Ο νεκρός της ζωής μας
by Sotos
Η σημερινή αυτοκτονία στην Πλατεία Συντάγματος είναι πράξη ηρωική. Έγινε δημόσια και μάλιστα στον κατεξοχήν χώρο, όπου θα αποκτούσε πολιτική σημασία. Πρόκειται για συνειδητή επιλογή που λυτρώνει τον αυτόχειρα από όσα λέγονται για τις αυτοκτονίες και, ως προς τους λόγους του, τον προφυλάσσει από όσα λέγονται γενικώς: φίμωσε τα φερέφωνα ομού δημίων και δεσμοφυλάκων.
Δημήτρης Χριστούλας, ετών 77: το όνομα χαράσσεται στο Ηρώο. Μην απορείτε, κάθε εποχή έχει τους ήρωές της –ανθρώπους της διπλανής πόρτας που κάνουν το διάβημα και εισάγονται στο πάνθεον. Ο ηρωισμός είναι μια αποκοτιά που γίνεται δημόσια.
Κι ο νους μου τρέχει λαβωμένος σε όλους τους ήρωες, που δεν μάθαμε ποτέ το όνομά τους, ίσως γιατί ο ίδιος ο ηρωισμός τους ήταν να μείνει η πράξη τους κρυφή –μόνη παρηγοριά μου η προσδοκία της ώρας, που, κατά τον προφήτη, «αναστήσονται οι νεκροί και εγερθήσονται οι εν τοις μνημείοις, και ευφρανθήσονται οι εν τη γη» (Ησαΐας).
Μέχρι τότε, η ελευθερία θα είναι ένα αγαθό που πολλές φορές θα θέλει να είσαι διατεθειμένος να το θυσιάσεις, προκειμένου να το υπερασπισθείς. Τι τραγική ειρωνία… ομοίως και η ζωή…
sotosblog 
«Ο ηρωισμός είναι μια αποκοτιά που γίνεται δημόσια»…quoted for truth που λένε και οι αγγλόφωνοι. Πόσο θάρρος και πόση περηφάνεια (με την καλή η κακή έννοια) χρειάζεται μια τέτοια πράξη;
«Ένα αξιοπρεπές τέλος πρωτού αρχίσω να αναζητώ την τροφή μου στα σκουπίδια» έγραψε ο αυτόχειρας. Τα μεγαλύτερα ταξίδια αρχίζουν απο το πρώτο βήμα που κάνουμε έξω απο την πόρτα μας. Είθε αυτή να είναι η σπίθα που θα βάλει φωτιά στο χωράφι με τα ξερά αγριόχορτα ώστε να μπορέσει να καλλιεργηθεί απο την αρχή
«Η τελευταία μου πράξη έχει το νόημα της διαμαρτύρησης για το κακό που ετοιμάζουμε εμείς οι ενήλικοι στις αθώες νέες γενεές που έρχουνται. Ζούμε τη ζωή μας τρώγοντας τις σάρκες τους. Ένα κακό αβυσσαλέο στη φρίκη του. Η λύπη μου γι’ αυτό το έγκλημα με σκοτώνει.»
Δημήτρης Λιαντίνης, 1998, (τελευταία επιστολή)
Είναι σίγουρο ότι «…ένας αξιοπρεπής θάνατος είναι προτιμότερος από μια ζωή χωρίς νόημα». Τα τελευταία 2 χρόνια υπάρχει ένα πλήθος αντίστοιχων θανάτων από γνωστούς ή άγνωστους αξιοπρεπείς αυτόχειρες, κατα τεκμήριο όμως εσκεμένως λησμονημένοι από τα ΜΜΕ. Το θέμα είναι, αν αυτή η γενναία δημόσια πράξη παραμείνει μία απλή αναφορά με αποτέλεσμα να ξεχασθεί σε 3 μέρες ή θα αποτελέσει το εφαλτήριο μιας ανθρωπινης αντιμετώπισής της από τους όποιους ηθικούς αυτουργούς κυβερνώντες. Δυστυχώς θεωρώ ότι θα συμβεί το πρώτο. Μακάρι όμως να βγω ψεύτης….!!
Αιωνία του η μνήμη……….