παρά της ιδιοκτησίας, στοιχηματίζω ότι οι από χαρακτήρος προνοητικότεροι δεν θα διακινδυνεύσουν τέτοιες επισφαλείς και μεσοβέζικες λύσεις και μάλλον θα αποστούν όλων αυτών των αβέβαιων καταστάσεων, προτιμώντας στα σίγουρα το στρατό.

Ιησούς Χριστός νικά κι όλα τα κακά σκορπά!