sotosblog

Ένας αγαπημένος φίλος μου όλα αυτά τα χρόνια της χολέρας, όπως συνηθίζουμε να τα λέμε σε αυτό το μπλογκ, τα είχε ονομάσει εποχή του στριπτίζ. Με το δίκηο του. Αναλογισθείτε πόσοι και ποιοι όλα αυτά τα χρόνια έβγαζαν ένα-ένα τα ρούχα τους, κάτω από τα οποία έκρυβαν τη γυμνή αλήθεια: το τι ήσαν, το τι πίστευαν, το πώς το μπέρδευαν, το πώς άλλαξαν, το πόσο το παραδέχονται, το τι τελικά φρονούσαν, το πόσο πραγματικά το πίστευαν, το πόσο το έκαναν πράξη κ.τ.λ. κ.τλ. Κάθε φορά που κάποιος έβγαζε και από ένα ρούχο ό φίλος μου μου το επισήμαινε.

Αύριο είναι η ώρα του πελάτη. Από μόνο του το αποτέλεσμα θα βγάλει και αυτό τα ρούχα από κάποιους πελάτες. Συμβαίνει αυτό στο πάλκο, κυρίως με όσους παρασύρονται από τη μέθη ενός αποκαλυπτικού θεάματος.

Μέχρι τώρα δεν είδαμε τίποτε. Από αύριο και μετά θα έχει βγει και το φύλο συκής. Ακολουθεί η ατραξιόν του καταστήματος: Γυμνό μπαλέτο!

Ενόψει αυτού του νούμερου, η συμβουλή μου προς τους αναγνώστες μου, που κατάφεραν να διατηρήσουν μια σεμνή περιβολή μέχρι σήμερα, είναι να παραμείνουν πραγματικοί κύριοι· τους θυμίζω ότι τους περιμένει στο σπίτι η γυναίκα τους. Για τις κυρίες δεν έχω συμβουλές, είτε φορούν τα ρούχα τους είτε όχι. Ούτε τις χρειάζονται, ούτε θα τις περίμεναν από εμένα.

Και μια ευχή: Καλή διασκέδαση!