Πτυχιούχοι, μην ανησυχείτε!

by Sotos

Τους έχω ικανούς να φορολογήσουν και τα πτυχία. Μόνο τα πτυχία; Τους έχω ικανούς να φορολογήσουν και τα κομμένα νύχια. Πώς μου ήρθαν τα κομμένα νύχια; Έσπασα το κεφάλι μου, για να σκεφθώ κάτι ακόμη πιο ακραίο και από αυτό που ακούστηκε σατιρικά, ότι δηλαδή θα επιβάλλουν μέχρι φόρο θανάτου. Είπα, λοιπόν, τι μπορεί να φορολογηθεί ακόμη και μετά το θάνατο; Τα νύχια! Τα νύχια που κάπου είχα διαβάσει ότι συνεχίζουν να μεγαλώνουν, υπό τύπον πειστηρίου της αιώνιας ζωής, αλλά και νόστου για τα εφήμερα.

Όσο γι αυτό με τα πτυχία, που λέτε, δεν το σκέφθηκα εγώ. Έγραψε ότι το μελετούν στα σοβαρά έγκυρη οικονομική εφημερίδα που, όπως έχω ξαναγράψει, κάνει ρεπορτάζ ακριβείας ήδη πολύ πριν γεννηθεί ο Στουρνάρας και οι λοιποί της κουστωδίας του που περνούν την ώρα τους στο υπουργείο Οικονομικών. Δεν με εκπλήσσει, λοιπόν, η ρηξικέλευθος αυτή ιδέα τους καθόλου. Τίποτε δεν με εκπλήσσει από ελόγου τους. Άλλωστε, παρακολουθώ ταινίες επιστημονικής φαντασίας από μικρός κι έχω δει πολλά από αυτά που δείχνουν να γίνονται πραγματικότητα.

Επί της ουσίας, δεν έχω να προσθέσω για τη φορολόγηση των πτυχίων κάτι, που δεν έχει ήδη σχολιασθεί και που δεν είναι προφανές στους άμεσα ενδιαφερόμενους, δηλαδή τους πτυχιούχους, ανθρώπους κατά τεκμήριον μορφωμένους. Ομοίως για τους φιλομαθείς και τους γονείς τους –επίσης άμεσα ενδιαφερόμενους.

Θα ήθελα με την ευκαιρία, ωστόσο, να επισημάνω μια πλευρά του ζητήματος που θα ήταν κρίμα να απουσιάσει από τη σημερινή σατιρική μου διάθεση. (Τους παίρνω στο ψιλό πότε-πότε, γιατί συνέχεια στα σοβαρά δεν αντέχονται τα άτομα.)

Τι λέγαμε; Α, ναι! Για τα πτυχία… Θυμήστε μου τι λέγαμε γι αυτά; Ότι θα φορολογηθούν; Άρα θα δηλωθούν; Ε, πάλι πρόβλημα θα έχουμε με την πολιτική τάξη· όπως ακριβώς με τις κονομησιές.

Εξηγούμαι: Δεν το γνωρίζετε ότι τα μέλη της πολιτικής τάξης δηλώνουν διάφορα πτυχία, που δεν μπορούν να αποκτήσουν στην πραγματική ζωή ούτε διάνοιες, ούτε ιδιοφυΐες; Τα φουσκώνουν σαν αερόστατο και παραμυθιάζουν τους ψηφοφόρους; Όχι; Όχι;; Μπα, σε καλό μας…

Δώστε βάση, για να μη λέτε ότι ρίχνω λάσπη στον ανεμιστήρα. Ποιόν θέλετε να πιάσω; Ρωτώ, επειδή είναι πολλοί. Θέλετε να πιάσω τον Επαίτη; (Μη με ρωτήσετε ποιος είναι ο Επαίτης!) Εντάξει. Αντιγράφω, λοιπόν, από το επίσημο βιογραφικό του –επίσημο, διότι μοιράζεται από το ΑΠΕ-ΜΠΕ.

* Το 1969, αποφοίτησε από το Κολλέγιο Αθηνών και στη συνέχεια σπούδασε οικονομικά στο αμερικανικό πανεπιστήμιο Αμχερστ και Διοίκηση Επιχειρήσεων στο Χάρβαρντ.

* Το 1974, ολοκλήρωσε τη διδακτορική διατριβή του με θέμα «Σχέσεις Πολυεθνικών Εταιρειών και Κυβερνήσεων».

Όπως παρατηρείτε, δεν βγαίνουν οι χρονολογίες, δεδομένου ότι αν έβγαιναν, το πορτρέτο του θα κοσμούσε την Αίθουσα Τελετών της Διεθνούς Εταιρείας Υψηλού Πνευματικού Πηλίκου, αν υπήρχε. Θαυμάστε, πάντως, το αφηρημένον της διατυπώσεως, απολαύστε το αφηρημένον του θέματος και συνθέστε με τη φαντασία σας το κουτοπόνηρον του λαθρόχειρος, που απέστειλε το παραπάνω κείμενο στο ΑΠΕ.

Οπότε; Προσπερνώ το ποινικώς κολάσιμο μέρος του πράγματος –προσοχή: η ολοκλήρωση της διατριβής δεν πιστοποιείται ούτε από το συντάκτη της, ούτε από τρίτους, αλλά από την αρμόδια επιτροπή. Προσπερνώ, επίσης, ότι η εν λόγω διάνοια κρατάει τιμόνι στα χέρια της. Στέκομαι αποκλειστικά στο θέμα μας. Που είναι, ποιο; Μα, η φορολόγηση των πτυχίων. Συμπέρασμα; Μην ανησυχείτε, πτυχιούχοι. Στο κάτω-κάτω, έτσι όπως γίναμε, το πτυχίο δεν έχει καμιάν αξία, αν δεν μάθουμε την αλήθεια.